Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Προφασίστηκα μια έκτακτη υποχρέωση και την κοπάνησα για λίγο από τη δουλειά για να συναντήσω τη Ρουσλάνα, στην οποία έχουν αναφερθεί συναγωνιστές. Στον πεζόδρομο, ένα ζάκι έψαχνε κάτι στο δρόμο, ένα άλλο ζάκι καθόταν σε ένα πεζούλι γυμνός από τη μέση και πάνω κι ένας άλλος τύπος, όχι ζάκι, καθότανε σε μια καρέκλα στον ήλιο και διάβαζε ένα βιβλίο. Γαμώ τα παιδιά η Ρουσλάνα. Νεαρή, το πολύ 22, ωραίο προσωπάκι, στητό αφηβικό στήθος, κωλαράκι, όλα μ' αρέσανε και πέρασα στα ενδότερα. Όταν με πλησίασε με ρώτησε αν έχω πιει κάτι (στα αγγλικά), όχι της λέω, μυρίζεις αλκοόλ μου λέει, ήπια χθες βράδυ λέω εγώ . Πίπα, τι να πω, ίσα ίσα μου τον έπαιρνε αλλά μου άρεσε. Μετά ήρθε από μόνη της από πάνω μου και επανέλαβε ότι μυρίζω αλκοόλ. Μετά από λίγο της ζήτησα να ξαπλώσει δίπλα μου και να μου τον παίξει, όπως κι έγινε. Και πάλι, ίσα ίσα μου τον έπαιζε, βασανιστικά θα έλεγα, άλλη φορά ίσως και να μου είχε πέσει αλλά μου άρεσε τόσο πολύ το γκομενάκι που μου είχε γίνει κάγκελο. Κάπου εκεί ολοκλήρωσα και η Ρουσλάνα ντύθηκε και αποχώρησε ξεχνώντας να με αποχαιρετήσει, όμως εγώ πολύ δύσκολα θα την ξεχάσω . Βγαίνοντας, συνάντησα την ίδια παρέα στον πεζόδρομο, μόνο που είχε προστεθεί μια ηλικιωμένη γυναίκα η οποία μάλλον τα είχε χαμένα και παραμίλαγε.