Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η Τζούλια έκανε ένα απλό και αδιάφορο πέρασμα στο σαλόνι. «Συμπαθητική κοπέλα» είπα μέσα μου, αλλά τίποτα το ξεχωριστό. «Πρόγραμμα το βασικό συν 69» λέει η τσατσά. Έκανα να φύγω και με πιάνει η τσατσά : «Να σου πω, είναι πραγματικά πολύ καλή η κοπέλα, πέρασε και θα με θυμηθείς» μου λέει ψιθυριστά στο αυτί. «Αν είναι έτσι να περάσω» της είπα. Πήρα φυσικά ρίσκο γιατί η σκηνή έχει επαναληφτεί πολλάκις.
Στα συν το μεγάλο, καθαρό και πρακτικά πλήρες δωμάτιο. Σε λίγο να και η Τζούλια.
Πιπίνι μελαχρινό, γύρω στα 20-22. Λεπτή, καλό ύψος, με μικρό στήθος, αλλά καλές θηλές. Μαλλιά ίσια μέχρι τους ώμους. Φορούσε ένα λευκό σετ εσώρουχα που έβγαλε αμέσως. Εμφάνιση συνολικά καλή αλλά όχι κάτι το εξαιρετικό. Ποπάκι μέτριο, νινάκι καλοξυρισμένο και καθαρό. Ελληνικά 0, αγγλικά 0, ρωτάω «Από πού είσαι κορίτσι μου;», «Από Αλβανία» μου λέει με σπαστά ελληνικά, και χαμογελαστά. «Τουλάχιστον είναι ειλικρινής» είπα από μέσα μου.
Στο δια ταύτα τώρα, ένοιωσα λες και με είχανε πάει γαμπρό στα Τίρανα (που είναι ένα μεγάλο χωριό, για όσους έχουν πάει και ξέρουν), μου προξενέψανε μια βοσκοπούλα, και την πρώτη βραδιά χασκογελούσε άμαθα και άβουλα αναμένοντας καθοδήγηση. Να αναφέρω ότι έχει συμπαθητικό και γλυκό προσωπάκι αλλά με αρκετά σπυράκια, και χαμογελούσε αμήχανα συνέχεια. Χάδια/προκαταρκτικά λίγα και άγαρμπα. Με την έπαρση της σημαίας πήρε να μου βάλει το καπελάκι: ανοίγει το φακελάκι λες και δεν το είχε ξανακάνει, το ξετύλιξε όοολο, το έκανε σακούλα, το εξέτασε ότι είναι εντάξει, και μου το φόρεσε! Δεν θυμάμαι να μου έχει ξανατύχει τέτοιο «ντύσιμο»… Πίπα βασική και μηχανική. Στην μάχη ήταν πρακτικά κομοδίνο. Πρωτοβουλίες μηδέν. Απλά χαμογελούσε και υπάκουε όπως την έστηνα, που δεν ήταν και εύκολο γιατί η συνεννόηση δύσκολη. Έβγαζε και κάποιες φυσικές κραυγούλες στα πιο έντονα. Έτσι απλά συνεχίστηκε ο αγώνας, με αρκετές εναλλαγές στάσεων, στο ίδιο μοτίβο πάντα η Τζούλια, μέχρι το τέλος…
Φεύγοντας μου την ξαναέπεσε η τσατσά: «Πως πέρασες; Καλή δεν ήταν;» με ρώτησε. «Πολύ μέτρια και άμαθη η κοπέλα» της είπα. «Ναι, είναι ολόφρεσκια, θα μάθει» μου απάντησε. «Ναι αλλά μέχρι να μάθει να μην λες στον κόσμο ότι είναι ‘πολύ καλή’» της είπα.
Έτσι τέλειωσε η δεκάλεπτη εμπειρία μου, σε πρωταγωνιστικό ρόλο, στο έργο «Γαμπρός στα Τίρανα». Δεν θα την συνιστούσα παρά μόνον σε όσους ενδιαφέρονται για τέτοιες συγκεκριμένες φάσεις. Άντε στα επόμενα με καλύτερη τύχη…