Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ενδεικτική ημερομηνία, κατεβαίνω στην υπόγα, αναζητώντας ένα καλό τσιμπουκάκι για να πάω για ύπνο ευτυχής. Μου προτείνει η τσατσα την κλαούντια, "το μιλάει το σπορ" μου λέει και έτσι με περνάει στο δωμάτιο που ειναι σαν υπόγειος χώρος σε καίκι. Ολα τα φώτα ανοιχτά, απ έξω φασαρία, air condition ανύπαρκτο. Ερχεται κάποια στιγμή λοιπον η Κλαούντια, της εξηγώ τη θέλω και μου αρχίζει το πιο ξεφτιλισμένο τσιμπούκι για φέτος που μου έχει τύχει. Λίγο αερόπιπα, λίγο να κλέψουμε ανάσες, λίγο διαλείμματα, τα έχω πάρει κι εγώ για την φόλα που αρχίζει να διαγράφεται, και προσπαθώ να την καθοδηγήσω με τα χέρια, πιάνοντας της το κεφάλι. Αυτό την εξαγρίωσε, με αγριοκοίταξε και ξεκίνησε μια πίπα τουλάχιστον πιο γρήγορη με αποτέλεσμα αργά, πολύ αργά, γιατι είχα εν τω μεταξύ θυμώσει και αποσυντονιστεί, να σηκώνεται. Μετά κόπων και βασάνων, είμαι έτοιμος, περνάω καπότα, και.....χτυπάει η τσατσά την πόρτα. Κι εκεί έδειξε όλη τη σκατοσύνη της η τύπισσα. Μου είπε ένα στεγνο 'sorry" και έφυγε αφήνοντάς με, με το σκουφωτό πουλί στο χέρι! Ανταπάντησα κι εγώ και σε αυτή και στην τσατσα σε άπταιστον Γαλλικήν και δη με accent "docklands" αλλά δεν τα μεταφράζω γιατι δικαίως θα φάω μπαν απο τον αδμην, Μακριά συναγωνιστές.