Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Περπατώντας στον πεζόδρομο της Ιάσονος, ανάμεσα από τα ερειπωμένα νεοκλασικά, έφτασα στις παρυφές της περιοχής του αγοραίου έρωτα του Μεταξουργείου και συγκεκριμένα στα "τρία όμοια" της οδού.
Αφού επισκέφτηκα πρώτα το υπερυψωμένο ισόγειο, όπου δούλευε η ξανθιά Λάνα από τη Ρωσία, στη συνέχεια προσέγγισα το διπλανό οίκημα και διερχόμενος από την παλιά, ψηλή, ξύλινη πόρτα, ανέβηκα τη μεταλλική σκάλα για να φτάσω στον όροφο. Εκεί περίμενε ο τσάτσος, ο οποίος αφού με καλημέρισε μου έδειξε το σαλόνι λέγοντας ευγενικά «Περάστε!».
Ξένη μουσική ακουγόταν απ' τα ηχεία, ενώ η περιστρεφόμενη σφαίρα με τα κάτοπτρα δημιουργούσε πολλές φωτεινές κηλίδες διασκορπίζοντάς τες ένα γύρω.
-Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, 69. Είναι η Ναταλία από Ρωσία, να περάσετε καλά.
Η κοπέλα ακολουθούσε, και αφού έκανε μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση στο "Π" της πόρτας κατευθύνθηκε σ' ένα από τα δωμάτια.
Την είχα συναντήσει και στην προηγούμενη τσάρκα μου. Επρόκειτο για μία μέτριου ύψους ξανθιά γυναίκα, με τα ίσια μαλλιά της να φτάνουν έως τους ώμους, ένα καθημερινό χαμογελαστό πρόσωπο, μεσαίο στήθος και κάπως εμφανή κώλο. Φορούσε μεσοφόρι.
Στο τέλος της σκάλας, λίγο πριν βγω στο δρόμο, έκανα μεταβολή και φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο ρώτησα, βγάζοντας ταυτόχρονα ένα 10άρικο από το πορτοφολάκι μου,
-Είναι δωμάτιο τώρα;
-Μάλιστα κύριε!
Το χαρτονόμισμα βρέθηκε στο πάτωμα. (Μανταλάκια!...)
-Ωπα! Sorry!
-Δεν πειράζει! Περάστε στο δωμάτιο.
Ανοιξα την πόρτα και μπήκα.
Ο χώρος ήταν καλός, πλην της κλασικής βρωμιάς στους τοίχους και μιας ξεχαρβαλωμένης βρύσης διά μέσου της οποίας έρεε κρύο νερό.
Μόλις είχα τελειώσει την προσυνουσιακή τουαλέτα μου όταν άκουσα την πόρτα ν' ανοίγει.
Ασυναίσθητα κοίταξα το ρολόι μου.
Στον προηγούμενο δεν είχε μείνει ούτε 5 λεπτά. Ανησύχησα...
-Γειά σας! Τί κάνετε;
-Πολύ καλά εσύ;
-Καλά είμαι κι εγώ! Πώς είναι τ' όνομά σου;
-Λουδοβίκος. (Χα, χα, χα...Αστειεύομαι. Είπα το κανονικό μου όνομα)
-Λουδοβίκος! Χάρηκα Λουδοβίκο.
-Εσύ είσαι η Ναταλία. (Ηταν περιττή η διαπίστωση, αλλά την εξέφρασα...)
-Μάλιστα, από Ρωσία.
Αφού έμεινε ολόγυμνη, ξάπλωσε μαζί μου στο κρεβάτι και παίρνοντας θέση ανάμεσα στα πόδια μου, είπε «Ελα μωρό μου να παίξουμε»
Το "παιχνίδι" συμπεριλάμβανε διαδρομές επαφής σ' όλο το μήκος του κορμιού μου με τα φυσικά στήθη της, μετά ευλογοφανών βογγητών, ερωτικές θωπείες, αρκετά φιλάκια με λειχίες και μια υποτυπώδη "ισπανική".
Ολές αυτές οι περιποιήσεις είχαν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση της στύσης η οποία έγινε αντιληπτή από την ίδια...
-Καυλώνει, καυλώνει!
...με φυσικό επακόλουθο το "ντύσιμο" του πέους με το λεπτό λάστιχο, για ν' ακολουθήσει ένα βαθύ, υγρό και χωρίς χέρια στοματικό.
Καθόλη τη διάρκεια, εκείνη είχε παραμείνει ανάμεσα στα πόδια μου, οπότε κάποια στιγμή της είπα...
-Ναταλία, έλα λίγο από 'δω (πλάι μου) να σε φτάνω και 'γώ.
-Να με φτάνει; Οχι μόνο χέρια μέσα μη βάζει, γιατί είναι μικρόβια, εντάξει;
Δεν τη χάιδεψα παρά ελάχιστα, διότι σύντομα πέρασα στο κυρίως σεξ που συμπεριλάμβανε δύο στάσεις˙ αυτή της γελαδάρισσας και το πισωκολλητό γονατιστό, όπου και εκτονώθηκαν τα σπερματικά μου υγρά εντός της περικαυλίδος.
-Εχυσες; Μπράβο μωρό μου, καλά κάνει!
Στη συνέχεια και καθώς ντυνόταν έμαθα την ηλικία της (36) ότι δουλεύει συνήθως στα δύο από τα τρία συγκεκριμένα μαγαζιά και ότι ενδιαφέρεται να περνάνε καλά οι πελάτες της.
Συνοψίζοντας, δεν πέρασα άσχημα. Μέσα σ' ένα ικανοποιητικό (για τα μέτρα του Μεταξουργείου) δωμάτιο και χωρίς να ενοχλήσει ο ευγενικός τσάτσος, η Ναταλία κάθισε μαζί μου γύρω στα 10 λεπτά, διασκεδάζοντας τις ανησυχίες μου περί "ξεπέτας". Είχε καλή συμμετοχή στις δύο ερωτικές στάσεις που δοκιμάσαμε, ίσως να ήταν λίγο υπερβολική στην εκδήλωση της καύλας της, με φίλησε (εκτός στόματος), μ' έγλειψε, ενώ παράλληλα ήταν φιλική και ομιλητική.
Θα την έχω υπόψη μου.