Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο υπογιάκι, ήταν η Αλίνα. Ένα κοριτσάκι από την Ρουμανία, πολύ αδύνατο, με λευκό δέρμα, μαύρα μακρυά μαλλιά, σαρκώδη χείλη, ωραία μικρά μπλέ μάτια, αραιή οδοντοστοιχία.

Όταν την είδα μου έβγαλε τα αρρωστημένα όνειρά μου: να ξεκοκαλίσω ένα αδύνατο, νεαρό κοντοπούτανο. Να το δέσω κόμπο και να το καρφώνω αλύπητα. Αν και είναι κοντά στα πρότυπα που ψάχνω (αδύνατο, με πεταχτό κωλαράκι, χαμογελαστό) δεν μπήκα με την πρώτη. Συνέχισα την βόλτα και ξαναγύρισα. Στο δωμάτιο τώρα, ήρθε και ξάπλωσε δίπλα μου, ωραίο απαλό στοματικό με μπόλικο χέρι. Την ξάπλωσα και την φίλησα παντού. Την ξάφνιασε ευχάριστα. Στην αρχή, στεκόταν στους αγκώνες σχεδόν όρθια, αλλά μετά χαλάρωσε και ξάπλωσε τελείως, αφήνοντάς μου τον χρόνο και το πεδίο ελεύθερο χωρίς άγχος. Στα του αγώνα, όντως είναι λίγο στενή, αλλά κυρίως κατά την είσοδο. Μετά στρώνει το πράμα. Δεν βιάζεται καθόλου.

Ο τσατσος την φώναξε στο 7-λεπτο, λες και είχε κίνηση. Αρκετά GFE, κάτι που μου αρέσει. Έτσι κι αλλιώς, τόσο αδύνατη που είναι μπορεί και να σου μείνει στα χέρια, αν είσαι πιο "βίαιος".