Ηχηρό μήνυμα προς τους Ευρωπαίους ηγέτες αποστέλλει το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς και απερχόμενος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος...
Στο άκουσμα της είδησης ότι θα συνέλθουν αύριο Δευτέρα σε έκτακτη Σύνοδο Κορυφής για το ελληνικό ζήτημα, τους καλεί «να συνέλθουν λοιπόν τη Δευτέρα, να έρθουν στα συγκαλά τους, να σταματήσουν να είναι κουφόνοες (σ.σ. ελαφρόμυαλοι στα αρχαία) και να σταματήσουν να υπερασπίζονται τα χρήματα».
Μιλώντας στο Real.gr επιμένει : «Δεν είναι τα χρήματα τα ιερά και τα όσια. Ο άνθρωπος είναι. Δεν παράγουν αξία τα λεφτά. Οι εργαζόμενοι την παράγουν», λέει, υποστηρίζοντας πως «εκείνοι φοβούνται πιο πολύ από εμάς». «Ο λόγος που θέλουν την υποταγή της Ελλάδας είναι ότι αν υπάρξει αντίσταση στην Ελλάδα, θα δημιουργηθεί προηγούμενο για όλες τις άλλες χώρες», λέει.
Όσο για τη λύση στο ελληνικό πρόβλημα, επιμένει στο μήνυμα που έστειλε μέσω του Real Fm 97,8 και της εκπομπής του Νίκου Χατζηνικολάου. «Ούτε ρήξη ούτε υποταγή», λέει, προτείνοντας αναβολή ενός χρόνου.
«Στο τέλος του χρόνου, να συζητήσουμε με τον καθένα από τους δανειστές μας. Να πάμε στον Ραχόι και να του πούμε: λες ότι μας έδωσες 26 δισ. Δεν μας έδωσες τόσα, γιατί αυτή είναι η ονομαστική τους αξία. Πόσα κράτησες από τους τόκους; Μήπως τα τοκοχρεολύσια έχουν εξοφλήσει το χρέος; Αν όχι, να στο πληρώσουμε. Αν όμως έχουμε καταβάλει περισσότερα, να μας τα επιστρέψεις», λέει, εξηγώντας με ένα παράδειγμα την πρότασή του.
«Σε καμία απολύτως περίπτωση δεν έχουμε την Ευρώπη που θέλουμε», λέει, σε μία εκ βαθέων εξομολόγηση λίγο πριν εγκαταλείψει -όπως είχε προαναγγείλει- τις Βρυξέλλες στις 8 Ιουλίου για να έρθει στην Ελλάδα και να εκδώσει την τρίτη του ποιητική συλλογή. Όχι, δεν θα πάψει να είναι ενεργός. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να εκπληρώσει τις παρακαταθήκες των συντρόφων του που χάθηκαν, όπως συνηθίζει να λέει. Μέσα στον μήνα όμως κυκλοφορεί η τρίτη του ποιητική συλλογή, με ποιήματα για την μεγάλη του αγάπη, τις Κυκλάδες, τα περισσότερα από τα οποία έγραψε όσο βρισκόταν στο Ευρωκοινοβούλιο.
Έναν χρόνο στα έδρανα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Μανώλης Γλέζος είδε και άκουσε πολλά. Αρκετά πάντως για να μιλά σήμερα για τη δημιουργία ενός αυταρχικού, συγκεντρωτικού οργανισμού. «Φαινομενικά, τα πάντα περνούν από τη διαδικασία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Στην πράξη όμως, σε σχέση με το παρελθόν, πριν από 30 χρόνια, έχουμε τη δημιουργία ενός αυταρχικού, συγκεντρωτικού οργανισμού, που θέλει η ολιγαρχία του, οι δήθεν εκλεγμένοι αρχηγοί του να διοικούν τα πάντα», λέει στο Real.gr.
Με εμπειρία από το ΕΚ και στο παρελθόν, ο ίδιος, υποστηρίζει ότι παλιότερα οι Επιτροπές του ΕΚ ήταν αυτόνομες και οι αποφάσεις τους δεν εξαρτιόνταν από την έγκριση του προεδρεύοντος του ΕΚ, κάτι που τώρα δεν συμβαίνει. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμά του ότι στην Επιτροπή Αγροτικών Υποθέσεων του ΕΚ, όπου και μετείχε, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ διόρισε τον πρώην πρωθυπουργό της Ουγγαρίας και επιχείρησε να τον επιβάλει. Στη διαφωνία της πλειοψηφίας των μελών της Επιτροπής, μάλιστα, απάντησε πως «ό,τι και να λέτε, τον Ναβράσις θα έχετε».
Έτερο παράδειγμα που επικαλείται, η αποβολή δια των αστυνομικών κλητήρων του ΕΚ του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Κώστα Παπαδάκη, όταν διαμαρτυρήθηκε στην αναφορά του Μάρτιν Σουλτς ότι θα μιλούσε η Μαρί Λεπέν εκ μέρους των ανεξαρτήτων, για να πει ότι δεν εκφράζει τους ευρωβουλευτές του ΚΚΕ η Μαρί Λεπέν.
