Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πήγα και εγώ στο Φυλ. 56.
Εμφανίστηκε ένα αγγελάκι, η Ντιάνα. Με το που το είδα, μου έπεσαν τα σαγόνια. Λυγερόκορμο πορνίδιο, έκφυλη φατσούλα, μακριά μαύρα σπαστά μαλλιά, λευκό δερματάκι, στητό νεανικό βυζάκι, κωλαράκι για δάγκωμα! Αν και νωρίς (κατά τις 18:00) ήταν ήδη σε ένα δωμάτιο, όταν μπήκα, είχε μετά άλλον και μετά εγώ. Τα δωμάτια καθαρά, καλά χτισμένα με καλή ηχομόνωση, οπότε κατά την διάρκεια της αναμονής μου δεν άκουγα τι γινόταν δίπλα. Τα λεπτά φάνταζαν αιώνες. Περίμενα πως και πως να βεβηλώσω αυτήν την ιέρεια της θεάς Αφροδίτης. Σας άλλος Πάνας θα προσπαθούσα να την αποπλανήσω και να την κάνω μαριονέτα στα χέρια μου. Με αγωνία λαχταρούσα να ακούσω τον ήχο των πορνοπάπουτσων στα πλακάκια. Δεν άντεχα άλλο. Έπρεπε να λυτρωθώ.
Φεύ ! ! Όταν μπήκε μέσα, γκρεμίστηκαν όλα. Με ρώτησε το όνομα μου. Κάθισε δίπλα μου και μάζεψε τα μαλλιά της, κοιτώντας αυτάρεσκα τον εαυτό της στον καθρέπτη. Ανέλαβε αυτή τα ινία και με μάγεψε. Από Πάνας , έγινα γουρουνάκι στα χέρια της Κίρκης. Ήρθε από πάνω μου και άρχισε να με φιλά αργά, αισθησιακά σε όλο μου το κορμί. Πλησίαζε πολύ κοντά στο πρόσωπό μου και στα διψασμένα χείλη μου. Αλλά τελευταία στιγμή, με φίλαγε πιο δίπλα. Σαν το μαρτύριο της σταγόνας. Της είπα μερικά κοπλιμέντα, αλλά δεν διεκδίκησα κάτι περισσότερο, για να μην χαλάσω αυτή την μαγεία.
Πέρασμα καπότας και λυσσασμένα με πήρε στο στόμα της, με συνεχές deep-throat, λες και ήμουν ο Οδυσσέας. Αν πρόσφερε ακά, θα τέλειωνa σε 3 picosecond. . . . Είχε καθίσει ανάμεσα στα πόδια μου , οπότε δεν μπορούσα να την φτάσω. Την σταματάω , την ξαπλώνω και αρχίζω το ταξίδι μου, την Οδύσσεια , πάνω σε αυτό το αλαβάστρινο κορμί. Το τί συνάντησα, δεν λέγεται: Λόφους , βουνά, Σειρήνες, Σκύλες, Χάρυβδη, Τρικυμίες, θαλασσοταραχές, . . . . . . . (έχει απίθανο δέρμα και νεανικό κορμί, ένα παιδικό γατάκι με μια μικρή φουντίτσα, ένα ποπάκι ποίημα. Αφού ήμουν έτοιμος να εκραγώ, την πήρα ιεροποστολικά.
Επιτέλους, έφτασα στην Ιθάκη μου και τέλειωσα. Ταλαιπωρημένος, αλλά δικαιωμένος.

Μπορεί η τσα2 με το κοντό αγορέ μαλλί να ξεροβήχενε έξω από την πόρτα στο 7-λεπτο, και να φώναζε την κοπέλα στο 10-λεπτο, αλλά το μωρό έπαιξε στις καθυστερήσεις με πάθος ! ! !

Κάπου εκεί σηκώθηκα με μια ζάλη, με μια σκοτοδίνη. Δεν μπορούσα να συνεχίσω άλλο. Τα πόδια μου έτρεμαν, η αναπνοή κομμένη. Τελείωσαν τα ταξίδια μου για σήμερα. Βρήκα το δικό μου λιμάνι. Ας αράξω να ξαποστάσω και πάλι προς την δόξα θα τραβήξω . . . . .