Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Είχα αποφασίσει να περάσω ένα χαλαρό Σαββατόβραδο σπίτι απολαμβάνοντας σύγχρονη Αμερικανική λογοτεχνία. Την πένα του Κόρμακ Μακάρθι στον Αιματοβαμμένο Μεσημβρινό. Κυνικό, βουτηγμένο μέχρι τα μπούνια στην αδικαιολόγητη βία.
Ένα αναπάντεχο τηλέφωνο όμως θα άλλαζε τα πλάνα μου. Ένα πρόσφατο νταραβέρι που κράτησε ελάχιστα. Που όσο έδινα σημασία έπεφτα σε τοίχο. Και όταν πήρα απόφαση να απομακρυνθώ τα άκουσα ως λίγος. Ρίψασπις. Έντονος διάλογος, καταλήξαμε στα αντίο μας. Το έκλεισα ζοχαδιασμένος.
5 χρόνια πριν, τέλη Ιούλη, πραγματοποίησα την είσοδο μου στον στίβο των μπουρδελιάριδων. Η Ζανέτ της τότε αλυσίδας de Paris-eluxe-Αριστοτέλους 6-Τριγγέτα 3, γνωστή και ως αλυσίδα των Γερμανών, επικύρωσε την πρώτη μου συμμετοχή. Ίσως από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Να γίνω μέρος της φυλής. Να ζυγίζω πόσο θα ασχοληθώ με κάποια, πόσο θα κυνηγήσω, πόσα θα επενδύσω. Μιας και πλέον υπήρχαν εναλλακτικές.
Έτσι και σήμερα. Θα πήγαινα να ξεδώσω για άλλη μια φορά στα σπιτάκια της αμαρτίας. Μια τίμια συναλλαγή. Χωρίς δράματα.
Στο προκάτ της Ιωαννίνων 5, όσες φορές βρέθηκα, πέρασα καλά. Όπως και στα διπλανά του, στο νούμερο 3.
Απόψε είχε βάρδια η Ίρις. Την είχα δει σε παλαιότερες τσάρκες. Δεν την επέλεγα όμως λόγω του υποτονικού της σαλοναρίσματος. Σήμερα όμως πήγα δίχως δεύτερη σκέψη. Στο αμάξι έπαιζε δυνατά το Psycho Bitch από Menschdefekt. Γερμανικό industrial. Το σήκωνε η περίσταση.
Παρκάρισμα ακριβώς απέξω και είσοδος πίσω από έτερο συναγωνιστή. Η υπηρεσία μας ανακοίνωσε την κοπέλα της και πως είναι σε δωμάτιο. Ο τύπος αποχώρησε άμεσα. Έδωσα το μπλε και μπήκα στο δωμάτιο στην ευθεία.
Γδύσιμο. κατούρημα στο νιπτήρα, γρήγορο πλύσιμο και άραγμα στο κρεβάτι.
Σύντομη αναμονή 5 λεπτών και άκουσμα των τακουνιών να πλησιάζουν. Ένας από τους αγαπημένους μου ήχους. Το ηχητικό σήμα της μεταβάσεως από την προσμονή στην πράξη. Μπήκε χαμογελαστή. 45άρα, κωλάρα, ποδάρες. Ελαφρώς ενισχυμένο στήθος σε πτώση. Ολόισιο, μακρύ, σκούρο κόκκινο μαλλί, πιασμένο κότσο. Σκουλαρικάκι στη μύτη. Μιλφ που θα πετύχεις σε μεταλλάδικο και θα θες να το πάρεις εκεί επιτόπου. Ανταλλάξαμε ένα γεια και ήρθε κατευθείαν πάνω μου. Πάνω του. Κατευθείαν στόμα. Ούτε καν ερώτηση για με ή χωρίς. Περιττές διευκρινίσεις. Το δεξί της χέρι, με το κόκκινο μυτερό ημιμόνιμο, είχε αρπάξει τη βάση. Ο υπόλοιπος βρισκόταν στο στόμα. Αριστοτεχνικά. Αργά. Με χέρι να υποχωρεί για ολοκληρωτική εξαφάνιση. Κάποιες απλά το έχουν στην πίπα. Το είχε. Την άφησα 3-4 λεπτά. Άλλο 1 λεπτό και θα τελείωνα. Ήθελα όμως και πήδημα.
Έπιασα την καπότα και της την έδωσα.
«Βάλτην».
Τον άφησε με χαμόγελο. Την πήρε, την άνοιξε και την φόρεσε αργά.
«Στα τέσσερα».
Μεγαλείο ο σφιχτός της κώλος. Στήσιμο σε σωστό ύψος. Μπήκα και ένιωσα στενή τη μουνάρα της. Άρχισα χωρίς μεγάλη ένταση. Με είχε φέρει στα όριά μου με το τσιμπούκι της. Δεν ήθελα σύντομη λήξη. Κατάφερα να κρατηθώ για κανά δίλεπτο. Άρχισα να αυξάνω τον ρυθμό. Άπλωσε τις παλάμες της στο κεφαλάρι του κρεβατιού για αντίσταση. Μικρά βογγητά. Προσποιητά τόσο όσο, δεν με ξενέρωσαν. Τουναντίον. Τα ένιωσα να έρχονται, το κάψιμο στον προστάτη. Έφυγαν σφυροκοπώντας τη στο μέγιστο τέμπο. Μαζί και η επινίκια κραυγή. Δυνατό χύσιμο. Πλήρης εκτόνωση. Ψυχοθεραπεία.
'Εβαλε τα γέλια. Της πάει το χαμόγελο, την ομορφαίνει.
Σηκώθηκα να καθαριστώ.
«Θα πας πουθενά αυτές τις μέρες;»
«Μπα, εδώ Αθήνα» της απάντησα.
«Και εγώ τα ίδια. Και δουλεύω και στις 15».
«Η Παναγιά μαζί σου».
Έφυγε γελώντας. Ντύθηκα και όπως βγήκα με αποχαιρέτησε και από το κουζινάκι.
Μπήκα στο αμάξι με όρεξη για νυχτερινή περιήγηση.
Απαλλαγμένος από κάθε ένταση.