Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η Βικτώρια είχε μπει από καιρό στα Προσεχώς. Ξανθή νεαρά με γεμάτα, κρεμαστά στήθη, ατσούμπαλο παχουλό σώμα σλάβας νταρντάνας. Ύψος γύρω στο 1.70, κιλά κάπου γύρω στα 100. Μου θύμισε την πορνοστάρ Siri, όταν πρωτοξεκίνησε, ξανθιά τότε και εκείνη.
Κατέβηκα Βέργας γύρω στις δύο, εύκολο παρκάρισμα σε παραπλήσιο στενό και φτάνω μπροστά στην πόρτα του υπογείου. Χτυπάω κουδούνι και ακούω από το θυροτηλέφωνο μια γνώριμη φωνή.
«Από που είσαι;»
«Από Ελλάδα».
Την έπεισα. Μου άνοιξε.
Κάθομαι σαλόνι και ακούω την ήρεμη φωνή της πίσω από την κουρτίνα.
«Φαίνεσαι πολύ αδύνατος στην κάμερα, και οι Έλληνες συνήθως δεν είναι».
«Δεν έχεις και άδικο».
Μου ήρθαν στο μυαλό οι στατιστικοί πίνακες με τον ολοένα αυξανόμενο επιπολασμό της παχυσαρκίας στη χώρα μας.
Δεν είχε άδικο.
Εμφανίζεται τότε πίσω από το κουρτινάκι. Η κυρία του σπιτιού, η Μπάρμπορα η υπηρεσία, με τα κορίτσια της.
«Είναι στο δωμάτιο το κορίτσι. Την έχεις δει;»
«Όχι» είπα ψέματα. Δεν ήθελα να περάσω αμέσως. Είχα σκοπό να δω μια γύρα και κάποιες ακόμα. Και να δώσω χρόνο στα 5mg βαρδεναφίλης που διαχέονταν στο κυκλοφορικό μου να δράσουν ικανοποιητικώς.
Χτυπάει το κουδούνι. Αυτή τη φορά άνοιξε αμέσως.
Μπήκε τύπος γύρω στο 1.85, μίνιμουμ 150 κιλά. Δεν χρειάστηκε ερώτηση ιθαγένειας. Γέλασα από μέσα μου.
Μας ανακοίνωσε το πρόγραμμα.
«Ελεύθερο στοματικό, 69, όχι πρωκτικό. Και τα άλλα θα τα κανονίσετε μέσα με το κορίτσι».
Υπαινισσόμενη πως τελειωτικό στο στόμα το αποφασίζει μέσα στο δωμάτιο η ίδια η Βικτώρια. Κρίνοντας από την εικόνα σου.
Βγήκε λοιπόν. Με το γνωστό χαμόγελο, ολόγυμνη.
Ο έτερος τύπος είχε φύγει ακριβώς πριν βγει. Σηκώνομαι και εγώ να φύγω.
«Πού πας κούκλε;»
«Θα κάνω μια βολτίτσα και θα ξανάρθω».
«Θα σε περιμένουμε».
Γύρισα μετά από καμιά ώρα. Μπήκα την ώρα που έφευγε ντιλιβεράς. Δεν υπήρχαν άλλοι πελάτες. Η Μπάρμπορα σφουγγάριζε το πρώτο δωμάτιο.
«Γεια και πάλι» της είπα και έδωσα το μπλε. Με έβαλε στο δεύτερο. Πεντακάθαρο.
«Ετοιμάσου, κάτσε και θα έρθει».
Γδύθηκα, έπλυνα περιοχή, ξάπλωσα στο κρεβάτι. Στη μικρή τηλεόραση έπαιζε πορνό, είκοσι χρόνων παλιό. Naomi Russell. Αυστραλή, η απόλυτη ass queen. Στον οίκο μιας πρώην πρωκτικής βασίλισσας.
Περίμενα κανά πεντάλεπτο μέχρι να έρθει το κορίτσι. Η πληρωμένη μου συντροφιά.
Άνοιξε η πόρτα και μπήκε γελαστή. Ήμουν ήδη πολύ σκληρός. Είχε φροντίσει η χημεία γι' αυτό. Και η Naomi. Ήρθε κοντά μου. Τον έπιασε. Με ρώτησε πώς θα ήθελα.
«Χωρίς».
Ήταν και η μόνη κουβέντα που μου είπε. Κορίτσι για γάμο. Λακωνική.
Ξεκίνησε πρώτα με πιπίλισμα στις ρώγες μου. Το απεχθάνομαι. Την άφησα όμως, γιατί με κοίταζε στα μάτια. Ένας σμαραγδένιος λεπτός δακτύλιος, γύρω από μια έντονη μυδρίαση, τα δικά της. Χρήση διεγερτικών. Αλκοόλ, κοκαΐνη, το αλάτι και πιπέρι τόσων και τόσων ιερόδουλων για να αντέξουν την ψυχική φθορά.
Από τη μία ρώγα στην άλλη. Δαγκώματα και βλέμματα να με διαπερνούν. Έφτασε η ώρα να μπει στο στόμα της. Αδημονούσα. Το καταλάβαινε και η ίδια, παλλόταν στο χέρι της με το φροντισμένο μανικιούρ. Χρώματος κίτρινο φωσφοριζέ του Stabilo. Τον πήρε αργά. Έκλεισα τα μάτια. Πολύ καλό στοματικό, αισθησιακό. Χρήση χεριού, προσπάθεια για deepthroat. Σύντομα την σταμάτησα. Ένιωθα πως λίγο ακόμα και θα ενέδιδα πριν απολαύσω και το κυρίως.
Την ξάπλωσα ιεραποστολικώς.
«Κανονικό».
Αφού εφαρμόστηκε η προστασία, μπήκα.
Ήταν μούσκεμα. Τρία ζήτω για τους προηγούμενους συναγωνιστές που την περιποιήθηκαν. Που την παρέλαβα καυλωμένη.
Άρχισα να αυξάνω σε ρυθμό και ένταση. Άρχισε μικρά βογκητά. Έκλεισε τα μάτια. Άνοιξε το στόμα. Με τράβηξε κοντά της. Γράπωσε το κεφάλι μου. Την φίλαγα στο λαιμό, πίσω από τα αυτιά. Το ενθάρρυνε. Άρπαξα και με τα δυο χέρια το σιδερένιο κεφαλάρι και εφάρμοσα τους αγκώνες μου στους ώμους της. Την κλείδωσα. Είχα καιρό να απολαύσω έντονες GFE στιγμές με εκδιδόμενη. Ένιωθα το τέλος να πλησιάζει.
Βγήκα και της είπα στα τέσσερα. Υπάκουσε αμέσως. Μπήκα μέσα της τρέμοντας. Μούσκεμα στον ιδρώτα. Στο μέγιστο τέμπο. Δυο τρεις σφαλιαρίτσες στα τροφαντά κωλομέρια της. Φωνές ηδονής. Άντεξα μισό λεπτό. Τέλος.
Το προφυλακτικό γέμισε με τον γόνο μου.
Το κεφάλι μου με ντοπαμίνη. Η γλυκιά ευφορία του οργασμού.
Βγήκα και ξάπλωσα ημιθανής. Αυτή κούρνιασε δίπλα μου σε στάση μετανοίας. Να βρει τις ανάσες της.
Σηκώθηκε, γέλασε, έφυγε.
Πλύσιμο, ρούχα, παπούτσια, έξοδος από δωμάτιο.
«Σε περιμένουμε ξανά!» η γλυκιά φωνή πίσω από την κουρτίνα.
«Εννοείται».