Αχιλλέως 51 (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Η ώρα ήταν ήδη 2 μετά τα μεσάνυχτα, όταν αποφάσισα να κατηφορίσω την Αγίου Κωνσταντίνου. Με βγάζει ο δρόμος, λοιπόν, στην Αχιλλέως. Λέω να κοιτάξω πρώτα στο 51, που είχα 4 χρόνια να το επισκεφτώ. Τότε, η ρωσίδα Ρόζα (αν δεν κάνω λάθος) με είχε δαγκώσει τόσο δυνατά στο μπράτσο, που κυκλοφορούσα ενάμιση μήνα σαν να έχω κάνει τατουάζ οδοντοστοιχία. Έκτοτε, δεν είχα ξανατολμήσει να πάω.

Μπαίνω στο άθλιο σαλόνι, βγαίνει η τσατσά με τις λευκές μπασκετικές κάλτσες και μου ανακοινώνει το πρόγραμμα (όλα με 20 ευρώ). Περιμένω κάνα τέταρτο, ώσπου βγαίνει η κοπέλα από το δωμάτιο με ένα πολύ σέξι κορδονάτο εσώρουχο, τύπου... Μπόρατ! Δίνω το 20άρικο και μπαίνω στο δωμάτιο.

Πρώτο σοκ: Τεράστια διαμπερής τρύπα στον τοίχο, στο ύψος του κρεβατιού. Κοιτάζω και βλέπω... το διπλανό δωμάτιο!

Το προσπερνώ, καθώς θυμάμαι ότι έχουν δει και χειρότερα τα μάτια μου.
Δεν περνάνε πάνω από 5 λεπτά, κι έρχεται η κοπέλα. Τάνια από Ουγγαρία (δουλεύει και Φυλής 54, κατά δήλωσή της), μαυρισμένη από σολάριουμ, με ξανθό ράστα μαλλί μαζεμένο κότσο, πεσμένο δυάρι βυζί και αραιή οδοντοστοιχία.

Δεύτερο σοκ: Ξεκινάει στοματικό και γλείψιμο στο στήθος μου. Σταματάει ξαφνικά, πηδάει πίσω, παίρνει το κωλόχαρτο, κόβει δυο μεγάλα κομμάτια, τα κάνει μπάλες, ξαναπηδάει στο κρεβάτι και... βουλώνει την τρύπα στον τοίχο! «Τι έγινε; Ποντίκι;» λέω έκπληκτος. «Κοιτάει ο δίπλα», λέει και συνεχίζει το στοματικό, σαν να μην έγινε τίποτα. Περιττό να πω ότι δίπλα... το δωμάτιο ήταν άδειο. Βάζει κρέμα παντού (άδειασε ένα μέρος και πάνω στην καπότα) και ξεκινάμε με πισωκολλητό κομοδινάτο. Καμία απόκριση.

Τρίτο σοκ: Πάω να χαΐδέψω τα πόδια της. Ζούγκλα. Μιλάμε για αξυρισιά τουλάχιστον μίας εβδομάδας, χωρίς καμία υπερβολή.

Παραδόξως δεν μου πέφτει, αλλά συνεχίζω αγκομαχώντας. Σταματάει ξαφνικά.
-«Κώλο;»
-«Τι;»
-«Κώλο, δίνω» λέει.
-«Κομοδίνο, τι κωλοδίνω» της απαντάω.
Δεν καταλαβαίνει, ξαναβλέπω τα πόδια της και μου πέφτει. Γυρνάμε σε ιεραποστολικό, κλείνω τα μάτια, σκέφτομαι τη Μαργαρίτα από Βέργας και μου σηκώνεται. Ξεκινάμε. Ανοίγω τα μάτια, βλέπω το εσώρουχό της στο κομοδίνο και περνάει από το μυαλό μου ο Μπόρατ. "Γρήγορα", λέει. Μου ξαναπέφτει. «Να τελειώσω στο στόμα σου;» «Όχι στόμα! Εδώ», λέει και μου δείχνει την κοιλιά της. Τελειώνω, σκουπίζεται και φεύγει. Αηδιάζω. Ψάχνω καθρέφτη να με μουτζώσω, αλλά δεν υπάρχει. Γυρνάω σπίτι κακήν κακώς για να πλυθώ και ανοίγω τον υπολογιστή. Όχι, ρε πούστη, κάτι ξέχασα. Γυρνάω στο μπάνιο, με μουτζώνω και με τα δύο χέρια και ανοίγω το Word…