Δεν καταλαβαίνω το πνεύμα σου. Ναι, δεν έχω καμία πραγματική καούρα ούτε εγώ, ούτε κάποιος άλλος Έλληνας αν δύο Ομάδες Σλάβων σφάζονται μεταξύ τους, ή ας πούμε Σκωτσέζοι με Άγγλους, ή Άγγλοι με Ιρλανδούς ώστε να επιτιθέμεθα ο ένας στον άλλο. ΠΡΟΣΟΧΗ. Δεν μιλάω από ανθρωπιστική άποψη. Όταν στη Ρουάντα οι Χούτου έσφαζαν τους Ομοεθνείς τους Τούτσι, θλιβόμουν, αλλά δεν είχαμε χωριστεί σε αντιμαχόμενες Ομάδες για το γεγονός. Και ναι, η τακτική του Ζελένσκι προκάλεσε την επέμβαση των Ρώσων, οι Ουκρανοί είναι οι χρήσιμοι ηλίθιοι στην προσπάθεια Οικονομικού Στραγγαλισμού της Ρωσίας. Η Καταστροφή της Ουκρανίας στις Πολιτικές του αποφάσεις οφείλεται. Κι αναρωτιέμαι αν είναι έχει κάνει απλά λανθασμένες επιλογές, ή είναι πράκτορας. Παρόμοια καταστροφή προκάλεσε στη χώρα μας ο Βενιζέλος, όταν έστειλε στρατό στην Κριμαία.
Οι συνολικές απώλειες του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στη μεσημβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς και 657 τραυματίες. Μακάρι να ήταν μόνο αυτές. Ο Λένιν αναγνώρισε τον Κεμάλ και τον προμήθευσε με όπλα. Οι συνέπειες εκ της παραπάνω συμμετοχής του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος υπήρξαν ολέθριες για τον ελληνισμό της Κριμαίας μέχρι και στην περιοχή του Βατούμ. Δύο μόλις μήνες αργότερα οι Μπολσεβίκοι, ως αντίποινα, εξαπέλυσαν διωγμούς και δολοφονίες Ελλήνων της περιοχής, ενώ ένα τεράστιο κύμα προσφύγων άρχισε να φθάνει στην Ελλάδα, μετά μάλιστα και την άρνηση των συμμάχων Αγγλο-Γάλλων για την αποβίβασή τους στην Κωνσταντινούπολη που ήταν ο αρχικός προορισμός τους. Σύμφωνα με πληροφορίες που μετέδωσαν ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία μόνο στο πρώτο δίμηνο που ακολούθησε μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων 103 Έλληνες, ρωσικής υπηκοότητας, τουφεκίστηκαν μεταξύ των οποίων ο επιφανής Αμπατιέλος με το πρόσχημα ότι δεν κατέβαλαν τις αναγκαστικές εισφορές που τους επιβλήθηκαν.
Η ελληνική παροικία της Οδησσού φερόταν να υπέστη τα μέγιστα. Η δε κατάσταση των απόρων Ελλήνων, σύμφωνα με αναφορά του προξενείου της Ολλανδίας, στο οποίο είχαν καταφύγει προκειμένου να μεριμνήσει για την τελικά επάνοδό τους στην Ελλάδα, ήταν απελπιστική και ιδιαίτερα κρίσιμη, κάνοντας λόγο για επιτακτική ανάγκη διορισμού προξένου. Ειδικότερα για τις ελληνικές παροικίες του Κιέβου, Χερσώνας και Νικολάιεφ, όπου ήταν η έδρα του ελληνικού προξενείου σημειώθηκαν μεγάλες διαρπαγές. Τα αρχεία κάηκαν, τα έπιπλα κλάπηκαν ή καταστράφηκαν, ενώ οι προξενικές σφραγίδες αφαιρέθηκαν και τα οικήματα αποδόθηκαν σε άλλους ενοικιαστές. Τα δε οικήματα και εμπορεύματα επιφανών Ελλήνων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν καταφέρνοντας να διαφύγουν κατά τις στρατιωτικές επιχειρήσεις λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς