Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Παρασκευή μεσημέρι 15:30 και ω του θαύματος βρήκα parking. Κατευθύνθηκαν στο εν λόγω οίκο με τα χίλια μύρια κάτοπτρα. Η τσατσά γνωστή και με παρότρυνε να περάσω στην Τζούλια από την Φιλανδία. Δεν δυσκολεύτηκε να με πείσει γιατί ήμουν από το πρωί προετοιμασμένος και είχα διαβάσει πολλές και καλές κριτικές. Η εμφάνιση με έπεισε. Ψιλή νταρντανομούνα και με έκφυλο χαμόγελο.

Στο δωμάτιο συστηθήκαμε και ξεκίνησε φιλιά σε όλο το σώμα ώσπου επικεντρώθηκε στις μπάλες. Στη συνέχει πίπα φοβερή και ακάποτη. Μιλάμε για βαθύ λαρύγγι. Ανέβηκε από πάνω και άρχισε να ιππεύει. Μετά από ένα λεπτό τα βογκητά και οι κραυγές κορυφώθηκαν και μου ζήτησε να κάτσει στα 4. Εκεί χούφτωνε αρχίδια και άρχισε να φωνάζει φτάνω. Μου ζήτησε να σφυροκοπώ πιο δυνατά και πιο γρήγορά ώσπου κάποια στιγμή ο μικρός μου φίλος βγήκε και καρφώθηκε σε ένα κωλομέρι. Από τον πόνο μου βγήκε ένα ωχ αλλά η Τζούλια δεν καταλάβαινε. Γύρισε ανάσκελα και άρχισε να μαλακίζεται μέχρι που έφτασε. Εγώ κοιτούσα αποσβολωμένος έχοντας συνέλθει από τον πόνο.

Πόνεσες, με ρώτησε. Πριν προλάβω να απαντήσω άρχισε μια πίπα φοβερή. Ετσι έφτασα. Όμως δεν σταμάτησε και αυτό με έκανε να σπαρταράω. Στο τέλος με ρώτησε αν μου άρεσε. Τι να πω;. Χαμογέλασα. Μου είπε πως χάρηκε. Όταν έβγαινε είδα 3-4 συναγωνιστές να με κοιτάνε περιμένωντας την σειρά τους. Προφανώς οι κραυγές της τους είχαν πείσει να περιμένουν να δοκιμάσουν. Και το αξίζει. Σύντομα θα με ξαναδεί.