Tα δικαιώματα των gay πρέπει επιτέλους κάποτε να ακουστούν

θα μας πεις τωρα ποιος σε γαμησε πρωτος ? ο μπαμπας η ο θειος , ελα για πες μας , και αστα τα νερακια πουστρακο

Θες να φτιαχτείς αντρακλά μου;;;

 

[marios51]

εσυ ΛΙΤΣΑ τουμπεκι ψιλοκομενο κατσε . Σε εχω ταπωσει σε αλλο topic οποτε κανε μας την χαρη και μην πετιεσαι σαν την ξεμαλιασμενη πουτσα

χαχαχχααχ ρε πουσταρα εχεις γελιο, σιγα μην με ταπωσες βλακα

 

χαχαχχααχ ρε πουσταρα εχεις γελιο, σιγα μην με ταπωσες βλακα

Μα τέτοια ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης αντρισμού σε βάζει σε σκέψεις....

 

[marios51]

Μα τέτοια ανάγκη αυτοεπιβεβαίωσης αντρισμού σε βάζει σε σκέψεις....

Ειναι τυχαιο νομιζεις που γραφει καθε μερα στο thread του Λιλα? Δεν ειναι απλος πουσταρας ειναι κρυφοπουσταρας 

 

Ειναι τυχαιο νομιζεις που γραφει καθε μερα στο thread του Λιλα? Δεν ειναι απλος πουσταρας ειναι κρυφοπουσταρας  

Η χειρότερη φάρα...

Ξέρεις το πουτσαράς ως νικ του μάλλον φανερώνει αυτό που επιθυμεί διακαώς ενδόμυχα!!!

 

[marios51]

πουτσαρα οκ καταλαβα τι γινεται, καταλαβες πως μαλλον αυτα που λεμε για το πουσταρας και κρυφοπουσταρας ισως να ειναι αληθεια. Και τωρα ψαχνεις ενα δροσερο αγορι για να δοκιμασεις και εσυ λιγο, θες να σου στειλω τηλεφωνο απο κανενα δροσερο αγορι?  

 

[memosan]

πουτσαρα οκ καταλαβα τι γινεται, καταλαβες πως μαλλον αυτα που λεμε για το πουσταρας και κρυφοπουσταρας ισως να ειναι αληθεια. Και τωρα ψαχνεις ενα δροσερο αγορι για να δοκιμασεις και εσυ λιγο, θες να σου στειλω τηλεφωνο απο κανενα δροσερο αγορι? 

ρε μπαγασα μαριε, το δικο σου τηλεφωνο θα στειλεις ετσι?

 

[marios51]

ρε μπαγασα μαριε, το δικο σου τηλεφωνο θα στειλεις ετσι?

Εστειλα το δικο σου νουμερο στον πουσταρα και μου ειπε οτι στο μενου δεν προσφερεις anal  

και gay και χαζος  

 

[memosan]

Εστειλα το δικο σου νουμερο στον πουσταρα και μου ειπε οτι στο μενου δεν προσφερεις anal 

και gay και χαζος 

εξυπνακια, καρφωθηκες μονος σου ;)

αληθεια, τι τα θελεις εσυ τα τηλεφωνα απο τα δροσερα αγορια που θες να στειλεις στον αλλον? ε μαριε? που τα βρηκες?

αντε ρουφα το αυγουλακι σου τωρα ;)

 

[Steven_1]

Αχ καλε σταματηστε επιτελους, παλιοχαραχτηρες   

 

[marios51]

Αχ καλε σταματηστε επιτελους, παλιοχαραχτηρες   

θες και εσυ το τηλεφωνο του Μεμου?    Δεν δινει κωλο λεμε! Μονο πιπες 

 

[Πουτσαρας_2]

θες και εσυ το τηλεφωνο του Μεμου?    Δεν δινει κωλο λεμε! Μονο πιπες 

Ρε τριμπουρδελα πουσταρια μεχρι τις 3 γραφατε εχτες εεεε ??


για μια ακομη φορα αποδεικνειεται ποσο πουστρα ειστε , εγραφε το ενα πουστρακι στο αλλο για τηλεφωνα και οιο να προτογαμησω
αλλα ατυχησατε , στειλτε μου καλυτερα το νουμερακι της πολυαγαπημενη σας μανουλας και
εννοια σας θα σας τα πει απο πρωτο χερι ....
[size=20pt]
ΑΝΤΕ ΨΩΦΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ[/size]

 

[bordelman]

γκευ γεννιεσαι.δε γινεσαι.και σαφως και δεν ειναι κληρονομικο.

