Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την Αντριάνα, λίγο-πολύ την γνωρίζουμε σχεδόν όλοι. Για όσους δεν την ξέρουν, πρόκειται για ένα μείγμα μιλφ και κούγκαρ, με έντονες τις πλαστικές σε πρόσωπο, μεγάλα βυζιά χορταστικά και νταρντανοειδή σωματότυπο. Όχι χοντρή, αλλά με τα παχάκια και τις καμπύλες της. Όχι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ούτε και μπάζο. Παρ'όλα αυτά, η (με την καλή έννοια) τρέλα που βγάζει με φτιάχνει, και μάλιστα πολύ.
Στο παρελθόν έχω ξαναπεράσει κάμποσες φορές, όμως ποτέ δεν κατάφερνα να ξεπεράσω τη μανία της να με τελειώσει στην πίπα, με μοναδική εξαίρεση αυτή την τελευταία φορά.
Στα του αγώνα τώρα, πελάτης άλλος δεν υπήρχε, ούτε και περίμενε, οπότε πλήρωσα την ευγενέστατη τσατσά με τις γάτες και πέρασα στο δωμάτιο. Παρά την απώλεια κόσμου, και χωρίς να πω τίποτε, μου έδωσε τον απαραίτητο χρόνο να φρεσκαριστώ πριν μπεί και η ίδια στο δωμάτιο. Στα του αγώνα τώρα, οι υπηρεσίες είναι ότι ακριβώς έχω εισπράξει κάθε φορά που πάω. Φιλάκια στο λαιμό, ρώγες, αργα πάιχνιδίσματα με τη γλώσσα στο στήθος, στομάχι, κατεβαίνει μέχρι τα μπούτια και φιλάει γύρω γύρω... και καραμελώνει μπάλες πριν καν αγγίξει την πούτσα, την οποία φροντίζει να πάρει στο στόμα χωρίς να βάλει χέρι, τουλάχιστον στην αρχή. (σημείωση, την πρώτη φορά που πέρασα, εκεί ήταν που παρέδωσα πνεύμα και της τα έδωσα με μανία στο στόμα). Πλέον η πίπα της δεν είναι το ίδο παιχνιδιάρικη όσο κάποτε, οι αντοχές ίσως πέφτουν, και τα κόλπα με το στόμα μειώθηκαν, αλλά είναι και πάλι ελαφρώς άνω του μετρίου. Αρνητικό η στάση της, που έκανε την όποια προσπάθεια χουφτώματος αδύνατη ακόμα και αν είσαι αθλητής της ενόργανης γυμναστικής. Σου ανοίγει τα πόδια και γονατίζει ανάμεσά τους για την πίπα, που φαντάζομαι είναι και ο τρόπος που τελειώνει τους μισούς πελάτες της. Αφού άντεξα, και περάσαμε στο σέξ, την άφησα να ξαπλώσει ιεραποστολικά. Στην αρχή κάπως άβοολα, αλλά δεν τσίνησε όταν της έβαλα τα πόδια στους ώμους μου, και τα δίπλωσα, για να μπορώ να φτάσω να την πιπιλίσω στο λαιμό. Με αργές σπρωξιές και σε χαλαρό ρυθμό, μέχρι που δεν άντεξα και έχυσα. Όχι με φωνές, αλλά με τρεμάμενα πόδια και αστάθεια για μερικά λεπτά. Ένα χαρακτηριστικό "γιούπιιι" απο την πελυρά της, ευχαριστίες εκατέρωθεν, ευχές για χρόνια πολλά και αποχαιρετισμός. Δεν μπορώ να πω οτι είναι στανταράκι μου, αλλά είναι αξιόπιστη αρκετά για να είναι η επιλογή νούμερο δύο για όποτε δεν βρεθεί κάτι πιο ενδιαφέρον.
Διάρκεια παραμονής στο δωμάτιο, σίγουρα άνω του δεκαλέπτου, το υπολογίζω γύρω στα 13 με 14 λεπτά. Ενόχληση μηδέν απο την τσατσά, και ευγενικές ευχαριστίες κατά την έξοδό μου απο τον οίκο.

Υ.Γ.
Κανονικά θα ήθελα να βάλω στην τσατσά βαθμολογία 10, αν και δεν με αφήνει το σύστημα, για το παρακάτω. Όταν ντυνόμουν μου έπεσε απο την κωλότσεπη το πορτοφόλι και δεν το άκουσα. Πριν το πάρω χαμπάρι και γυρίσω πίσω, είχε βγεί στο δρόμο η τσατσά και με έψαχνε για να μου το δώσει. Εννοείται δεν έλειπε τίποτε απο μέσα