Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αφού ντύθηκα καταλλήλως, την έκανα για το μέρος που θα παρακολουθούσα ένα industrial/ebm gig. Εξαιρετικά σπάνια event. Ελάχιστοι πιστοί στον χώρο, λάτρεις ενός μουσικού είδους που αποτελεί το μπασταρδεμένο εξάμβλωμα της psytrance με την black metal. Ένα απολαυστικό τρίωρο. Χάρηκα ένα ζευγάρι που έδωσε πόνο σε όλη τη διάρκεια. Ίσως κάποια μέρα να έβρισκα και εγώ μια industrialού να χτυπιόμαστε έτσι. Να γαμήσω για τα καλά την παραπαίουσα ψυχοσύνθεσή μου μαζί της.
Μετά το πέρας της συναυλίας είχε το καθιερωμένο Halloween party. Άλλη μια δυτικοφερμένη μαλακία που ήρθε να ριζώσει για τα καλά. Με μια τεράστια βιομηχανία από πίσω να τη σπρώχνει, όπως ο Manuel Ferrara την εκάστοτε παρτενέρ του. Ένα κάρο Hallolosers κατέκλυσαν τον χώρο. Συνωστισμός. Ήταν ώρα να πάρω τον πούλο.
Στο Μεταξουργείο βρήκα το αμάξι μου για άλλη μια φορά ανέπαφο. Μπήκα, έβαλα μπρος και κατευθύνθηκα προς Βέργας. Στη Σάμου, δίπλα σε έναν κάδο για μπάζα μία τοξικομανής τακτοποιούσε κάτι μέσα σε ένα σακ βουαγιάζ. Το έβαζε και το έβγαζε, ξανά και ξανά, μια πράξη σε επανάληψη. Ή μήπως εγώ το βίωνα έτσι; Ένα glitch στην προσομοίωση που θεωρούμε πραγματικότητα. Πιο κάτω άλλη μία βαρούσε τη δόση της.
Έστριψα στον δρόμο, καρφί για το 6Β. Ανέβηκα τα σκαλιά και χτύπησα το κουδούνι. Μου άνοιξε και μπήκα. Ίνκα. Σοβιετικό προ-gilf, γύρω στο 1.65, ξανθό μαλλί σε κούρεμα playmobil. Με υποδέχτηκε χαμογελαστή. Ανακοίνωσε ελεύθερο στοματικό με τελειωτικό. Έδωσα το μπλε και με οδήγησε δωμάτιο.
Μπήκα, γδύθηκα. Βγάζοντας το μποξεράκι μου, αναρωτήθηκα τι σκατά έκανα εκεί μέσα. Μακροβούτι στην καλτίλα για ακόμα μια φορά. Απέθεσα τον ρουχισμό μου στο ρουστίκ καρεκλάκι.
Έπλυνα καυλί και μπάλες. Έριξα ένα απολαυστικό κατούρημα στον νιπτήρα και ξάπλωσα. Ξεκίνησα να τον παίζω με το κορίτσι που δαχτύλιαζε τις τρύπες της στην οθόνη τής τηλεόρασης. Την άκουσα να έρχεται. Μπήκε και μου έριξε ένα βλέμμα δήθεν ντροπής που είχα αρχίσει να τη βρίσκω μόνος μου. Πλησίασε το κρεβάτι και με ρώτησε για το μαύρισμά μου. Μιλάει λίγα ελληνικά, αλλά θα βγάλεις άκρη.
«Πας θάλασσα;» με ρώτησε χαϊδεύοντας το λευκό κομμάτι στο μπούτι μου που έκανε έντονη αντίθεση.
«Όχι. Πισίνα. Θάλασσα μακριά» απάντησα λακωνικά για να γίνω κατανοητός.
«Μακριά; Ελλάδα Ρωσσία μακριά;» Είπε γελώντας. Είχε όρεξη για καυλάντισμα η θεία.
Μου έδειξε και το δικό της μαύρισμα στα βυζιά της. Ωραία, 2,5άρια, απαλά, γεμάτα πανάδες. Άρχισα το χούφτωμα. Τον πήρε στο χέρι της. Ζυμάρι. Όσο μου τον έπαιζε, έτριβε το κορμί της πάνω μου. Κατάφερε και με καύλωσε. Πλησίασε για φιλιά. Τότε πρόσεξα τα δόντια. Μαύρα χασικλή. Δυνατό ξενέρωμα. Αποφεύγοντας τα φιλιά την κατεύθυνα προς τα κάτω. Πάλι αυτός θα την πλήρωνε.
