Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Μετά από μια σύντομη πρωϊνή έφοδο στα τσαρδιά της Διδύμου, εντόπισα μια νέα υποσχόμενη κουλουροβυζοάφιξη.
Ένα 20χρονο ασχημούλικο, τροφαντό, τουμπανιασμένο, Βουλγαράκι ονόματι Βερόνικα (αν δε με απατά η βυζομνήμη μου).
20 ευρώ φουλ έξτρα (ακά, 69, ισπανικό, χύσιμο στη στοματική κοιλότητα) +5 σουφρίτσα.
Το αόρατο χέρι του θεού Πρίαπου ξεπαντελόνιασε τις 8518,75 δρχ. και μ'έσπρωξε να δοκιμάσω τη νέα γκουρμέ συνταγή.
Αφού είδα την τσόντα που ΔΕΝ έπαιζε η τηλεόραση (καλύτερα γιατί θα'χυνα μια ώρα αρχύτερα), εισήλθε η αφράτη σλαβοπουλάδα.
Έβγαλε τα μπαλόνια απ'το κομπινεζόν και κατόπιν εισηγήσεώς μου ήρθε στη στάση του κόρακα ν'αρχίσει η συνεδρία.
Επιδόθηκε σ'ένα αρκετά καλό άφιλτρο (χρειάζομαι κι άλλα παράσημα για τιμητική σύνταξη) πνευστό, ενώ εγώ σπατούλιαζα τις τρύπες της (χωρίς όμως ν'αφήνει δακτυλοσκάουτινγκ).
Κι ενώ κόντευα να πάθω ασφυξία μ'αυτή την κρεατόμαζα από πάνω μου, άφησε το τρομπόνι και την έβαλα να καβαλικέψει.
Καμία ιδιαίτερη συμμετοχή (εκτός από κάτι ψευτοφιλάκια), αλλά στ'αρχίδια μου αφού το μόνο που μ'ενδιέφερε ήταν να γλείφω (ήταν λίγο μη και μη) τα βυζουμπίδια της.
Επειδή όμως η ροδέλα περίμενε και δεν είχα σκοπό να μη τη δοκιμάσω, της το θύμησα (σίγουρα προτιμούσε να το'χα ξεχάσει) και αφού μου είπε ότι δε το'χει κάνει πολλές φορές και πονάει (βρήκε άνθρωπο να τη λυπηθεί χαχα), στήθηκε στα τέσσερα βάζοντας ζελέ στην οπή.
Αφού προσγειώθηκα στο διάδρομο, στη συνέχεια ανέλαβε αυτή να το οδηγήσει όλο μέσα. Ήταν στενή ομολογουμένως. Περισσότερο θύμιζε την τρύπα του Καραμανλή παρά τη σήραγγα της Μάγχης.
Ήταν άλλη αίσθηση σε συνδυασμό με τη θέα των χοντρο-καπουλιών της. Όλα τα καλά όμως έχουν ένα τέλος, έτσι και η βίλλα μου εκτόξευσε το λευκό ύδωρ. Όχι στο στόμα αλλά στο ντόνατ της, αφού δεν άντεχα την απο-κώλ-ηση.
Xoύφτωσα μια τελευταία φορά τα βυζόμπαλά της, προτού η ταπεινή αυτή εργάτρια του κώλου με χαιρετήσει και την πουλέψει.
Τι μου έμενε πια; Να βγάλω την καπότα και να τους αδειάσω τη γωνιά. Ουπς! Λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο.
Νέα και άβγαλτη δεν ήθελες; Φάε μια επικάλυψη (ανεπαίσθητη ευτυχώς) απ'τη λαχταριστή πραλίνα που ξετρελαίνει τα παιδιά.
Αυτή η δυσάρεστη έκπληξη με ταρακούνησε. Για πρώτη φορά βρέθηκα μπροστά στο δίλημμα: Μήμπως δεν είναι πρέπον να γκαμώ γκώνλον;