Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Επιστροφή λοιπόν για ένα δεύτερο γύρο στο μετάξι και παρέα με τον Grindcorefucker ξεκινήσαμε την αναζήτηση της τυχερής πουτάνας.
Περάσαμε κάμποσα σπίτια και φτάνοντας στο Ιάσωνος 20Α είδαμε το παρακμιακό πουτάνακι και θυμηθήκαμε ότι ήμασταν εκεί για να γαμήσουμε οπότε η πόρνη τιμήθηκε από τον Grindcorefucker. Όσο περίμενα στο σαλόνι είχα αρκετό χρόνο για να αποφασίσω σε ποιο σπίτι θα έκανα την επένδυση, το πόρισμα έλεγε Hostel. Ήθελα από καιρό να γαμήσω εκεί μέσα αλλά δεν είχα πετύχει καμία πουτάνα της προκοπής, όλο κάτι μαύρες και μια χοντρή που με είχε ληστέψει πιο παλιά στο δίπλα μαγαζί.
Σήμερα στο μενού είχε την Τζούλια. Η Τζούλια λοιπόν είναι ένα petit κοριτσακι ακριβώς όπως το περιγράφει και ο duskolieggrafi, έτσι δεν σταθώ στην περιγραφή απλά να τονίσω ότι το κωλαράκι της είναι απίστευτα όμορφο, και πεταχτούλικο και αν εξαιρέσουμε τα δοντάκια της που δυστυχώς με ψιλοξενέρωσαν και έμενα, δεν νομίζω να βρω πολλά αρνητικά πάνω της. Έδωσα το δεκάρικο στη τσατσά ενόσω ο συναγωνιστής και συνοδοιπόρος είχε πάει για δεύτερη κατάθεση στο μπουρδέλο της Μ.Αλεξάνδρου 28. Πέρασα στο δωμάτιο/κελί που είναι δίπλα από την πόρτα της εισόδου. Φριχτή κατάσταση εκεί μέσα... μπαίνοντας στο δωμάτιο το πρώτο που είδα ήταν το σάπιο custom made μεταλλικό κρεβάτι που ίσος κάποτε να βρισκόταν σε σανατόριο για ασθενείς της λευκής πανώλης. Είμαι σίγουρος ότι κάποιος έχει πεθαίνει φτύνοντας αίμα πάνω σε αυτό, παρόλα αυτά ξεκίνησα να γδύνομε και εκεί είδα ότι υπήρχαν διάφοροι λεκέδες στο σεντόνι αλλά μάλλον από ξέβαμμα άλλων ρούχων στο πλύσιμο.
Το υπόλοιπο της διακόσμησης είχε αναλάβει μια ασπρόμαυρη αφίσα με το απόλυτο πασχαλινό θέμα... Ένα δέντρο γεμάτο κατσίκες πάνω στα κλαριά και μερικά ακόμα αιγοπρόβατα τριγύρω. Καθώς κοιτούσα την αφίσα γιατί ομολογούμενος είναι πολύ άκυρη και σκάλωσα, μπήκε στο δωμάτιο η Τζούλια. Αμέσως μετά από το τυπικό "Γεια" την ρωτάω; "Καλά, είναι αφίσα για μπουρδέλο αυτή; Αυτό είναι για χασάπικο" Η κοπέλα δεν είχε προσέξει τι έχει η αφίσα και έτσι μετά από δυο, τρία δευτερόλεπτα είχε διπλωθεί από το γέλιο...
Μας πήρε λίγη ώρα για να σταματήσουμε τα γέλια και να αρχίσει τα φιλιά στο λαιμό και στο στήθος. Το πουτανάκι με τρέλανε με το κωλαράκι του! Είναι μαλακό αλλά στητό και πεταχτό. Ναρκωτικό για τα χέρια μου που δεν ξεκόλλαγαν από πάνω του. Τα χάδια στο μουνί και στην σουφρίτσα μαζί με λίγο δάχτυλο, τα δέχτηκε αδιαμαρτύρητα. Πέρασμα καπότας και στην συνέχεια μια μέτρια "ρομποτική" πίπα στην οποία χρησιμοποίησε αρκετό δόντι.Την άφησα να γλύφει αρκετή ώρα γιατί την είχα καταβρεί με τον κώλο της.
Η πρώτη στάση που ξεκινήσαμε ήταν με το μωράκι από πάνω, το κούμπωσα και άρχισα να την γαμάω αργά και να επιταχύνω σιγά-σιγά. Πολύ καλή η αίσθηση ενώ την σήκωσα αρκετές φορές πιο ψιλά για να γλείψω να βυζάκια της. Γύρισμα σε πισωκολλητό όπου δέχτηκε το δυνατό πήδημα χωρίς καμία αντίρρηση. Η στάση που είχε με τον κώλο της ψηλά με βοήθαγε να έχω και οπτική επαφή με το σημείο της δράσης. Η εικόνα του πούτσου μου (που φαινόταν τεράστιος λόγο του μικρού της μεγέθους) να σκίζει αυτό το μικρο μουνακι ήταν απολύτως καυλώτικη ενώ το κερασάκι ήταν ο αντίχειρας μου να εισβάλει στη σούφρα της. Τραβήχτηκα για να μην χύσω, ήθελα να παρατείνω όσο μπορούσα την διάρκεια και εκείνη γύρισε ανάσκελα και έκανε κίνηση ματ..
Με κοιτάει με ένα αθώο βλέμμα και μου λέει ότι μπορώ να χύσω πάνω της... Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το άσμα του Γιάννη Βασιλείου "Έξαψη" Δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι η ώρα της κρίσης είναι κοντά. Ξεκίνημα ξανά σε ιεραποστολικό με το πουτανάκι πιασμένο πάνω μου, ήσυχη χωρίς fake βογκητά και μαλακίες, μόνο την ανάσα της άκουγα και ήταν αρκετό. Τα είδωλα μας στον καθρέφτη μου έφερναν σε δυο εικόνες, ο Bud Spenser να γαμάει την Patty, και κάτι σε Γιαπωνέζικο anime, που ο μεγαλοκάυλης δαίμονας γαμάει με της δώδεκα πούτσες του, μαθήτρια του σχολείου...
Η στάση αυτή δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστεί, τραβήχτηκα έβγαλα την καπότα και άρχισα να τον παιζω γρήγορα στοχεύοντας το λαιμό της. Έριξα δυο καλές ριπές, η μια έπεσε στο λαιμό της και η άλλη στο σαγόνι, δεν βιάστηκε να σηκωθεί και το άφησε να γλιστράει στο στήθος της. Όταν τελικά σηκωθήκαμε και άρχισε να ντύνετε ξαναείδε την αφίσα και άρχισε πάλι να γελάει.
Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα έβλεπα το κωλαράκι της από μια άλλη γωνία και με έκανε να το εκτιμήσω πολύ περισσότερο. Η μαλακία είναι ότι δεν έδινε κώλο αλλά και εγώ δεν συζήτησα καθόλου για κουλούρι, μπορεί να τα βρίσκαμε.
Φιλότιμο πουτανάκι και πρόθυμο, από τα καλύτερα δεκάρικα που έδωσα πότε, το ότι θα ξαναμπώ στάνταρ στην επόμενη τσάρκα είναι σίγουρο. Το μόνο αρνητικό είναι τα δόντια το οποίο όμως ξέρει να το καλύπτει καλά, και φυσικά η αθλιότητα του χώρου.