χμ για το τελευταιο αμφιβαλω, ειναι γονιδιακο αν καποιος το χει την γαμησεσ

 

[Πουτσαρας_2]

[size=20pt]ΟΥΥΥΥΥ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΡΑΚΙΑ!!!![/size]


εχω τα νρυρα μου σημερα και ειπα να μπβ εδω να ριξω κανενα μπινελικακι

 

Η ομοφυλοφιλία στην τσαρική και μεταγενέστερη Ρωσία

Ακούγοντας πριν μερικά χρόνια την Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, κυρία Αλέκα Παπαρήγα, να δηλώνει πως «η ομοφυλοφιλία είναι προϊόν του καπιταλισμού» στάθηκε αδύνατον να μην αντισταθώ στην πρόκληση. Είναι δυνατόν, αναρωτήθηκα, η Ρωσία να αποτελεί εξαίρεση; Και αν ναι, πως δεν τράβηξε το ενδιαφέρον του επιστημονικού και ερευνητικού κόσμου; Με όλο τον σεβασμό απέναντι στην Γ.Γ. του ΚΚΕ, σαν πολιτικό πρόσωπο, έρχομαι να καταθέσω πως το αποτέλεσμα των αναζητήσεων μου δείχνει ακριβώς το αντίθετο. Οι ΛΟΑΤ κάθε άλλο παρά προϊόν του καπιταλισμού είναι. Υπήρχαν ανέκαθεν στην Ρωσία, όπως σε όλα τα μέρη και γεωμετρικά πλάτη της γης και για ένα μικρό χρονικό διάστημα είχαν την δυνατότητα να ζουν ελεύθερα.

Τα πρώτα βήματα έγιναν σκάρτα οκτώ βδομάδες μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, που ανέβασε το κόμμα των Μπολσεβίκων στην εξουσία. Ο Λένιν αποποινικοποιεί την ομοφυλοφιλία καταργώντας όλους τους νόμους της μέχρι πρότινος Τσαρικής Ρωσίας και νομιμοποιεί τις αμβλώσεις. Η χαρά δεν κρατά πολύ. Ο Στάλιν, αναλαμβάνοντας τα ηνία της χώρας, φέρνει τα πάνω - κάτω και με αλλαγές στην νομοθεσία ποινικοποιεί ξανά την ομοφυλοφιλία το 1933 και τις αμβλώσεις το 1936. Οι πρώτες εντυπώσεις δείχνουν πόσο διαφορετικές αντιλήψεις είχαν οι δύο αυτοί ηγέτες, όμως ο τρόπος που χρησιμοποίησαν την νομοθεσία για να αποδώσουν ίσα δικαιώματα στα ΛΟΑΤ πρόσωπα και στις γυναίκες ή σαν μέσο καταστολής δεν σημαίνει απαραίτητα πως ο ένας ήταν ευαισθητοποιημένος και φεμινιστής και ο άλλος συντηρητικός. Οι κινήσεις τους απορρέουν από τις βαθιές οικονομικές αλλαγές που συμβαίνουν εκείνη την χρονική περίοδο στην Σοβιετική Ένωση και την επίδραση που έχουν στην οικογένεια. Η ταξική πάλη και οι κοινωνικές αλλαγές, από την μία μεριά, και η εξουσία στον λαό, από την άλλη, ήταν αδύνατον να μην συμπεριλάβουν δύο πληθυσμιακές ομάδες που δεινοπάθησαν και καταπιέστηκαν για αιώνες, τις γυναίκες και τους ομοφυλόφιλους.

Φεουδαρχία και ομοφυλοφιλία
Όλες αυτές οι κοινωνικοπολιτικές αλλαγές είναι αδύνατον να αναλυθούν και εξηγηθούν μέσα σε λίγες γραμμές, αν δεν δούμε κάποια πράγματα κάτω από το πρίσμα της ιστορίας και ιδιαίτερα της τσαρικής μοναρχίας. Η κοινωνία της Ρωσίας δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερα προβλήματα με την ομοφυλοφιλία, η οποία είναι διαδεδομένη και αφορά όλα τα κοινωνικά στρώματα και οικονομικές βαθμίδες, τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα όπου ξεκινά μια ευρύτερη νομική μεταρρύθμιση και κωδικοποίηση των νόμων. Αντιδράσεις, βέβαια, υπήρχαν και προέρχονταν κυρίως από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία που επί δύο συναπτούς αιώνες προσπαθεί να πείσει τον εκάστοτε τσάρο είτε με εκκλήσεις ή με άσκηση πιέσεων να λάβει δραστικά μέτρα ισχυριζόμενη πως κάθε παρέκκλιση από το γράμμα της παράδοσης της Εκκλησίας αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα.

Το 1832 τίθεται σε εφαρμογή ο νέος Ποινικός Κώδικας, ο οποίος βασίστηκε στο Ποινικό Δίκαιο διαφόρων πριγκιπάτων της Γερμανίας, και η ομοφυλοφιλία θεωρείται πλέον ποινικό αδίκημα στην Ρωσία με πολύ αυστηρές ποινές. Παράλληλα, στην χώρα γίνονται διάφορες ζυμώσεις με βασικότερη την ταξική διαμάχη ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, που οδηγούν στις μεταρρυθμίσεις του 1861 και την κατάργηση της δουλοπαροικίας. Οι πόλεις κάτω από την βιομηχανική επανάσταση και την συρροή χωρικών σε αυτές μεταμορφώνονται σε μεγάλα αστικά κέντρα όπου εύκολα θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητος ένας ομοφυλόφιλος. Η αναγνώριση των ομοίων βασίζεται πλέον στη σημειολογία και την κωδικοποίηση της γλώσσας του σώματος και των νευμάτων.

