ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ: Pipi Islands
Το mini bus ήρθε στο ξενοδοχείο επτά και δέκα, μπήκαμε μέσα και το πρώτο μέρος του ταξιδιού για τα νησάκια ξεκινάει. Η νεαρή σε λίγο αποκοιμάται, βρήκε και μαλακό μαξιλάρι ανάμεσα στο κεφάλι και τον ώμο μου… Στη διαδρομή μαζέψαμε και άλλους τουρίστες, κάποτε φτάσαμε στη προβλήτα και αφού μπήκαμε στο καραβάκι, μας κεράσανε ζεστό καφέ και κρουασάν. Η διαδρομή γνωστή για μένα, καλός καιρός, με πήρε και λίγο ο ύπνος ,η άλλη την έβγαλε διαβάζοντας βιβλίο και κάποιες στιγμές μάλιστα γελούσε από κάτι που διάβαζε. Με αυτά και αυτά φτάνουμε στα Πιπιά επιτέλους, ένας νεαρός Ταυλανδός στο καράβι μου πρότεινε να νοικιάσω μπαγκαλόουζ δίπλα στη θάλασσα, αν και δεν τους εμπιστεύομαι τον ακολούθησα και τελικά δέχτηκα να μείνουμε. Πραγματικά δίπλα στη θάλασσα η οποία ήταν πανέμορφη.Το δωμάτιο ήταν λιτό και καθαρό, φτιαγμένο από οικολογικά υλικά αλλά και με ανέσεις όπως ψυγειάκι, τηλεόραση, αιρκοντίσιον κλπ μια χαρά, honey moon suite..! Αφού ξεκουραστήκαμε λίγο το απόγευμα έκλεισα εκδρομούλα με ιδιωτική βάρκα και τι βάρκα long tail boat (η κλασική Ταυλανδέζικη βάρκα). Ο καπετάνιος καλός και εξυπηρετικός με τα σωσίβια του τις μάσκες και τα βατραχοπέδιλα για μας δηλαδή, φόρτωσε και μία εξάδα νερά εμφιαλωμένα νάναι καλά το παιδί, έβαλε και μέσα τον γιό του ένα παιδάκι τριών χρονών που όλο γελούσε, αυτοί πρέπει να γελάνε και στη κοιλιά της μάνας τους…
Νάμαστε λοιπόν στη βάρκα και ολοταχώς για εξερεύνηση της βορειοανατολικής πλευράς του Πιπί Ντον. Παλαιότερα είχα κάνει την Βορειοδυτική πλευρά με μία άλλη κοπελίτσα. Η Κουνγκ είχε βάλει και το θαλασσινό της παρεό και ήταν σαν σε ταινία. Η διαδρομή ωραιότατη λίγες βάρκες επιστρέφανε ήταν αργά το απόγευμα και σε μία ώρα θα έπεφτε ο ήλιος, άντε θα βλέπαμε και Ταυλανδικό ηλιοβασίλεμα. Φτάσαμε σε μία μικρή παραλία χωρίς κόσμο αλλά ο βαρκάρης είπε να μας πάει σε μία καλύρερη. Κάποια στιγμή σταμάτησε μπροστά από μία υπέροχη παραλία, δεν είχε κανένα ούτε και εκεί, οι φαλάνγκ πάνε πρωινές ώρες για να μαυρίσουνε, ο καπετάνιος μας έδωσε μασκοβατραχοπέδηλα και μας είπε να την πέσουμε για εξερεύνηση βυθού, έριξε και ψωμάκι και έγινε χαμός από τα ψαράκια που μαζεύτηκαν. Η νεαρή έβαλε και σωσίβιο καθότι άπειρη αν και γαρίδα. Βουτάμε και η αποθέωση, κάθε λογής πολύχρωμα ψαράκια χιλιάδες να μας περικυκλώνουν με περιέργεια αλλά και να μας τσιμπάνε που και που. Πιο βαθειά ήταν και τα μεγάλα ψάρια κάτι που έμοιαζαν με τους δικούς μας ροφούς. Η μικρή έσκασε στα γέλια από το γαργαλητό και μου άρπαξε το χέρι, μετά κολυμπούσαμε παρέα και για μισή ώρα και βάλε είχα αφεθεί στο μαγικό αυτό ταξίδι στα ολοκάθαρα νερά της Αντάμαν. Μετά τις καταδύσεις ο οδηγός μας πρότεινε ηλιοβασίλεμα, και δεν είχε άδικο, ήταν καταπληκτικό, απίθανα χρώματα μαγευτικά και αξέχαστα.. και πώς να μην είναι, εξωτικό νησί με ιδιωτική βάρκα και παρέα χαρούμενη συντρόφισσα, πάμε γιατί σκοτεινιάζει μάστορα, φτάσαμε στην ακτή και δεν ήθελα να μπω στο δωμάτιο την άραξα στην παραλία άπλωσα κάτω πετσέτα έβαλα και μουσική, τέλεια.. Η μικρή έτρεξε για ντουσάκι , ακολούθησα αργότερα και αφού ετοιμαστήκαμε παίρνουμε δρόμο για νυχτερινές περιπέτειες. Φάγαμε σε παραλιακό εστιατόριο, με ωραία θέα και λίγο σχετικά κόσμο, οι μάγειροι έδιναν live show στη κουζίνα τους, ξεκίνησα με Μοχίτο, έχει γίνει το αγαπημένο μου…σε λίγο έρχονταν τα πρώτα πιάτα καβούρια και γαρίδες στα κάρβουνα για μένα, Τομ Γιάμ καυτερό φυσικά για την Κουνγκ και το απαραίτητο ρύζι, τηγανητό με θαλασσινά το αγαπημένο μου πεντανόστιμα όλα .