Ειδικά για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που αποτελείται από αιρετούς, πάντως, δεν χαρίζεται σε κανέναν. «Το θέμα είναι οι λαοί τι εκλέγουν. Αν παρασύρονται από τα κεφάλαια και την γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα και δεν εκλέγουν τους αντιπροσώπους που πρέπει», λέει από τη μία, «και τι είδους Ευρώπη θέλουμε» από την άλλη. «Θέλουμε μία Ευρώπη έρμαιο των ΗΠΑ; Θέλουμε να είναι η Ευρώπη του ΝΑΤΟ; Του εμπορικού ΝΑΤΟ; Ή θέλουμε την Ευρώπη, παράγοντα ειρήνης; Θέλουμε μία Ευρώπη των μονοπωλίων ή της λαϊκής κυριαρχίας;», ρωτά.
Σε μία κρίσιμη συγκυρία για την χώρα, με τον «αντιγερμανισμό» να γιγαντώνεται στο εσωτερικό, ενδιαφέρον έχει και το μήνυμα που στέλνει στην Άνγκελα Μέρκελ, υποστηρίζοντας πως αν την είχε ενώπιόν του στο Ευρωκοινοβούλιο, θα της έλεγε αυτό που είχε πει ο Γκέμπελς.
«Το 1943», λέει, «συνήλθαν στη Γιάλτα οι τρεις αυτολεγόμενοι «μεγάλοι». Ο Ρούσβελτ, ο Τσώρτσιλ και ο Στάλιν, για να διακηρύξουν διάφορες μεγαλοστομίες, ότι νικώντας τον ναζισμό, θα καταργούνταν οι αποικίες, οι λαοί θα αποκτούσαν την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους και θα υπήρχε σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα. Δεκαπέντε μέρες αργότερα ο Γκέμπελς έγραψε ένα άρθρο στην εφημερίδα Ντας Ράιχ (σ.σ. Το Κράτος) με τίτλο «το έτος 2000», όπου απαντούσε ότι το 2000 θα κυριαρχούσε στην Ευρώπη ο γερμανικός πολιτισμός. Ε, λοιπόν, έπεσε έξω σε δύο στοιχεία. Πρώτον, δεν κυριαρχεί ο γερμανικός πολιτισμός, κυριαρχεί όμως η γερμανική οικονομία και δεύτερον, έπεσε έξω δέκα χρόνια», λέει με νόημα…
Ο Μανώλης Γλέζος, όμως, δεν «μασάει τα λόγια» του ούτε για τον Μάρτιν Σουλτς. Απαντώντας στις συνεχείς παρεμβάσεις του στο εσωτερικό της Ελλάδας, από τη σύνθεση της κυβέρνησης για την οποία πρότεινε την συμμετοχή του Ποταμιού, ως την επίθεσή του στον πρωθυπουργό, απαντά : «Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα».
Του το είπε και στο Ευρωκοινοβούλιο. Και αν την πρώτη φορά που είπε «μην επεμβαίνετε στα εσωτερικά της Ελλάδας» χειροκροτήθηκε μόνο από την Αριστερά, στην τελευταία του παρέμβαση, καταχειροκροτήθηκε. «Κάτι αλλάζει», αισιοδοξεί. «Δεν είναι όλοι οι ευρωβουλευτές με παρωπίδες». Από την άλλη, δεν αλλάζουν όλα γρήγορα. Δεν είναι λίγοι, όπως λέει, που τον πλησιάζουν για να του πουν ότι συμφωνούν μαζί του μετά από μία τοποθέτησή του στην Ολομέλεια. «Γιατί δεν βγαίνεις να το πεις;», τους ρωτά. «Δεν είναι ώρα ακόμα», του απαντούν.
Αναφερόμενος στο θέμα των γερμανικών επανορθώσεων, λίγο μετά την μεγάλη περιοδεία του για το θέμα, ο Μανώλης Γλέζος, εστιάζει στους πολίτες της Γερμανίας. «Το θέμα έχει περάσει πλέον στα χέρια του γερμανικού λαού», λέει, αναφερόμενος στις επιτροπές που συγκροτήθηκαν και την «πανγερμανική Επιτροπή» που ετοιμάζεται, καθώς και στη διαδικασία συγκρότησης σε κάθε πόλη της Γερμανίας μίας επιτροπής απόδοσης των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα.
Ξεκαθαρίζει μάλιστα ότι δεν ζητά από τον γερμανικό λαό σήμερα να πληρώσει για χρέη που δεν είναι δικά του, αλλά από εταιρείες που θησαύρισαν απομυζώντας την ικμάδα και το αίμα του ελληνικού λαού, όπως λέει, όπως η Krupp, η Siemens, η Deutche Welle κ.α.