Η επανάσταση
Οι μέχρι πρότινος ακτήμονες (γυναίκες και άντρες) δημιουργούν μια νέα τάξη, την εργατική, και μέσα από την πάλη κατά της φεουδαρχικής εξουσίας ξεπηδούν οι πρώτες φωνές μιας άλλης αγάπης, η οποία αποκτά σιγά-σιγά την δική της έκφραση και όνομα, της ομοερωτικής επιθυμίας. Από το 1905 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1917 (δηλαδή, πριν την ανατροπή του Οκτώβρη) και μέσα από την συνεχή ταξική πάλη ανάμεσα σε μοναρχία και Μπολσεβίκους, βλέπουμε τις γυναίκες να αποκτούν δικαιώματα στην αυτοδιάθεση και την άνθηση ενός νέου είδους λογοτεχνίας, την οποία σήμερα θα ονομάζαμε λεσβιακή και γκέι λογοτεχνία.

Παράλληλα, οι γυναίκες και οι μειονότητες αποκτούν πλήρη κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος στην ψήφο. Επιπροσθέτως, θεσπίζεται η ανεξιθρησκία, η ελευθερία του τύπου και του λόγου, του εργατικού συνδικαλισμού και κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην απεργία. Η Οκτωβριανή επανάσταση του 1917, όπως ανέφερα και στην αρχή, έρχεται να εδραιώσει και θεσμοθετήσει όλα τα παραπάνω δικαιώματα και ελευθερίες. Επιπροσθέτως, αποποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία, νομιμοποίησε τις αμβλώσεις, θέσπισε το δικαίωμα της γονικής άδειας για τις μητέρες, έκανε τα διαζύγια πιο εύκολα και κατοχύρωσε την νομική αναγνώριση των τέκνων που είχαν γεννηθεί εκτός γάμου. Οι αλλαγές αυτές είχαν περισσότερο πολιτικό παρά κοινωνικό χαρακτήρα και απηχούσαν τους επαναστατικούς στόχους των Μπολσεβίκων με αρχηγό τον Λένιν. Η αποποινικοποίηση, μάλιστα, της ομοφυλοφιλίας κρίθηκε απαραίτητη από το κόμμα των Μπολσεβίκων ώστε να γκρεμιστούν τα τείχη που χώριζαν μέχρι τότε τους «ανθρώπους του σεληνόφωτος» (όπως αποκαλούσαν τους ομοφυλόφιλους) με την υπόλοιπη κοινωνία γιατί πίστευε πως είναι άδικο να τιμωρείται ένας άνθρωπος μόνο και μόνο γιατί αγαπά το ίδιο του το φύλο.

Η ανατροπή
Η ανεξήγητη ανατροπή έρχεται μετά από μια δεκαπενταετία περίπου. Ο Στάλιν ποινικοποιεί ξανά την ομοφυλοφιλία στην Ρωσία το 1933. Το 1936 εισάγονται μέτρα που απαγορεύουν τις αμβλώσεις (το 1955 νομιμοποιούνται μεν οι αμβλώσεις, αλλά μόνο για ιατρικούς λόγους και μόνο το 1968 έρχεται η πλήρης αποποινικοποίηση) και δημιουργούν μεγάλες δυσκολίες στα ζευγάρια που θα ήθελαν να πάρουν διαζύγιο. Γιατί αυτό το πισωγύρισμα;

