Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Επίσκεψη, σήμερα, 7/6 και ώρα 13:30. Η Μιλένα κατάγεται από τη Βουλγαρία, είναι ύψους 1,70, διαθέτει μαύρα σγουρά μαλλιά έως τους ώμους, σκουρόχρωμα μάτια, στήθος μεγέθους 1,5 και, ενώ χαρακτηρίζεται ως αδύνατη, έχει αρκετά τονισμένη περιφέρεια. Δεν έχω κάτσει ποτέ, σε κάποια ανάλογων χαρακτηριστικών και, ομολογώ πως, ακόμα, δεν έχω καταλέβει γιατί κάθησα στη συγκεκριμένη και, μάλιστα, στο εν λόγω ίδρυμα.

Η υπηρεσία του σπιτιού, ως άλλος φύλαρχος, κάνει την παρουσίαση, πάντα καθιστή. Όπως μου δήλωσε η ίδια, κατά την αγωνιώδη επιστροφή μου (θα εξηγήσω παρακάτω), δεν μπαίνει στα δωμάτια, παρά μόνο στο τέλος της βάρδιας της, επειδή την πονάνε τα πόδια της! Το συγκεκριμένο δωμάτιο(το τελευταίο αριστερά), είναι ελαφρώς καλύτερο από τα προηγούμενα. Παρ' όλα αυτά, παραμένει επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Σουρεαλιστική εικόνα, αποτελεί ένα FAIRY ultra, δίπλα στο νιπτήρα.

Περιμένοντας (όρθιος) τη Μιλένα, προσπαθούσα να καταλάβω την επιλογή μου. Μπήκε στο δωμάτιο, έφτυσε στο νιπτήρα, σκουπίστηκε στον πήχη της και άρχισε να γδύνεται, χωρίς να έχει σηκώσει, ακόμα, το βλέμμα της. Κατάλαβε πως δεν υπήρχε περίπτωση να ξαπλώσω σ' αυτά τα σεντόνια, κάθισε στο κρεββάτι, εφάρμοσε μετά από ερώτηση το προφυλακτικό σε πεσμένο μόριο και ξεκίνησε μία κάτω του μετρίου πεολειχία. Το μόνο θετικό, ήταν πως κατόπιν υποδείξεώς μου, με το ένα της χέρι, χάιδευε τους όρχεις. Μετά από δύο λεπτά το πολύ, με ρώτησε πως θέλω να συνεχίσουμε. Την τοποθέτησα στα τέσσερα, με εμένα όρθιο. Η στάση της ήταν καλή, όπως και ο ρυθμός της. Κάποιες προσποιητές φωνές, ευτυχώς καλύπτοταν από το θόρυβο των λεωφορείων. Πρέπει να συνεχίσαμε έτσι, τουλάχιστον για δέκα λεπτά. Η αλήθεια είναι πως δεν τη προβλημάτιζε, ούτε ο χρόνος, ούτε η ολοένα και αυξανόμενη ένταση των παλλινδρομήσεών μου. Μετά το τέλος, βγήκε γυμνή απ' το δωμάτιο.

Αν και ήθελα να τη μιμηθώ, προτίμησα να ντυθώ, βιαστικά. Είχα, ήδη, περάσει και το μετρό, όταν διαπίστωσα πως δεν είχα πάρει το πορτοφόλι μου. Γνωρίζοντας τις ελάχιστες πιθανότητες να το βρω, γύρισα τρέχοντας πίσω. Χωρίς να μιλήσω στην υπηρεσία, μπήκα στο δωμάτιο και το βρήκα εκεί που το άφησα. Έτσι έμαθα και το πρόγραμμα (μη) καθαριότητας της εν λόγω υπηρεσίας. Φεύγοντας για δεύτερη φορά, σκέφτηκα πως παραλίγο, θα είχα πληρώσει 290 Ευρώ, τη Μιλένα. Ευτυχώς, κάτι τέτοιο, φαίνεται πως δεν το ήθελε, ούτε ο Θεός, ούτε ο διάβολος!