Είμαι κάθετα εναντίον της θανατικής ποινής. Καταρχήν, για να επανέλθει η θανατική ποινή στην Ελλάδα, θα πρέπει να γίνει συνταγματική αναθεώρηση, εκτός του ότι έχουμε κυρώσει ως χώρα μία διεθνή σύμβαση που απαγορεύει τη θανατική ποινή, η οποια επιτρέπεται να επιβληθεί μόνο σε καιρό πολέμου. Εάν θες να τιμωρήσεις πραγματικά κάποιον για το έγκλημά του ως κράτος, θα πρέπει να του επιβάλεις πραγματικά ισόβια, χωρίς αδειούλες και τα τοιαύτα και να υπάρχουν φυλακές και γενικότερα σωφρονιστικό σύστημα όπου θα σου εξασφαλίζει την διά βίου κράτηση του φυλακισμένου και όχι την δυνατότητα απόδρασής του με ελικόπτερο ή άλλους τρόπους.
Γιατί είμαι κάθετα εναντίον της θανατικής ποινής; για τους εξής απλούς λόγους:
1)Σε περίπτωση δικαστικής πλάνης, εάν εκτελέσεις τον άλλο, δεν υπάρχει δυνατότητα επανόρθωσης της εσφαλμένης δικαστικής κρίσης.
2)Πριν την κατάργηση της θανατικής ποινής, αυτή επιβαλλόταν σε περιπτώσεις όπου η τέλεση του εγκλήματος γινόταν κατά τρόπο ιδιαζόντως ειδεχθή. Το πότε υπήρχε ένας τέτοιος τρόπος τέλεσης, ήταν τελικά θέμα εκτίμησης του δικαστηρίου. Και γίνεται αντιληπτό πως υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της υποκειμενικής κρίσης μίας δεδομένης περίπτωσης από μια συγκεκριμένη σύνθεση δικαστηρίου για το ειδεχθές ή μη της πράξης. Και στην ''τηλεοπτική δημοκρατία'' που ζούμε, μήπως τελικά οι διάφοροι ''τηλεδικαστές'' και τα ''τηλεδικεία'' επέβαλαν τελικά τη θανατική ποινή (ας μην ξεχνάμε ότι στα μεικτά ορκωτά δικαστήρια πλειοψηφούν οι ένορκοι).
3)Η εκτέλεση μίας θανατικής ποινής γίνεται μετά από μία δεκαετία μέσα στο νερό από την τέλεση της πράξης, αφού γίνουν εφέσεις, αναιρέσεις και τυχόν νέες δίκες, ενώ πάντα υπάρχει και το δικαίωμα απονομής χάρης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μετά από μία δεκαετία, το ''αίσθημα'' για την ανάγκη απονομής δικαιοσύνης για την ''κοινή γνώμη'' έχει ξεφουσκώσει. Δεν θυμούνται και πολλοί την πράξη του εγκληματία, και πλέον θύμα είναι ο θύτης,δηλαδή ο δράστης, και μένει η αίσθηση όχι απονομής δικαιοσύνης μα του φόνου ενός ακόμη ανθρώπου.
4)Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η θανατική ποινή λειτουργεί αποτρεπτικά για τον εγκληματία. Αυτός που θέλει να κάνει το έγκλημα θα το κάνει, ασχέτως των προβλεπομένων ποινών. Εάν ήταν έτσι, θα έπρεπε πριν την κατάργηση της θανατικής ποινής να είχαμε μηδενική εγκληματικότητα, πλην όμως κάτι τέτοιο δε συνέβαινε. Ούτε κάποιος κάνει έγκλημα σκεπτόμενος την ποινή που θα του επιβληθεί. Κανένας δεν θέλει να πάει στη φυλακή. Και μία ακόμη μέρα εκεί μέσα είναι δυσάρεστη εμπειρία. Ούτε ο εγκληματίας σκέφτεται πως και να τον πιάσουν στην τελική απλά θα τον ταΐζει το κράτος και δεν τρέχει μία.'Οσοι εγκληματούν, στην ουσία το κάνουν ελπίζοντας απλά ότι δε θα συλληφθούν.
Επομένως, η άποψή μου είναι η επιβολή πραγματικών ισοβίων δεσμών και η δημιουργία ενός ''υγιούς'' σωφρονιστικού συστήματος.
ποιος Σφακιανάκης ? πολύ μετά στράφηκε στο ''στρατευμένο'' 