Όταν η χώρα ήλθε στα χέρια των εκπροσώπων του υπαρκτού σοσιαλισμού απείχε μακράν της αίγλης άλλων περασμένων εποχών. Μπορεί να ήταν φτωχή και καταπονημένη από διάφορους πολέμους, όμως κατά βάθος εξακολουθούσε να είναι φεουδαρχική. Η οικονομία, πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηριχτεί η τεχνολογική επανάσταση, ανύπαρκτη. Για να ορθοποδήσει έπρεπε οι αλλαγές της Οκτωβριανής Επανάστασης να έχουν πολιτικό χαρακτήρα ώστε να κινητοποιήσουν όλες τις καταπιεσμένες κοινωνικά ομάδες. Οι κοινωνικές αλλαγές ή τουλάχιστον ο κοινωνικός χαρακτήρας των πολιτικών αλλαγών απαιτούσε άλλες νόρμες. Απαιτούσε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο, μια πιο οργανωμένη οικονομία και μια καλύτερα δομημένη βαριά βιομηχανία. Το κράτος δεν είναι μόνο διαλυμένο, αλλά έχει να παλέψει με τα φαντάσματα του παρελθόντος και την Δύση που χρόνια τώρα εποφθαλμιά τις εδαφικές του εκτάσεις . Η γρήγορη ανάκαμψη δεν αποτελεί μόνο ουτοπία, αλλά φαντάζει σαν αυταπάτη. Η Ρωσία είναι απομονωμένη και αφημένη στην μοίρα της και για να υπερασπιστεί τουλάχιστον τα εδάφη της χρειάζεται χέρια. Χέρια που δεν θα κτίσουν μόνο την βιομηχανία και την οικονομία της, αλλά και θα δημιουργήσουν στρατό ικανό να προστατεύσει την χώρα. Η λύση μονόδρομος. Ομοφυλοφιλία και αμβλώσεις βρίσκονται ξανά στην παρανομία και το κράτος συσπειρώνεται ξανά γύρω από την παραδοσιακή οικογένεια και την τεκνοποίηση. Η γυναίκα παύει να ορίζει το σώμα της και ο άντρας δεν μπορεί να έχει καμία άλλη ερωτική διέξοδο, παρά την κοινωνικά αποδεκτή ετεροφυλοφιλία.

Η ομοφυλοφιλία, που πλέον θεωρείται εφάμιλλη της παιδεραστίας και έχει σαν στόχο να εκμαυλίσει την νεολαία, τελεί υπό διωγμό και ο ομοφυλόφιλος δεν έχει καμία θέση στο κομμουνιστικό κόμμα και στις τάξεις του στρατού. Οι ποινές είναι βαριές και φτάνουν μέχρι πέντε χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε γκουλάκ της Σιβηρίας. Επίσης, για αρκετές δεκαετίες στους κόλπους του Σοβιέτ κυκλοφορεί το εξής σλόγκαν: «Αν παταχθεί η ομοφυλοφιλία, θα εξαφανιστεί ο φασισμός». Το οξύμωρο είναι πως ποτέ δεν τέθηκε ανάλογο θέμα για τις λεσβίες.

Το σήμερα
Η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάσπαση της Σοβιετικής Ένωσης σε μικρότερα κράτη στις 17 Μαρτίου 1991 επιφέρει ριζικές αλλαγές όχι μόνο στο ίδιο το κράτος αλλά και στη δομή της κοινωνίας του. Μία από αυτές είναι και η αποποινικοποίηση (ξανά) της ομοφυλοφιλίας το 1993, μέσα στα πλαίσια του εξευρωπαϊσμού της χώρας και μετά από πιέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το κράτος μεταμορφώνεται σε καπιταλιστικό, η δημοκρατία του λαού και η εξέγερση του προλεταριάτου αρχίζουν να φαντάζουν σαν λαμπερές και μελανές γραμμές στα βιβλία της ιστορίας. Όμως, οι κοινωνικές αντιλήψεις του σταλινικού καθεστώτος για τον ομοερωτικό σεξουαλικό προσανατολισμό εξακολουθούν να είναι βαθιά ριζωμένες στην μη ανεκτική συνείδηση της εξουσίας. Μιας εξουσίας που με τις ευλογίες της Ορθόδοξης Ρωσικής Εκκλησίας, των παραθρησκευτικών και των ακροδεξιών οργανώσεων εξακολουθεί να προβάλει διάφορα άλλοθι για να αρνείται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα στα ΛΟΑΤ πρόσωπα της χώρας. Ακόμα και αυτό της ελευθερίας στην ομοερωτική έκφραση.

Στις 16 Μαΐου 2009 40 ακτιβίστριες και ακτιβιστές επιχειρούν για άλλη μια φορά πορεία διαμαρτυρίας μέσα στα πλαίσια του Σλάβικου Πράιντ στην Μόσχα. Οι δημοτικές αρχές δεν έχουν χορηγήσει άδεια και η αστυνομία προχωρά στην διάλυση του «πλήθους» και στην σύλληψη 30 ατόμων. Η αναισθησία του Ανώτατου Σοβιέτ κρατεί ακόμα καλά..

http://homotopia.pblogs.gr/2009/11/h-omofylofilia-sthn-tsarikh-kai-metagenesterh-rwsia.html

 

Και λίγο από πολιτική στο θέμα...

Στη Βουλή των Ελλήνων, ο βουλευτής του ΚΚΕ κ. Αλυσσανδράκης, προφανώς επηρεασμένος, είχε δηλώσει ότι είναι πλέον μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ζώων, όπως ακριβώς είναι μόδα να μιλάμε για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Κατά την άποψή του, όλα αυτά τα θυμούνται οι Αμερικάνοι όποτε θέλουν να δικαιολογήσουν τις επεμβάσεις τους στα Βαλκάνια.