Για μετά είχα στο πρόγραμμα να πάμε στη βόρεια πλευρά του νησιού η οποία είναι κοντά, και στα Beach bar που κάνουν fire shows, έτσι και έγινε και αφού στο δρόμο της πήρα ένα άλλο παρεό, κιτρινόμαυρο χρώμα που της πήγαινε πάρα πολύ, φτάσαμε και στο μπαρ. Οι πρώτοι πρέπει να ήμασταν ίσως να ήταν και λίγο νωρίς, αλλά σιγά σιγά μαζεύτηκαν και άλλοι ξένοι. Η δικιά μου πρέπει να ήταν η μοναδική Ταϊλανδή. Τρία μοχίτο χτύπησα κέφι στο φουλ, η μικρή μου είπε κάποια στιγμή ότι ήταν happy…same same…της είπα,. Συμμετείχαμε και στο show σε διάφορα κόλπα, φλεγόμενο σχοινάκι , πέρασμα κάτω από φλεγόμενο κοντάρικλπ Απίθανη βραδιά μακάρι να είχα και τους καλούς μου φίλους εδώ, το Μπαγκαλόουζ μας περίμενε σαν βασιλική σουίτα σε Χίλτον, αξέχαστο βράδυ ονειρεμένο, ευτυχώς το πρωί όταν ξύπνησα το όνειρο συνεχίστηκε…
Και φυσικά ήμουν εκεί στο Pi Pi Don στην καλύβα μας , Μέσα στο φοινικόδασος και τα γατάκια , πολλά γατάκια μοιράζονταν τη χαρά μου και αυτά έδειχναν τρισευτυχισμένα. Ο βαρκάρης περίμενε για νέες εξορμήσεις, πρώτα όμως έπρεπε να ταΐσω τη σύντροφο, σουπίτσα ξηγήθηκε και εγώ Αμερικάνικο πρωινό να καρδαμώσουμε λίγο ε?…Η βάρκα μας έσχιζε με καμάρι τα πράσινα νερά , ο πιτσιρίκος δεν ήρθε σήμερα, μπελάς ήταν χτες, όλο αταξίες και βουτιές, ο πατέρας του φρίκαρε, αλλά είχε πλάκα, βουρ για Πι Πι Λέ και την περίφημη Μάγια Μπέη απίθανο μέρος δεν χορταίνω να πηγαίνω πρέπει να είναι η…πέμπτη φορά, η μικρή ήταν όλο χαρά και φορούσε το νέο της παρεό και της πήγαινε πολύ, καθίσαμε πάνω από μία ώρα, πολύς κόσμος όμως πάρα πολύς, Μετά η κλασική βουτιά με μάσκα στον ίδιο κόλπο, πολύ ψάρι πάρα πολύ ψάρι πολύχρωμα και ήρεμα, αφού χορτάσαμε , βουρ για τη παραλία με τα πιθηκάκια, τα κακόμοιρα, όμως δεν πεινάνε καθόλου ούτε διψάνε , οι επισκέπτες τα προσέχουν πολύ. Κάναμε και το γύρο του Πιπί Λε, απίθανη βόλτα και σιγά-σιγά πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Πι πι Ντον και τη καλύβα μας, ντουσάκι μισή ώρα χαλάρωμα και δρόμο για την προβλήτα, Στις δύο και μισή θα αναχωρούσε το καραβάκι. Η Κουνγκ κουρασμένη την έπεσε στον ώμο μου κλασικά , επίσης και στο μίνι βαν την πέρασε ονειρεμένα… ..Το ίδιο βράδυ που ήταν το προτελευταίο μου στο Πουκέτ ,πήγαμε στο Jungceylon εμπορικό κέντρο με πολλά μαγαζιά και εστιατόρια σινεμάδες κλπ και τι κάναμε, παίξαμε βιντεοπαιχνίδια μέχρι να έρθει η ώρα για Σινεμά. Απόψε θα βλέπαμε το 2012 και τι θέση είχα κλείσει, …σόφα για δύο.. βέβαια… Η ταινία απίθανη, το μικρό στο τέλος έκλαιγε από συγκίνηση.
Η επόμενη μέρα πέρασε ήσυχα με βόλτες και παραλία και ενώ σκεπτόμουν τι να την κάνω τη μικρή, η μέρα του ταξιδιού για Σαμούη πλησίαζε, θα έπρεπε να την χάσω για λίγο ή και για πάντα.. έπρεπε; σε αυτή τη χώρα αξίζουν οι παραπάνω γνωριμίες; …τι να κάνω, να γεμίσω τη λίστα και το κινητό μου με Ταυλανδέζικες Σειρήνες ή να γεμίσω τις μπαταρίες μου με αυτή τη μία μικρή Κίρκη για όσο καιρό πάει… Δε γινόταν όμως να στήσω το φίλο μου και συνταξιδιώτη στo άλλο νησάκι. Αυτά από τις περιπέτειες μου στο Πουκέτ, αύριο με βαριά καρδιά πετάω για Σαμούη…ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ή κακως 
>
