Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Λίγα λεπτά πριν είχα αφήσει τ' αυτοκίνητο σ' έναν δρόμο πάνω απ' τη Δροσοπούλου και τώρα περπατούσα στο πεζοδρομημένο κομμάτι της οδού Θάσου με κατεύθυνση τον ομώνυμο οίκο ανοχής.
Το εξωτερικό φωτάκι του, σήμα κατατεθέν των μπουρδέλων γενικότερα, άναβε δείχνοντας ότι ο οίκος λειτουργούσε κανονικά. Η μισάνοιχτη πόρτα, επίσης σήμα κατατεθέν, άνοιξε μ' ελάχιστο σπρώξιμο. Μπήκα. Ο τσάτσος καθόταν στη συνηθισμένη του θέση˙ την πολυθρόνα της εισόδου. Χαιρέτησα και κάθισα στον καναπέ.
– Τί κάνετε; με ρώτησε με τη λεπτή σιγανή φωνή του.
– Καλά!
– Είναι τρεις κοπέλες και κάνουν νορμάλ πρόγραμμα.
Την επόμενη στιγμή η πρώτη εμφανίστηκε απ' το κουζινάκι: – Γειά σου!
Ηταν η ιδιοκτήτρια, μία σιτεμένη μελαχρινή βραζιλιάνα με μαύρο φουντωτό μαλλί μέχρι τους ώμους, άγριο έκφυλο φαρδύ πρόσωπο, μεγάλο στήθος, βαρύ κορμί και καλοζωισμένο κώλο με αρκετή κυτταρίτιδα.
Εκανε μία βιαστική στροφή και αποχώρησε.
– Αυτή είναι η Σούζη, μ΄ ένημέρωσε ο τσάτσος, είναι ακόμα η Μασιέλ και η Βανέσσα.
Μετά από μία ολιγοδευτερόλεπτη αναμονή, από μία άλλη πόρτα, στο καθιστικό των κοριτσιών, έκανε την εμφάνισή της μία θεριακωμένη, νέα σχετικά, κοπέλα, με ίσια μαύρα μαλλιά μέχρι τις πλάτες, μεγάλο στήθος, εύσαρκο σώμα, τριπλόφαρδο κώλο και πολύ χοντρά μπούτια με κυτταρίτιδα. Φορούσε ένα εφαρμοστό, ολόσωμο, διχτυωτό εσώρουχο.
– Εσύ είσαι η;... θέλησα να μάθω.
– Μασιέλ! απάντησε εκείνη με χαμόγελο και αποχώρησε, για ν' ακολουθήσει η τελευταία, που άκουγε στ' όνομα Βανέσσα και ήταν μία νεαρή μέτριου ύψους, με ίσια μαύρα μαλλιά πιασμένα σε αλογοουρά, γλυκό (όχι όμορφο) προσωπάκι με ανάγλυφα χείλη και εύχυμα μαγουλάκια, μεσαίο στήθος, καλοθρεμμένο κορμάκι, μέτριο κωλαράκι και ένα ζευγάρι χοντρουλά μπουτάκια.
– Οκέι, θα περάσω με τη Βανέσσα, αλλά θα μου δώσετε και απόδειξη!
– Οπως θέλετε!
Αφού του έδωσα ένα 20άρικο, μου άνοιξε την πόρτα του δωματίου που βρισκόταν δίπλα στο καθιστικό των κοριτσιών.
Ηταν αρκετά μεγαλύτερο από εκείνο που με είχε βάλει ένα μήνα πριν. Με την ίδια άθλια διακόσμηση, αλλά και με ξυλεπένδυση στους τοίχους! Δροσερό, ελέω κλιματιστικού και σχετικά φωτεινό.
Φεύγοντας με διαβεβαίωσε ότι θα πήγαινε να κόψει την απόδειξη.
Ολόγυμνος πλενόμουν τοπικά με κρύο νερό όταν η νεαρή βραζιλιάνα μπήκε: – Γειά σου! έκανε με ξενική προφορά. Της είπα μια δυο μαλακίες, μ' εκείνη να χαμογελάει, και στη συνέχεια τη ρώτησα: – Είσαι χρόνια στην Ελλάδα;
– ...
– Εεε...είσαι χρόνια στην Ελλάδα; επανέλαβα λίγο πιο αργά κοιτάζοντάς την στα μάτια.
– Νο κομπρέντ.
– Α!...Ντου γιου σπηκ ίγκλις;
Εκανε μία κίνηση με το χέρι της δίνοντάς μου να καταλάβω ότι μιλούσε-καταλάβαινε λίγο.
– Χάου λονγκ χαβ γιου μπην χίαρ ιν Γκρης;
Στην αρχή δεν καταλάβαινε αλλά τελικά μου έδειξε τα 4 από τα δάχτυλά της
– Ααα! φορ γίαρς!
Αντε τώρα να τη ρωτήσω πώς μέσα σε 4 χρόνια δεν κατάφερε να μάθει ελληνικά...
Αντ' αυτού ξάπλωσα στο κρεβάτι που "διαμαρτυρήθηκε" ελαφρά.