Μόλις προχτές ένας συνάδελφός του από τον ΛΑΟΣ προχώρησε ακόμα περισσότερο, ζητώντας όχι μόνο να αναγνωριστούν τα δικαιώματα των ζώων, αλλά και των συνανθρώπων μας που τρέφουν τρυφερά συναισθήματα απέναντί τους. Ο κ. Πολατίδης δήλωσε ότι αν το φύλο δεν παίζει κανένα ρόλο σε μία οικογενειακή σχέση, τότε με την ίδια λογική θα πρέπει να θεωρούνται οικογένεια και τρεις άντρες με μία κατσίκα. Σε μια συγκινητική του αποστροφή υπέρ των δικαιωμάτων ανθρώπων και τετράποδων κατέληξε: «Μην αφήνουμε και τους κτηνοβάτες απέξω! Εφόσον ξεκινήσαμε τώρα και λέμε ότι οι σεξουαλικές διαστροφές είναι απαράγραπτο και ιερό δικαίωμα, να βάλουμε και τους κτηνοβάτες μέσα!». Αν αναρωτιέστε, την παραπάνω φράση δεν την έβγαλα από το μυαλό μου. Είναι καταγεγραμμένη στα πρακτικά της Βουλής των Ελλήνων. Το θέμα της συζήτησης ήταν το Σύμφωνο Συμβίωσης και τα ζευγάρια του ίδιου φύλου.

Μπορεί το Κομμουνιστικό Κόμμα να θεωρεί τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων μια αμερικανόφερτη διαστροφή, την περασμένη Τρίτη όμως οι ίδιοι οι Αμερικάνοι αποφάσισαν να διαψεύσουν τους αγωνιστές του Περισσού. Οι ψηφοφόροι της Καλιφόρνιας, που απέδειξαν την ανθρωπιστική τους ευαισθησία απέναντι στα δικαιώματα των ζώων, αποφάσισαν με την ίδια ψήφο να αφαιρέσουν τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους. Οι 22 χιλιάδες γκέι και λεσβίες που νόμιζαν ότι με μία δικαστική απόφαση απέκτησαν επιτέλους τα ίδια δικαιώματα που απολαμβάνουν όλοι οι υπόλοιποι, καλούνται τώρα να επιστρέψουν τις βέρες τους. Και σαν να μην έφτανε αυτό, τρεις ακόμα πολιτείες απαγόρευσαν με δημοψήφισμα τον γάμο και την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.

Θα μου πείτε ότι η Αμερική είναι μια συντηρητική και θρησκόληπτη χώρα, καμία σχέση με εμάς τους χαλαρούς και προχωρημένους μεσογειακούς. Και όμως. Η μέρα που χαρακτηρίστηκε «μαύρη Τρίτη» για τους ομοφυλόφιλους ήταν η ίδια μέρα που χαιρετίστηκε ως ο θρίαμβος της Δημοκρατίας από όλο τον υπόλοιπο πλανήτη. Οι Αμερικανοί εξέλεξαν για πρώτη φορά έναν μαύρο πρόεδρο 150 χρόνια μετά την κατάργηση της δουλείας. Ο ίδιος στο διάγγελμά του δήλωσε ότι η εκλογή του «αποδεικνύει τις δυνατότητες της Δημοκρατίας μας». Και οι ίδιοι θρησκόληπτοι και αθεράπευτα πουριτανοί Αμερικάνοι ψηφοφόροι ψήφισαν σε δύο πολιτείες υπέρ των εκτρώσεων. Σε μία πολιτεία υπέρ της ευθανασίας. Και σε μία άλλη υπέρ της νομιμοποίησης της μαριχουάνας.

Για να γυρίσουμε στην Ελλάδα, οι βουλευτές τριών κομμάτων ένωσαν τη φωνή τους στη Βουλή για να περάσει το μοναδικό Σύμφωνο Συμβίωσης στον κόσμο που δεν περιλαμβάνει τα ομόφυλα ζευγάρια. Το 55% των ελλήνων ψηφοφόρων ψήφισε ένα από αυτά τα τρία κόμματα. Κάποιοι από τους βουλευτές τους μίλησαν για δίγαμους και κτηνοβάτες. Άλλοι ήταν πιο κόσμιοι και δήλωσαν απλά ότι η κοινωνία μας δεν είναι έτοιμη για ένα τόσο τολμηρό και τρομακτικό βήμα. Ότι αυτό το βήμα δεν είναι σύμφωνο με τις θρησκευτικές αξίες και τις ηθικές μας παραδόσεις.

Και όμως. Κάποιες άλλες πλειοψηφίες στη Βουλή πριν από αρκετά χρόνια είχαν ψηφίσει για την αποποινικοποίηση της μοιχείας. Είχαν θεσμοθετήσει τον πολιτικό γάμο. Είχαν νομιμοποιήσει το διαζύγιο. Είχα ψηφίσει να γίνουν νόμιμες οι εκτρώσεις. Τότε η πλειοψηφία αποφάσισε να γράψει στα παλιά της τα παπούτσια τις θρησκευτικές αξίες και παραδόσεις και να επιβάλει τα τα δικαιώματά της. Η πλειοψηφία αποφάσισε ότι δεν θα ζητήσει την άδεια κανενός παπά για να κερατώσει τον σύντροφό της, για να τον χωρίσει ή για να αποφύγει μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Όταν πρόκειται για τα δικά της δικαιώματα, η πλειοψηφία απέδειξε ότι μπορεί να γίνει εξαιρετικά προοδευτική.

