Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το αρχικό σχέδιο ήταν απλό. Επίσκεψη στο εστιατόριο ''ο Πρόεδρος'' στην περιοχή του Μοσχάτου για μεζέδες και οινοκατάνυξη.
( Είναι απολύτως άσχετο με την πορνοενημέρωση, ωστόσο ευκαιρίας δοθείσης να το επισκεφθείτε και δοκιμάστε οπωσδήποτε παστουρμαδοπιτάκια, ντολμαδάκια, κεμπάπ και τυροκαυτερή. Θα με θυμηθείτε.)
Η βραδιά κυλούσε ευχάριστα, καθότι ο οίνος ευφραίνει την καρδία μας, ωστόσο αναστατώνει και τα ένστικτά μας. Αφού λοιπόν με τους συνδαιτυμόνες συμφωνήσαμε κάποια στιγμή να λήξουμε την όμορφη βραδιά και το κάθε ζεύγος να πάει σπίτι του, ξεκινήσαμε για τον προορισμό μας. Ωστόσο, το κρασί του Προέδρου είχε κάνει ήδη το θαύμα του και η εξεύρεση μίας προσωρινής ερωτικής φωλιάς έναντι της επιστροφής στην εξωτική Αθήνα έμοιαζε πιο ταιριαστή ως σκέψη. Αναζήτηση λοιπόν στο ίντερνετ κοντινών προορισμών, με το συγκεκριμένο ξενοδοχείο να εμφανίζεται πρώτο πρώτο στην αναζήτηση. Και με καλές κριτικές. Γιατί όχι σκεφθήκαμε και βούρ. Φθάνουμε απ'έξω και πάρκινγκ ούτε για δείγμα. Το αυτοκίνητο αφέθηκε αρκετά στενά πιο μέσα στο Μοσχάτο. Φθάνοντας προς την είσοδο, περάσαμε μέσα από σταθμευμένες μοτοσυκλέτες και αυτοκίνητα στο ανηφορικό πεζοδρόμιο. Χτυπάμε το κουδούνι και εισερχόμαστε στο lobby. Aριστερά διέθετε ένα πολύ γουστόζικο μπάρ εποχής, με ωραίες πολυθρόνες και διαχωριστικό, ώστε να αποφεύγεται η συνάντηση με άλλους πελάτες. Κάνοντας 3 βήματα πιο μέσα προς τη ρεσεψιόν είδαμε μία βιτρίνα με εσώρουχα, ομοιώματα οργάνων και ακριβώς δίπλα ένα ψυγείο με νερά. Άν η εικόνα του όλου τοπίου ήταν πίνακας, αναντίρρητα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί σαφή επιρροή από το ρεύμα fauvisme. Εύγε στον ντεκορατέρ. Έδωσε ρέστα. Ζητήσαμε ένα δωμάτιο και το ευγενικό άτομο του προσωπικού μας έδειξε σε ένα tablet διάφορα δωμάτια, με διαφορετικές διακοσμήσεις. Ευχαριστώντας ευγενικά για την προθυμία προς εξυπηρέτηση, εξηγήσαμε οτι θέλουμε ένα απλό δωμάτιο. Ακολούθησε ο εξής διάλογος ενώπιον νέων πελατών οι οποίοι αφικνούντο εκείνη την ώρα:
- Α! Έχουμε και ένα δωμάτιο με κλουβί.
- Τί να το κάνουμε το κλουβί; Ένα απλό δωμάτιο θέλουμε για 2-3 ώρες.
- Μήπως θέλετε ένα άλλο με μαύρη κούνια; Ελάτε να δείτε, είναι πολύ όμορφο. (Ήταν όλο το δωμάτιο μαύρο)
- Όχι, ευχαριστούμε, ούτε κλουβί θέλουμε, ούτε κούνια, ένα δωμάτιο κανονικό αρκεί, ευχαριστούμε.
- Να σας δώσω ένα σε μπλέ?
- Δώστε μας το μπλέ που πάει και με την τσάντα της κυρίας.

Αφού πήραμε εν τέλει ένα δωμάτιο στον τελευταίο όροφο, προκειμένου να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ήσυχα, πληρώσαμε, πήραμε και 2 νερά (προσφορά του καταστήματος) και ανεβήκαμε στο δωμάτιο.
Ώς προς το μπάνιο θα πώ οτι θυμήθηκα προ δεκαετιών τις μπαταρίες ντούς που είχαν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια στα κοντινά νησιά του Αργοσαρωνικού. Στα πολύ ωστόσο θετικά προσμετρώ την απολύμανση της λεκάνης, γεγονός το οποίο αναγραφόταν μάλιστα. Σαπούνια, αφρόλουτρα, παντόφλες ούτε κατά διάνοια. Υγρό σαπούνι (μύριζε πάρα πολύ όμορφα) στο dispenser και αυτό ήταν όλο. Υπήρχαν 2 πετσέτες (σφραγισμένες και πεντακάθαρες) στο μπάνιο αλλά δεν εξυπηρετούσαν σε τίποτα. Δηλαδή ήταν κάτι μεταξύ μεγέθους σώματος και κεφαλής. Μπουρνούζι δεν υπήρχε. Στα του κυρίως χώρου ένα ευρύχωρο κρεββάτι με βουλιαγμένο στρώμα, καθαρά σεντόνια (πραγματικά πεντακάθαρα) και από ένα τασάκι στα 2 κομοδίνα, εκατέρωθεν του κρεβατιού, τα οποία κομοδίνα κοσμούσαν 2 φωτιστικά που δε φώτιζαν. Μπροστά απ'το κρεβάτι βρισκόταν κολλημένος ένας καναπές(???) ενώ αριστερά δέσποζε μία πολυθρόνα ρουστίκ. Στην άλλη άκρη του δωματίου βρισκόταν ένας μεταλλικός τρίποδας (στα πρότυπα των χάλκινων λεβητοειδών τριπόδων του 8ου π.Χ. αι.). Να ήταν τραπεζάκι? Να ήταν κάποιο εξάρτημα μηχανής επικοινωνίας με εξωγήινους πολιτισμούς? Να ήταν η κακιά η ώρα? Κανείς δε θα μάθει τί σκεπτόταν ο αρχιτέκτων εσωτερικών χώρων, ο διακοσμητής αλλά και ο μεταφορέας που ξεφόρτωνε αυτά τα αντικείμενα στο πολύπαθο Μοσχάτο. Ξαπλώνοντας είχαμε τη χαρά να μας κοιτάει κατάματα μία καταπληκτική απεικόνιση δαίμονα στο ταβάνι (βλέπε βίντεο) ενώ δεξιά μας υπήρχε μία αφίσα, στην οποία απεικονίζονταν τα οπίσθια μίας κοπέλας. Καλλίπυγος η φαινομηρίς κορασίδα. Οι ώρες πέρασαν και η επιστροφή στην Αθήνα που πρό διώρου μας γεννούσε απαξία, τώρα φαινόταν όνειρο.
Αυτά για την εμπειρία μας στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο, η οποία (το λέω απόλυτα σοβαρά) μας φτιάχνει και θεωρώ θα μας φτιάχνει τη διάθεση κάθε φορά που την αναπολούμε.