Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τη Μαρίνα την είχα πετύχει την περασμένη βδομάδα στο Φωκαίας 19, αν θυμάμαι καλά, και δεν την είχα πάρει γιατί το μπουρδέλο βρομοκοπούσε (κοζάρισμα, μεταβολή και έξοδος). Η παρουσίασή της στο σαλόνι μου είχε προξενήσει μια ανοίκεια εντύπωση: προφανώς πρόκειται για ένα κορίτσι ελαφρών ηθών, πράγμα που τονίζεται και από την πλαστική που φαίνεται να έχει κάνει στα χείλη. Πάντως η συμπεριφορά της ήταν παράδοξα ανέμελη και γελαστική.

Εχτές την πέτυχα στο Φωκαίας 17Β (στον όροφο), το σαλόνι ήταν άδειο, με υποδέχτηκε η ευγενική τσατσά και αμέσως βγήκε η Μαρίνα. Φορούσε ένα λευκό ημιδιάφανο κορμάκι που άφηνε να διαγράφεται η καμπύλη του κόλπου της από κάτω. Με είδε που κάρφωσα τη ματιά μου στο μουνί της και, παρότι γελαστή, της ξέφυγε ένας γέλωτας που έκανε ακόμα πιο παράξενη την εντύπωση που σχημάτισα:
βγάζοντας τη γλώσσα της και μορφάζοντας, σεινάμενη-κουνάμενη, κατάλαβα ότι διαθέτει την απαραίτητη πουτανιά και συνάμα την ελαφρότητα των ηθών για να περάσω κάπως καλύτερα απ’ ό,τι προσδοκούσα. Και έτσι πλήρωσα το «αντίτιμο» και πέρασα στο δωμάτιο.
Γδύθηκα, ξάπλωσα, και στο τρίλεπτο περίπου ήρθε η Μαρίνα, κάθισε δίπλα μου και μου έτεινε αμέσως το απολυμαντικό χεριών: ανταποκρίθηκα το λοιπόν, απλώνοντας τα χέρια μου και τρίβοντάς τα για να απολυμανθούν. Κατόπιν έβγαλε το σουτιέν της, τα στήθη της είναι πεσμένα με μεγάλες σκούρες θηλές και μικρές ρώγες, αλλά όχι σακουλιασμένα, μου φόρεσε προφυλακτικό και πήρε στάση 69.
Για λόγους προφύλαξης δεν κάνω βουτιές στα μουνιά που ενίοτε μου ανοίγονται. Εξερευνώ απλώς με τη γλώσσα τριγύρω και επιφυλακτικά καθ’όλο το μήκος της επίμαχης περιοχής, αφουγκραζόμενος την αντίδραση της κοπέλας. Η Μαρίνα ήταν καθαρή και μοσχομυριστή. Στη συνέχεια της έδωσα εντολή να με καβαλήσει και αυτή με καβάλησε ανάποδα. Δυστυχώς αυτή η στάση δεν είναι το φόρτε μου, οπότε δεν πέρασε πολύς χρόνος προτού της ζητήσω να ξαπλώσει ανάσκελα για να την πάρω σε στάση ιεραποστολική. Το μουνί της είναι πηγάδι, παραταύτα κατόρθωσα να αντλήσω μια κάποια ηδονή, επιβάλλοντας τους ρυθμούς μου, ζητώντας της να σταματήσει τους ψεύτικους αναστεναγμούς και τα βογγητά -τόσο θέατρο, με έπιασαν γέλια- και φαντασιωνόμενος ότι της ξεσκίζω το στενό μουνί της.
Η Μαρίνα μου μίλησε στα ρωσικά (ντα, σπασίμπα κ.ά) και μου άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Πάντως δεν αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Μια ακόμα ψυχή πιασμένη στα δίχτυα της σωματεμπορίας, που τα σκάει και για πλαστική στα χείλη.

Κι εγώ ένας πορνοπελάτης που αν τον πετύχουν, κατά τα λεγόμενά τους στα συνθήματα που γράφουν στους παρακείμενους τοίχους, οι αναρχικοί που έχουν κάνει κατάληψη του κτιρίου που βρίσκεται στη γωνία Φερών & Φυλής, θα του σπάσουν τα μούτρα.

Οπότε δεν είναι μόνο οι προφυλάξεις εντός του μπουρδέλου που πρέπει να έχουμε στο νου μας, αλλά και εκείνες εκτός.

Παρ’όλα αυτά, για να κλείσω, νομίζω ότι δεν είναι μόνο η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών που έχει υποστεί δραματική πτώση στις πιάτσες του πληρωμένου έρωτα, ούτε και η εμφάνιση των πουτάνων. Είναι προπάντων η πουτανιά, η διάθεση εκείνη που συλλαμβάνει επ’ αυτοφόρω τη δική σου διάθεση, πανέτοιμη και σεταρισμένη από την πείρα για να ανταποκριθεί με έναν τρόπο ανεπανάληπτο, μοναδικό και προσωπικό.

Διότι κανένας δεν γάμησε κρέας, κι όσοι το διατείνονται είναι επειδή περνάνε για κρέας κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο πρώτα. Κι η εξαφάνιση σχεδόν της πουτανιάς απ’ τις πιάτσες ίσως προδίδει την απαξίωση της κάθε πουτάνας να δώσει πρόσωπο σε κρέατα που ζητούν άλλα κρέατα.

Γιατί για μένα η πουτανιά είναι το υποκατάστατο του έρωτα, κι όχι απλά το γαμήσι.