Όταν όμως πρόκειται για τα δικαιώματα κάποιων άλλων, τότε η πλειοψηφία γυρνάει από το άλλο πλευρό. Αλλάζει πεζοδρόμιο. Στην καλύτερη περίπτωση σφυρίζει αδιάφορα. Η πλειοψηφία, που τα έβαλε με τους θρησκόληπτους για να διασφαλίσει τα δικά της προνόμια, τώρα θεωρεί ότι αυτά τα προνόμια απειλούνται από τη μειοψηφία. Και το ακόμα χειρότερο: με την πλειοψηφία συντάσσονται πλέον και οι μειοψηφίες που απέκτησαν δικαιώματα μετά από πολλούς αγώνες. Στην Αμερική το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό από την αθρόα προσέλευση στις κάλπες των -συντηρητικότερων- μαύρων ψηφοφόρων. Στην Ελλάδα το κόμμα που κάποτε υπέφερε περισσότερο από τις διώξεις τώρα πρωταγωνιστεί στα ομοφοβικά κηρύγματα μαζί με τους πρώην διώκτες του.

Η πλειοψηφία λοιπόν βρίσκει πάντα ευφάνταστους τρόπους για να υπερασπιστεί τα προνόμιά της. Μπορεί να κρύβεται πίσω από ιεροκήρυκες και ρασοφόρους. Μπορεί να κρύβεται πίσω από τους ταξικούς αγώνες. Μπορεί να κρύβεται πίσω από τα δημοψηφίσματα και τις άψογες κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Στην τελική μπορεί να κρύβεται και πίσω από την ίδια τη Δημοκρατία. Η Δημοκρατία όμως δεν είναι φερετζές. Και κάποια στιγμή οι μάσκες πέφτουν.

http://www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/577-2008-11-07-09-34-29.html

Στην τσαρική Ρωσία η ομοφυλοφιλία ήταν ποινικό αδίκημα που μπορούσε να σε στείλει για τρία-τέσσερα χρόνια στα κάτεργα της Σιβηρίας (με διασημότερο θύμα το μεγάλο συνθέτη Τσαϊκόφσκι). Με την Οκτωβριανή επανάσταση, ο ποινικός κώδικας των Ρωμανόφ καταργήθηκε και οι ρώσοι ομοφυλόφιλοι για πρώτη φορά δεν κινδύνευαν από τις κρατικές διώξεις. Η κατάσταση άλλαξε και πάλι όταν ο ανέλαβε τα ηνία της χώρας ο Ιωσήφ Στάλιν. Ο μεγάλος δικτάτωρ αποφάσισε ότι οι τσάροι είχαν τελικά και μερικές καλές ιδέες: τα δωρεάν εργατικά χέρια ήταν απαραίτητα για να γίνει η Ρωσία μια μεγάλη βιομηχανική δύναμη. Το 1934, στο απόγειο της κολεκτιβοποίησης και μόλις λίγα χρόνια πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα κάτεργα μπήκαν και πάλι στην ημερήσια διάταξη.



Η ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στη Ρωσία μετά την πτώση του σοβιετικού καθεστώτος, αλλά επί προέδρου Πούτιν τα πράγματα άλλαξαν και πάλι: οι πολιτικές εκδηλώσεις των ομοφυλόφιλων απαγορεύτηκαν δια ροπάλου και μπήκαν στο στόχαστρο παρακρατικών ομάδων. Η ειρωνεία της ιστορίας: ο νομπελίστας συγγραφέας Σολτζενίτσιν, που γνώρισε από πρώτο χέρι τα σοβιετικά κάτεργα, ήταν από αυτούς που πρωτοστάτησαν στην απαγόρευση των γκέι εκδηλώσεων στη Ρωσία!

Στην Ελλάδα, το ντόπιο κομμουνιστικό κόμμα δεν παρακολουθεί τις παλινωδίες της «μητέρας της επανάστασης». Οι ομοφυλόφιλοι ήταν πάντα ανεπιθύμητοι στις τάξεις του και υπάρχουν ιστορίες για στελέχη που εκδιώχθηκαν από το κόμμα όταν αποφάσισαν να αποκαλύψουν την αλήθεια για την προσωπική τους ζωή. Για το ΚΚΕ οι ομοφυλόφιλοι είναι ικανοί με τα καμώματά τους να διασπάσουν τη σιδερένια πειθαρχία των επαναστατημένων μαζών. Οι ροζ πινελιές τους δεν επιτρέπεται να θαμπώσουν το αγνό, βαθύ κόκκινο της Επανάστασης.

