Και οι μανάδες και καλά "καλλιεργούν" στα παιδιά τους στο πλαίσιο της διαπαιδαγώγισης τους τάσεις φυγής που τις βαφτίζουν τάσεις ανεξαρτησίας. Νομίζουν ότι αν καταφέρουν να βρούν μια δουλειά στο εξωτερικό τα παιδιά τους θα είναι επιτυχημένα. Όσο πιο μακρυά τόσο πιο "επιτυχημένα". Πχ αν είναι το παιδί στην Αυστραλία θα ακούγεται πιο επιτυχημένο από το παιδί στη Γερμανία. Και κάνουν πως κλαίγονται που είναι τα παιδία μακρυά και δε τα βλέπουν.
Πίστεψε με, κανένας γονέας δε θέλει τα παιδιά του μακριά ή να βλέπει τα εγγόνια του μόνο μέσω Skype.
Από την άλλη δε θέλουν και ένα "παιδί" που στα -άντα του θα θέλει συνεχώς βοήθεια και σπρώξιμο...
Οπότε το να βρει το παιδί σου τη σειρά του στο εξωτερικό,είναι πιο σημαντικό από να το έχεις κοντά και να το νταντεύεις..
Άλλωστε οι γονείς δεν είναι αθάνατοι να μας προσέχουν για πάντα..
Αν φυσικά κάποιος είναι ευτυχισμένος και αυτάρκης στη χώρα του,όλα καλά..
Οι μισθοί πλέον δε φτάνουν για να μένει κάποιος μόνος του. Ούτε εδώ, ούτε στο εξωτερικό από όσα διαβάζω από άλλους που ζουν έξω.
Αν είσαι πάνω από, βαριά,ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό και ο μισθός σου δεν φτάνει να μείνεις μόνος,σημαίνει ότι δεν είσαι σε θέση να κάνεις και άλλα πραγματα.
Καλύτερα λοιπόν να γυρίσεις πίσω..