Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την Αννα την βλέπω 2 χρόνια τώρα αλλά δεν με έπειθε ποτέ (μην έχω περάσει και τόχω ξεχάσει κιόλας) και καλά έκανα. Ξανθιά με προκλητικά βυζόμπαλλα (ταιριάζει η έκφραση) λεπτά πόδια και λίγο κοιλίτσα που διακοσμεί με σκουλαρίκι δείχνει γλυκιά αλλά λίγο βαρετή. Το δωμάτιο στον μέσο όρο - αυτό που είναι στον δρόμο αερίζεται καλά- και το κρεβάτι θορυβώδες.
Επί το έργον βγάζει βρακί, παραμερίζει σουτιέν (που να ξαναδένουμε τώρα) και αρχίζει να τρίβει τις μπάλλες στο εργαλείο μου το οποίο αντέδρασε ακαριαία αφού οι ρώγες της ήταν σηκωμένες. Η πίπα καλή απλά υγρή ελάχιστο χέρι και διαρκείας. Στα ενδότερα ανέβηκα από πάνω και την αρχική ευχάριστη αίσθηση στενότητας την διαδέχθηκε η απελπισία αφού άρχισα τις απλωτές κολυπώντας στο γεμάτο κρέμα πηγάδι. Δεν σωζόταν και αφού άρχισα να ψιλοβαριέμαι μου τον πήρε στο χέρι να τον ξαναζωντανέψει αλλά την άφησα να συνεχίζει να ξεμπερδεύουμε αφού χούφτωνα τις μπάλλες της και τα μπουτάκια της και την είχα βρει.
Η κοπέλα δουλεύει, δεν αγανακτεί, δεν έκλαψα το 20αρι αλλά δεν θα ξαναπήγαινα με τπτ.