Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Είχε σουρουπώσει. Ο σταθμός του Τάκη, στα μεσαία κύματα στους 846, έπαιζε ποικίλο ελαφρό πρόγραμμα.

Η Κλειώ Δενάρδου, από το μακρινό 1969… «Που να ‘ναι ο ίσκιος σου θεέ, να ‘ρθω να γονατίσω…»
Δική μου μετάφραση: «…να ‘ρθω να γονατίσω, να σε πεοθηλάσω…»

Οι Τσαρμς… «Ξέχνα - ξέχνα την παλιά ζωή, ξέχνα - ξέχνα να χαρείς μπορείς, μέσα στην φωλιά μας αν βρεθείς, έξω απ' τον κόσμο - έξω απ' τον κόσμο, φύγε τώρα φύγε έλα, στη γωνίτσα μας μαζί…»
Εγώ άκουγα «…ξέφυγε από τον επίγειο κόσμο, έλα στον υπόγειο κόσμο των μπουρδέλων, στον κόσμο των θαυμάτων, στα παλάτια των κρυστάλλων…»

Το παρδαλό πουλί της πορνουργίας με καλούσε πάλι.

Ο περίπατος είχε αφετηρία το υπόγειο μπουρδέλο Κωνπόλεως 166.
Συνέβη το αναμενόμενο, αυτό που συμβαίνει 9 στις 10 φορές όταν ξεκινάω περίπατο στα μπουρδελάκια: Στο πρώτο που θα μπω, με το που βλέπω το θήλυ, με πιάνει μια λιγούρα, αρχίζουν να τρέχουν τα σάλια και οι μύξες, γαμάω όπως – όπως, μετά πέφτω σε μετασυνουσιακή χαύνωση, παρατάω τη βόλτα και καταλήγω να κάνω άλλα (να τρώω, να χέζω, να κοιμάμαι, κτλ).

Στην αίθουσα αναμονής και επιδείξεων, ενεφανίσθη και περιφέρθηκε η νεαρά αλλοδαπή Σόνια.
Μελαχρινή, με λεπτή σωματική διάπλαση, με αρχές παραπανίσιων κιλών (εξ’ ου και οι πλούσιοι μαστοί της), ομφαλός διαπερασμένος με απαστράπτον αιχμηρό κόσμημα, επιδερμίδα σε χρώμα σκούρου σιταριού.

Χαμογελούσε.

Στην όψη θύμιζε πτηνό, ωστόσο λόγω της έλξη – λιγούρας που ένιωθα, αντιπαρερχόμουν την ορνιθώδη όψη της.

Δίπλα μου, ένας επαίτης προσπαθούσε να μετρήσει τα κέρματα για να συγκεντρώσει το αντίτιμο της συνουσίας.
Τα απέθετε ένα - ένα στη χούφτα της βοηθού.
Τα κέρματα ήσαν πολλά και κοκκινωπά, μικρής αξίας (1, 2, 5 λεπτών).
Η διαδικασία διαρκούσε πολύ και ήταν βασανιστική για τον επαίτη, γιατί ενόσω εκείνος προσπαθούσε να μετρήσει τα 20 ευρώ σε περίπου 500 κέρματα, άλλος πελάτης πλήρωσε με χαρτονόμισμα και προηγήθηκε του επαίτη στη σειρά προτεραιότητας των συνουσιών.
Η νευρικότητα του επαίτη μεταδόθηκε στα χέρια του, όταν μερικά κέρματα έπεσαν στο πάτωμα.

Στο δωμάτιο συνουσιών, μετά από ελάχιστες περιπτύξεις, η Σόνια άρχισε να με προτρέπει να τη σοδομήσω.
Παρά το ότι αρχικά δεν είχα τέτοια πρόθεση, η απλότητα και η αμεσότητα της Σόνιας, μου προκάλεσε ροπή προς τον πρωκτό της.

Το σώμα της Σόνιας απέπνεε γυναικείο άρωμα, ενώ ταυτόχρονα ανέδιδε αποφορά ιδρώτα.
Φαίνεται ότι προηγουμένως κάποιος πρωκτοχαλαστής την είχε ξεπατώσει και την ίδρωσε.
Κάποιος με ψωλή ρινόκερου.
Κάποιος επαίτης, κάποιος τρωγλοδύτης, κάποιος εξώλης και προώλης, με ψωλή ρινόκερου.

Ο κόλπος της Σόνιας ήταν εξαιρετικά ευρύχωρος, ως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, τελικώς εσοδομήθη.

Βγαίνοντας από το μπουρδέλο, μύριζα γυναικείο άρωμα και καπνό τσιγάρου, ενώ δεν είμαι ούτε καπνιστής, ούτε γυναίκα.

Στο ράδιο του αυτοκινήτου, ο Τάκης έπαιζε το τραγούδι «Ύμνος εις την Ψωλήν», του Άλικου Κούπερ (Alice Cooper – The Muscle of Love).

Στα μπουρδέλα που πηγαίνουμε σήμερα, εκεί πριν χρόνια πήγαιναν άλλοι…
Άλλες πουτάνες, άλλοι πελάτες, άλλοι πούτσοι, άλλα μουνιά.
Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, είναι ίδια με την κατάσταση που βίωναν πριν χρόνια άλλοι, και θα είναι ίδια με την κατάσταση που θα βιώνουν στο μέλλον άλλοι, όταν εμείς θα έχουμε γίνει χώμα.
Αυτό το πέρασμα της σκυτάλης, δίνει την (ψευδ)αίσθηση της Αθανασίας και κατά συνέπεια την αίσθηση υπεροχής, ισχύος, παντοδυναμίας.