Εκείνη –που στο μεταξύ είχε μείνει ολόγυμνη αποκαλύπτοντάς μου ένα πλαδαρό, παχουλό σώμα με μία τομή καισαρικής χαμηλά στην κοιλιά της– ήρθε πλάι μου και χαμογελώντας άρχισε να με φιλάει-γλείφει χωρίς σχεδόν καθόλου σάλιο, γρήγορα και άτεχνα, σε: παρειές, λαιμό, θηλές, στήθος, χαϊδεύοντας παράλληλα τ' αρχίδια και μαλάζοντας τον ημισηκωμένο μπούτσο μου (Ετσι, με "μπ" αντί για "π")
Του λόγου μου τη φιλούσα-έγλειφα, στον λαιμό και στο σώμα, σαφώς πιο παθιάρικα, χωρίς εκείνη ν' αντιδρά αρνητικά, παρά μόνο σε κάποιες στιγμές γελούσε επειδή(ς) όπως μου έδωσε να καταλάβω γαργαλευόταν.
Κάποια στιγμή θυμήθηκα μία λέξη (chupar) που είχα ακούσει σε κάτι βραζιλιάνικες τσόντες και σημαίνει "γλείψε, ρούφα" ή κάτι τέτοιο, και της την είπα.
Εσκασε στα γέλια!
Τα φιλάκια-γλειψιματάκια συνεχίστηκαν για λίγο ακόμα και μετά αφού μου έβαλε, σαν κάλτσα, την περικαυλίδα επιδόθηκε με μία καλούτσικη πίπα που είχε ένα βάθος, κάποια υγρασία, ελάχιστο χέρι και διάρκεια 2-3 λεπτών.
Γι' αρχή την ανέβασα από πάνω μου και γραπώνοντας την κωλάρα της τη σφυροκόπησα σε διάφορους ρυθμούς και ποικίλη ένταση, γλείφοντας ταυτόχρονα τις μεγάλες θηλές των σακουλιασμένων (όπως διαπίστωσα) βυζιών της. Εκείνη βογγούσε ευλογοφανώς, ενώ το κρεβάτι "αγκομαχούσε"!
Οταν άρχισαν να με πονάνε οι βουβώνες μου, με νοήματα της έδωσα να καταλάβει πως ήθελα να σταθεί στα τέσσερα.
Πήρε θέση, τούρλωσε την κωλάρα της και αφού της τον κάρφωσα με τη μία, άρχισα να τη γαμάω δυνατά ρίχνοντας και μερικά γερά κωλοσκάμπιλα. Λόγω αρκετής ποσότητας λιπαντικής γέλης ένιωθα αρκετά "ευρύχωρα" μέσα της. Τελικά κατάφερα να εκσπερματώσω αφήνοντας ένα μακρόσυρτο βογγητό.
Πριν φύγει έπλυνε τα χέρια και το στόμα της, εξωτερικά, με σαπούνι και στην ερώτησή μου πόσων χρονών ήταν, όταν κατάλαβε, μου έδειξε με τα δάχτύλά της: 20!
Φεύγοντας της είπα: – Θενκ γιου βέρυ ματσ! και εκείνη απλά απάντησε χαμογελώντας: – Γιέα˙ για να προσθέσει με την ξενική προφορά της: – Γειά σου! Τη μοναδική ίσως λέξη από τα ελληνικά που έπρεπε να γνώριζε.
Την οποία άκουσα να επαναλαμβάνει με το που έκλεισε πίσω της την πόρτα. Υπήρχε κόσμος στο σαλόνι.
Οταν αποχωρούσα δεν περίμενε κανείς, εκτός από τον διοπτροφόρο τσάτσο με την απόδειξή μου στο χέρι.
Συγκεφαλαιώνοντας τα της εμπειρίας μου με τη νεαρή Βανέσσα απ' τη μακρινή και εξωτική βραζιλία, έχω να πω ότι εμφανισιακά έχανε αρκετά, επικοινωνιακά πάρα πολύ, ενώ σε ό,τι αφορούσε την απόδοσή της στο πορνοκρέβατο ήταν ικανοποιητική σε γενικές γραμμές˙ δηλαδή ξεκινώντας τη συνεδρία, με φίλησε-έγλειψε –έστω όπως το έκανε– όταν άλλες πόρνες περνάνε κατευθείαν στο πέρασμα του προφυλακτικού, δεν βογγούσε εκνευριστικά, είχε διάθεση να γαμηθεί.
Να πω όμως την αλήθεια, η συνεύρεση πραγματοποιήθηκε διότι περισσότερο μ' ενδιέφερε να δω εάν στο διάστημα του ενός μηνός και δύο ημερών από την προηγούμενη επίσκεψή μου, όπου είχα πάρει την πρώτη απόδειξη, θα είχε(είχαν) κοπεί και άλλη(ες).
Τελικά οι δύο τελευταίες ήταν οι δικές μου.
(Βρε λύσσα κακιά αυτός ο άνθρωπος με τις αποδείξεις!)

* Απόδειξη Παροχής Υπηρεσιών
Εντάξει, δεν ήταν ακριβώς ΑΠΥ, τέλος πάντων...