Όλα αυτά είναι γνωστά εδώ και χρόνια. Τους τελευταίους μήνες όμως παρακολουθούμε από τη μεριά του ΚΚΕ ένα πρωτοφανές ομοφοβικό παραλήρημα που μας έχει αφήσει άναυδους. Από τα έδρανα της Βουλής στελέχη του κόμματος παρομοιάζουν τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων με τα δικαιώματα των ζώων και μιλούν για ανωμαλίες, «κουαρτέτα και σεξτέτα». Από τις σελίδες του Ριζοσπάστη, οι κομματικοί συντάκτες δηλώνουν ότι οι ομοφυλόφιλοι έχουν καταντήσει «γελοίες καρικατούρες» που «προσβάλλουν τον άνθρωπο και τη συμπεριφορά του» και εγείρουν ζητήματα «που δεν τα ζητάει καμία ανάγκη» (γιατί βέβαια τα κομματικά γραφεία γνωρίζουν τις ανάγκες μας πριν από μας για μας). Όλα αυτά αφού πρώτα μας έχουν διαβεβαιώσει για την αγνότητα των «αντιρατσιστικών» τους συναισθημάτων: στη Βουλή ο κ. Σκυλλάκος ξεκίνησε με τη φράση «εμείς δεν έχουμε καμία προκατάληψη ή ρατσιστική διάθεση». Ο Ριζοσπάστης γράφει: «Εξυπακούεται πως κανένας δεν πρέπει να οδηγείται στο απόσπασμα γιατί είναι διαφορετικός» Πάλι καλά!

Αυτό που είναι καινούριο είναι ότι για πρώτη φορά το ΚΚΕ επενδύει ιδεολογικά στις παραδοσιακές προκαταλήψεις του. Σύμφωνα με τον Ριζοσπάστη το κίνημα των ομοφυλόφιλων δεν είναι παρά ένα «κίνημα ευδαιμονισμού και προσωπικής ευχαρίστησης». Σύμφωνα με τους βουλευτές του «τέτοια δικαιώματα τα θυμόμαστε όταν θέλουμε να δικαιολογήσουμε στρατιωτικές επεμβάσεις» και «δεν πρέπει να ακολουθούμε ό,τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση». Οι ομοφυλόφιλοι κατηγορούνται ως δούρειοι ίπποι του «άκρατου καταναλωτισμού» και της «κοινωνικής διάσπασης» που θέλουν να επιβάλλουν τα «μεγάλα οικονομικά συμφέροντα» (ακόμα και όταν διεκδικούν το γάμο και την οικογένεια!) Η προβολή των δικαιωμάτων τους δεν είναι παρά ένα κόλπο της «Νέας Τάξης» για να περιθωριοποιηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να δικαιολογηθούν οι επεμβάσεις της υπερδύναμης.

Πώς μπορεί να εξηγηθεί όλο αυτό το ξαφνικό ιδεολογικό μένος όταν μέχρι πρότινος το ΚΚΕ απέφευγε σαν τον διάβολο κάθε αναφορά στο ζήτημα; Μια εξήγηση είναι ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί ψηφοθηρικά τα (εντελώς δειλά και ανεπαρκή) ανοίγματα του ΠαΣοΚ και του Συνασπισμού σε θέματα ισότητας, θέλοντας να εκθέσει τα δύο αυτά κόμματα στους ψηφοφόρους των λαϊκών στρωμάτων και της επαρχίας που απεχθάνονται τους «κουνιστούς». Η άλλη εξήγηση είναι ότι ο ανταγωνισμός του με την άκρα δεξιά για τις ψήφους των ίδιων στρωμάτων κάνει το ΚΚΕ να υιοθετεί τη συνωμοσιολογία της «Νέας Τάξης» και να υπερασπίζεται αναδρομικά τον ανδροπρεπή «πατριωτισμό» του και την αντιστασιακή του δράση. Για ακόμα μια φορά η Πατρίδα και η Επανάσταση ταυτίζονται, έχουν κοινούς εχθρούς και δεν ανέχονται καμία διαφοροποίηση: στη δεκαετία του '30, οι ναζιστές αποκαλούσαν την ομοφυλοφιλία «σεξουαλικό μπολσεβικισμό». Αντίθετα για τους σοβιετικούς δεν ήταν παρά μια «φασιστική διαστροφή»!

