Λεπτομέρειες αξιολόγησης

…………περπατώντας η δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλικάρια
και στην κόμη στεφάνι φορεί
γινωμένο από λίγα χορτάρια
που 'χαν μείνει στην έρημη γη…
Κάνω την εισαγωγή μου με αυτό το μαύρο ποίημα του Διονυσίου Σολωμού που περιγράφει την καταστροφή των ψαρών το 1824, θέλοντας να παρομοιάσω την δικιά μου καταστροφή στο μπουρδελάκι. (Ας με συγχωρήσουν οι πρόγονοι).

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Τίποτε δεν προμήνυε τα αισθήματα που θα ένοιωθα για την συγκεκριμένη Ιερόδουλη τελειώνοντας την πράξη. Στο ίδρυμα μπήκα κεφάτος και αντικρίζω ένα πανέμορφο πλάσμα (κομοδίνο) τα οποίο φορούσε ένα πλατύ χαμόγελο πάνω από τον μανδύα της αθωότητας του προσώπου της. Το κορμί της πολύ καλό ψηλή στήθος 2μισάρι λίγο μαλακό αλλά καλό, οπίσθια όμορφα. Αυτό σε συνδυασμό με το αδέξιο ναζιάρικο περπάτημα με τις 12ποντες γόβες που φορούσε , με έκανε χωρίς πολύ να σκεφτώ (πολύ κακώς) να περάσω στο δωμάτιο.

Πριν περάσουν 3 λεπτά μπαίνει μέσα, το χαμόγελο το ξέχασε στο σαλόνι, ωχ λέω από μέσα μου την πατήσαμε. Στο χέρι κρατούσε επιδεικτικά το σωληνάριο της κρέμας και στο στόμα μασούσε επίσης επιδεικτικά τσίχλα. Αμέσως την κάνω παρατήρηση και ομολογώ ότι την πέταξε στο καλάθί.
Πάμε παρακάτω, συνεννόηση μηδέν, speak English ? με ρωτάει, yes απαντώ, και τι μου λέει, ligo English – λίγο ελληνικά την τύφλα της, γρι δεν ήξερε και από τα δύο. Πολωνικά δεν ξέρω εγώ οπότε συνεννόηση μπουζούκι.
Στα της πράξης τώρα. Προκαταρκτικά σχεδόν μηδαμινά, φόρεσε προφυλακτικό σε ημιλυπόθυμο πέος σαν κάλτσα, πίπα μηδενικό άσχετη τελείως , στο γαμήσι κρατιόταν μη τυχόν και καυλώσει δεν ξέρω και εγώ γιατί, στο από πάνω της των έχωνα όλο και αυτή σφιγκότανε βγάζοντας μουγκρητά, στήσιμο σε πισοκολητό καταστροφικό, σε τέτοιο βαθμό που μαρτυρούσε ότι δεν ήθελε να γαμηθεί την ξάπλωσα μπρούμυτα τελείως πάω να τον βάλω μέσα, όχι κόλο μου λέει (αυτά που θέλει να μάθει τα ξέρει), λες και άλλη όρεξη δεν είχα.
Τέλος πάντων μετά πολλά καύλωσα και εγώ άντε να τελειώνουμε λέω (χειρονακτικά) και εκεί που άρχισα να χύνω, σηκώθηκε από το κρεβάτι και έγινε καπνός. Όταν τελείωσα το χύσιμο είχα μείνει μόνος στο δωμάτιο.

Την πάτησα λοιπόν, δεν με πείραξε το χαμένο 30αρικο, όσο το ότι με ξεγέλασε ένα άβγαλτο κοριτσάκι με λίγες ημέρες πουτανικό βίο.

Η τσατσά είχε το θράσος να με ρωτήσει αν πέρασα καλά (λες και δεν ξέρει τι μπουμπούκι έχει), έδωσα τόπο στην οργή και αποχώρησα.

Το μόνο θετικό ότι η τσατσά δεν χτύπησε πόρτα (αυτό μας έλειπε).

Συναθλητές μακριά.