Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν οἱ νέοι, ἐριμμένοι εἰς τὰ τενάγη ἀντιφυσικῶν κοσμοθεωριῶν, παραπαίουσι ἀναζητοῦντες τὸ νόημα τοῦ βίου. Οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν, συνεργούσης καὶ τῆς κατὰ κανόνα κακῆς οἰκονομικῆς καταστάσεὼς των, παραπλανῶνται. Τινες παρεκτρέπονται πρὸς ἀντεθνικὰς καὶ ἀντιφυσικὰς δοξασίας. Ἕτεροι ἀγκιστροῦνται ἐπὶ ἐπιτηδείων θηλέων. Ἄλλοι φοβοῦνται καὶ ἁδρανοῦσι. Θλιβεραὶ συμπεριφοραί, ὥντινων ἡ ἐκδήλωσις θὰ ἐμειοῦτο ἐὰν οἱ νέοι μας ἀπέκτων τὴν ὑγιὰν συνήθειαν τῆς ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρὸν ἐπισκέψεως εἰς πορνεῖα. Αὐτὸ διότι θὰ ἀνεύρισκον ἑνίοτε θήλεα ὡς ἡ Μολδαβὶς Ἀλεξία τὰ ὁποῖα θὰ τοὺς ἐνέπνεον εἰς τὸν περὶ βίου ἀγώναν.

Τὸ πορνεῖον λειτουργεῖ ἐπὶ σχετικῶς βραχὺν χρόνον καὶ ἡ μόνη ἐργαζομένη τὴν ὁποίαν ἔχομεν δεῖ ἐκεῖ εἶναι ἡ Ἀλεξία. Εἶναι νέα 25 – 27 ἐτῶν, λεπτή, ἀνοικτόχρους ἀλλ΄ οὐχὶ ξανθή, ἀναστήματος περὶ τὸ 1,70m, μετὰ ὡραίων μελῶν καὶ ἁρμονικοῦ στήθους. Ἔχει πάντοτε τὴν κόμην σφικτῶς διευθετημένην πρὸς ὀπίσω τῆς κεφαλῆς εὑρισκόμενον βραχῦν πλόκαμον. Εἶναι ἥσυχος, ὀλιγόλογος καὶ …σεμνή (!) Αἱ κινήσεις της, ὡς πολλῶν Ἀνατολικοευρωπαῖων, εἶναι ἀλληλοδιαδεχόμεναι καὶ ῥέουσαι. Ὁποία ἀντίθεσις μὲ τὰ ἑλλεεινιδικὰ νευρόσπαστα!

Τὸ δωμάτιον δὲν διέθετεν οὕτε παράθυρον, οὕτε σύστημα ψύξεως. Ἡ ἀκάλυπτος ἠλεκτρικὴ λυχνία μετὰ βίας παρεῖχεν ὀλίγον φῶς. Ἡ Ἀλεξία εἰσῆλθε μειδιώσα ἐλαφρώτατα. Ἀντηλλάξαμεν λέξεις τινὰς λίαν χαμηλοφώνως. Ἐπεκεντρώθη εἰς τὸ ἔργον της τοποθετούσα ἑαυτὸν πρηνὴν ἔμπροσθεν τῶν ποδῶν τοῦ πελάτου, εὑρισκομένου εἰς ὑπτίαν θέσιν. Ὅσον ἠσχολεῖτο μὲ τὰς προκαταρκτικὰς ἐνεργείας ἐθαύμαζα τὰ λεπτὰ τετονισμένα ἀκρώμιὰ της καὶ τοὺς ῥαχιαίους μύες, σημεῖα τὰ ὁποῖα πάντοτε ἑλκύουσι τὸ ἐνδιαφέρον μου, μετὰ τοὺς μηροὺς καὶ τοὺς γλουτοὺς ἐννοεῖται. Ἐργατικωτάτη, ἐθώπευε, ἔλειχε καὶ ἠσπἀζετο ἀδιαλείπτως. Αἱ ἐντολαὶ μου περὶ τοῦ πρακτέου ἐδίδοντο ἐμμέσως διὰ κινήσεων, τὰς ὁποίας ἠννόει τάχιστα καὶ ἔπραττε τὰ δέοντα. Οὕτω ἔπροχώρησεν εἰς τὴν πεολειχίαν καὶ μεθ΄ οὕ πολὺ εἰς τὴν πράξιν, ἡ ὁποία διεξήχθη εἰς μόνην τὴν ὑπτίαν θέσιν κατόπιν ἐπιθυμίας μου καὶ ἦτο ἀπολαυστικωτάτη.

Κατὰ τὸ πλεῖστον τῆς συνευρέσεως ἐφανταζόμην τὴν Ἀλεξίαν ὡς παλλακίδαν ἀποκλειστικῆς χρήσεως διαμένουσα εἰς ἄνετον διακριτικὸν διαμέρισμα καὶ εὑρισκομένη πάντοτε εἰς τὴν διάθεσιν τοῦ χορηγοῦ της, ἀνδρὸς εὐπόρου καὶ ἐκλεπτυσμένου. Ἰδοῦ λοιπόν ίδανικὸν δυνάμενον νὰ ἐμπνεύσῃ τὸν νέον τῆς σήμερον: Νὰ καταστῇ τοιοῦτος ἀνήρ. Δὲν εἶναι εὔκολον, ἀλλὰ τὰ ἰδανικὰ δέον ὅπως ὧσι δυσκόλως πραγματοποιήσιμα!