Λεπτομέρειες αξιολόγησης

*κριτική για το ισόγειο εκ των δύο*

Ανοίγω τα μάτια μου και χωρίς να ξέρω τον λόγο και την αιτία, έχω βρεθεί νοτιοδυτικώς της Πλατείας Βικτωρίας να τρώω παραδοσιακό γεωργιανό ζυμαροπιτάκι με τυρί.
Αφού συνήλθα από το μινι εγκεφαλικό, ακούω μια φωνή μέσα μου "Ρε άχρηστε, δεν πας να ρίξεις και κάνα πούτσο;" Δυσκολεύτηκα, αλλά εν τέλει ενέδωσα στις ορέξεις του δαίμονα μέσα μου. Περπάτησα 22 δευτερόλεπτα και ξεκίνησα προς ένα ακόμη αμάρτημα...
Περνώντας από μετριότητα σε μετριότητα, έφτασα έξω από το παραπάνω κατάστημα παροχής υπηρεσιών, και παρατήρησα πως σπαταλάται ηλεκτρική ενέργεια και στο ισόγειο. Σκανδαλίστηκα... εισέβαλα όπως ένας πειρατής που ανακάλυψε νέα Γη...
Ως αντίσταση βρήκα την γνωστή μας Ελληνογριεντζότσατσα με τα γυαλιά. Όπως παντα "καλοπροαίρετα" μου παρουσιάζει λάθος το κορίτσι, που με αναγκάζει να περιμένω να την δω και να καταλάβω ποια είναι...
Η κοπέλα ήταν η Ναόμι, παλιά καραβάνα εκ Αργεντινής που πηγαινοέρχεται. Μελαχρινή, σκουρόχρωμη, δεν έχω ρωτήσει αλλά είναι γύρω στα 35+, μέτριο ανάστημα, ψεύτικο μικρό βυζί, μετρίου μεγέθους κώλο αλλά πέτρα, το ίδιο και τα ποδαράκια της που είναι και καλοσχηματισμένα. Κοντό μαλλί αυτήν την φορά, να τονίζει τα χαρακτηριστικά μιας Ινδιάνας του Αμαζονίου που έχει στο πρόσωπο. Σκληρό αλλά πεντακάθαρο δέρμα.
Με πονηρό χαμογελακι, βγάζω από την τρύπια κάλτσα μου κοντά στα 160 κινεζικά γουάν, σε μπλε χρώμα, και προχωρώ προς κατάκτηση της χώρας.
Μετά από λίγο έρχεται το κοριτσάκι, ψυχρό όπως συνηθίζει, και χωρίς να με θυμάται. Τι να θυμηθεί άλλωστε; αφού δεν προσφέρω κάτι άλλο πέραν μιας μέτριας μάπας και ενός μινι κρουασάν 7days ως πέος.
Τέλος πάντων, ξεκινά μια άνευ προφυλάξεως πιπα, υγρή και ζουμερή όπως παντα. Τα χειλάκια της ηλεκτριζουν την πουτσάθρα μου και δίνουν σήμα για πλήρη αιμάτωση της περιοχής. Η στύση είναι ατσάλινη, και ενώσο εγώ της τρίβω το πέτρινο πουτάκι της από το εσωτερικό μέρος, μου ρίχνει ένα βλέμμα βαθύ και ανοίγει τα πόδια... Πρωτόγονα αισθήματα με κυριεύουν, σηκώνομαι και την στήνω κανονικά. Το σφυροκόπημα ήταν ανελέητο όπως τα κανόνια που χτυπάνε τα τείχη ετοιμόρροπης πόλης. Της αρπάζω το πόδι και την γυρνώ στα 4. Το υγρό μουνάκι της κοπανήθηκε όπως φρεσκοπιασμένο χταπόδι.
10 βασανιστικά λεπτά είχαν περάσει για την τρύπα της, και με πιάνει το αίσθημα να γίνω πατέρας. Να σε ταίσω στο στόμα την ρωτώ; συνήθως απαντά όχι, ήλπιζα να πει ναι, αλλά πάλι όχι μου είπε. Δεν πειράζει της τα πέταξα στα βυζάκια, ποσότητα σπέρματος που θα μπορούσε να τεκνοποιήσει 198 γυναίκες.
Σκουπίστηκε, είπαμε τα νέα μας στην μητρική της γλώσσα, και μετά από περίπου 15 λεπτά από την έναρξη, η διεύθυνσις του καταλύματος χτύπησε την πόρτα διατάζοντας την βιαία απομάκρυνσή μου από τον χώρο...
Το δωμάτιο απαλλοτριώθηκε από τον ιδιοκτήτη. Εγώ έφυγα δίνοντας χειροφίλημα και στις δύο κυρίες του χώρου και καληνυχτίσαμε ο ένας τις άλλες. Παραπατώντας έφτασα στο σπιτάκι μου, όπου και λιποθύμησα.

ΥΓ. Μην σας τρομάξει το ψυχρό της παρουσίασης στο χωλλ. Η Ναόμι είναι πάντα έτοιμη να ακολουθήσει τις οδηγίες σας και το μουνι της είναι πάντα υγρό, χωρίς ιδιαίτερη χρήση λιπαντικού. Στήνεται πάρα πολύ καλά στα 4.