Από την προηγούμενη παράγραφο δεν θα πρέπει να καταλήξουμε στο βιαστικό συμπέρασμα ότι η ομοφοβία αποτελεί το προνόμιο κάποιων «ακραίων» πολιτικών χώρων όπως το ΛΑΟΣ και το ΚΚΕ. Εξίσου ισχυρή είναι στα κόμματα εξουσίας που αποφεύγουν ανάλογα «ξεσπάσματα» για λόγους πολιτικής ορθότητας και μόνο. Εξίσου ισχυρή είναι και στους κόλπους της «ριζοσπαστικής» αριστεράς, των αντιεξουσιαστών και των εξωκοινοβουλευτικών που και αυτοί ελάχιστα ανέχονται όποιον αμφισβητεί τον παραδοσιακό ρόλο των δύο φύλων (μια ματιά στον οχετό των σχολίων που αφήνουν στο Indymedia ή το περιοδικό ΑΝΤΙ τις -ελάχιστες- φορές που προβάλλεται κάποιο γκέι θέμα μπορεί να σας πείσει). Σε όλους τους πολιτικούς, επαγγελματικούς και κοινωνικούς χώρους ανεξαιρέτως η ετεροφυλοφιλία θεωρείται η αυτονόητη κατάσταση και οτιδήποτε άλλο μπορεί να παραχωρηθεί μόνο μέσα στα πλαίσια της «φιλανθρωπίας». Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από όλους αυτούς - ακόμα (και ειδικά) από τους πιο «καλοπροαίρετους». Η μοίρα μας είναι στα χέρια μας και το μέλλον εξαρτάται μόνο από μας.

http://www.10percent.gr/stiles/h-gnwmh-tou-10/851-2009-01-26-15-35-12.html

Σύνθημα από τα ΕΑΑΚ(στα σχόλια βρίσκεται):
«Ο εθνάρχης ήταν αδερφή,
σκατά στον τάφο του Καραμανλή.»

Υ.Γ.Έχει πλάκα πάντως που ΛάΟΣ κ ΚΚΕ συμφωνήσαν κ φυσικά ο ψευτοπουριτανισμός όλων σχεδόν επί συνόλου!!!

 

Εεεε δεν το πιστεύω ότι δεν βρέθηκε ένας να κράξει.... :-

Καλά πάω για ύπνο,πιστεύω μέχρι αύριο το μεσημεράκι όπου θα μπω κάτι να βρω!!!

 

[pz89]

Γκέι ήρωες σε παιδικά της Disney

Ζήτημα χρόνου αποτελεί πλέον η ιδέα...
της δημιουργίας χαρακτήρων γκέι σε κινούμενα σχέδια της Disney, ενώ σύμφωνα με τον βετεράνο στο animation της Disney, η ιδέα ίσως και να μην είναι τόσο παρατραβηγμένη όσο ακούγεται.

Τι και αν οι παραδοσιακοί χαρακτήρες της Σταχτοπούτας, του Aladdin, του Μίκυ και άλλων αποτελέσουν παρελθόν;

Ο διεθνούς φήμης animator Andrea Deja, ο οποίος είναι ομοφυλόφιλος και έχει εργαστεί στην παραγωγή και τον σχεδιασμό της "Πεντάμορφης και το Τέρας", στον "Aladdin" και το "The Lion King", δήλωσε ότι η...
Disney είναι σύμφωνη και ανοιχτή στην ιδέα της δημιουργίας οικογενειακής ταινίας με γκέι χαρακτήρες.

"Υπάρχει πιθανότητα να υπάρξει μια οικογένεια με δύο μπαμπάδες ή δύο μαμάδες; Ο χρόνος θα δείξει", είπε χαρακτηριστικά, ωστόσο σημείωσε ότι: "πρέπει αν φτιαχτεί ένα σενάριο, μία αληθοφανής ιστορία και αυτό είναι η προτεραιότητά μας".

Παρά το γεγονός ότι η Disney κατέχει παγκόσμια φήμη για το συντηρητισμό της, το φιλόδοξο αυτό σενάριο το χαρακτήρισε "ιδιαίτερα προοδευτικό και καινοτόμο".

Η Disney World και η Disneyland είναι πάντα παρόν σε ετήσιες γκέι παρελάσεις και πέρυσι προσλήφθηκε ο πρώτος ομοφυλόφιλος ως επικεφαλής του Hollywood studio, Rich Ross.

Στην πραγματικότητα, πολλά ονόματα της show biz έχουν συμβάλλει σε παραγωγές της Disney, όπως ο Elton John, ο οποίος έγραψε τη μουσική για να The Lion King και ο Howard Ashman, ο οποίος κέρδισε Όσκαρ για τους στίχους του για το παιδικό "Η Μικρή Γοργόνα" και "Η Πεντάμορφη και το Τέρας".

"Είμαστε εξαιρετικά gay-friendly εταιρεία", είπε ο Deja.

Ο πολωνικής καταγωγής Deja θέλησε να επισημάνει ότι οι αγαπημένοι χαρακτήρες της Disney είναι πλέον κλισέ.

"Σκεφτείτε όμως τη Σταχτοπούτα να είχε θετούς γονείς ή τον Aladdin να μεγαλώνει στο δρόμο", κατέληξε ο ίδιος.

http://24wro.blogspot.com/2011/03/disney.html#ixzz1Fk7nkgqj

 

[loukritia!]

ειναι γονιδιακο αν καποιος το χει την γαμησεσ

 

[pz89]

Μωρή χαχανούλα γιατί γελάς,έχει άδικο;;;