Ξεκίνησε ένα στοματικό κάτω του μετρίου. Παίξιμο με χέρι και βάζοντας μόνο το κεφάλι μέσα. Μετά από κανά λεπτό με ρώτησε για σεξ. Της απάντησα να συνεχίσει με πίπα. Δεν είχε κανένα ρυθμό. Εκεί που το πήγαινε λίγο καλά, σταματούσε και έβγαινε να τον κοιτάξει. Δεν κάνουμε δουλειά έτσι, σκέφτηκα.
Της είπα για σεξ. Μου έδωσε το προφυλακτικό και το φόρεσα. Ξάπλωσε ανάσκελα και άνοιξε τα σκέλια της.
«Στα τέσσερα».
Δυσανασχετώντας, γύρισε. Άκωλη τελείως, όπως η Κατερίνα Πολωνέζα, η Βίβιαν του Κ128 και η Αναστασία του Ιωαννίνων 3. Στήθηκε χαμηλά και πιάστηκε από το κάγκελο στο κεφαλάρι. Μπήκα σε μια στάση που δεν βόλευε. Άρχισε κάτι ψεύτικα βογκητά παρέα με 2-3 давай. Με κλείδωνε με τα πόδια της. Το κάναμε έτσι για κανά δίλεπτο. Εντύπωση μου έκανε που διατήρησα στύση. Η μερακλίδικη προϊστορία μου ανέλαβε τον έλεγχο ως εφεδρική γεννήτρια με σκοπό να με οδηγήσει στην ολοκλήρωση. Ένιωσα το αχνό κάψιμο που προηγείται του σημείου χωρίς επιστροφή.
Βγήκα, πέταξα καπότα.
«Θα χύσω στο στόμα».
Γονάτισα και άρχισα να τον παίζω. Ήρθε από κάτω του, γλείφοντας τα παπάρια μου.
«Βάλ' τον μέσα». Τον πήρε ακριβώς τη στιγμή που μου έφευγαν. Άδειασα τελείως. Συνέχιζε να τον έχει μέχρι που δεν υπήρχε άλλο σπέρμα να τρέξει.
«Μμμμμμμ» έκανε και ξάπλωσε ανάσκελα. Για μια στιγμή νόμιζα πως τα είχε καταπιεί. Γελάστηκα. Σηκώθηκε και τα έφτυσε στον νιπτήρα.
Πέταξα την καπότα και το περιτύλιγμά της και της έδωσα να φορέσει τα ψηλοτάκουνά της.
«Έχεις καλό...»
«Γεύση;» Τη ρώτησα.
«Όχι. Καλό άνθρωπο». Χαρακτήρα, η λέξη που ψάχναμε.
Με ρώτησε τι ζώδιο είμαι. Ανταλλάξαμε τις αστρολογικές προδιαγραφές μας.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι, αγκαλιαστήκαμε και βγήκε από το δωμάτιο. Ντύθηκα και αποχώρησα.
Έξω ήταν μια παρέα πιτσιρικάδων και όπως με είδαν να βγαίνω από την εξώπορτα, με ρώτησαν αν μου είχαν ανοίξει. Πρέπει να ήταν αυτοί που χτυπούσαν ξανά και ξανά το κουδούνι όσο ήμουν μέσα. Απ' ό,τι κατάλαβα η Ίνκα το κρατάει μόνη της στη βραδινή βάρδια και δεν ανοίγει αν δεν είναι ένας μόνος.
Τους απάντησα πως μου είχαν ανοίξει, αλλά να δοκίμαζαν αλλού την τύχη τους και πως αν ήθελαν να μπουν να δουν, να πήγαιναν ένας ένας. Δεν ψήθηκαν και κατευθύνθηκαν απέναντι προς το 7 βγάζοντας ζευγάρια. Θα γαμούσαν ή θα έπαιζαν μπριτζ;
Όπως πήγαινα προς το αμάξι είδα αυτή που βαρούσε πριν στον εαυτό της, να βαράει τώρα σε μια άλλη. Ταξίδι στο κενό με συνοδηγό. Και εκεί που ήταν πριν αυτή με το σακ βουαγιάζ, σημάδευε το μέρος μια γάτα. Κοιτώντας με με την υπεροψία του είδους της. Σκηνικά βγαλμένα από σελίδες παραληρηματικής γραφής του Γουίλιαμ Μπάροουζ.
Τι Αθήνα, τι Ταγγέρη.