Πράγματι, οι πρώτες πουτανοσελίδες ήταν κάποια club στον pathfinder.
Με κριτικές, αποσπασματικές ενημερώσεις και σχόλια επί παντός του επιστητού,
επί του οποίου μπορούσε να επέλθει στύσις, δηλ και
βυζά, κώλους, πόδια, μέσες-δαχτυλίδι και όχι μόνο μουνιά,
χωρίς, όμως, την καθολικότητα και την αμεσότητα της πληροφόρησης του bou.
Συνήθως γινόταν ειδική αναφορά και σχολιασμός σε σπίτια και επαγγελματίες
χωρίς μεταφορά μαζικής πληροφορίας από τσάρκες, βάρδιες κλπ.
Στο πιο δημοφιλές club απ’ αυτά, αφού πρώτα ο μπουρδελοαλληλοκατάρτιση και η πουτανοφιλολογία
είχαν διαρκέσει κάποιους μήνες, έσκασε μύτη στο τέλος ο ίδιος ο διαχειριστής/ιδρυτής του κλαμπ
και άρχιζε να κράζει αδιακρίτως σε υβριστικά ποστ συλλήβδην τα μέλη/θαμώνες του μαγαζιού του
ως μπάκουρους, πουτανιάρηδες, ανέραστους, κακομοίρηδες κλπ.
Μεγάλες στιγμές.
Έτσι, το κλαμπ εκείνο έκλεισε, αλλά ο αλαφρός διαχειριστής/υβριστής είχε γίνει εν τω μεταξύ άθελά του ο θεμελιωτής της διαδυκτιακής μπουρδελολογίας και του πουτανοκουτσομπολιού.
Με αρχικούς πυρήνες, μέλη του παραπάνω κλαμπ, άρχισαν να ανεβαίνουν σιγά σιγά και άλλα clubs ανάλογης θεματικής
(μεταφυσικό, αδυνάτισμα, μογγολική έθνικ, υποβρύχιο ψάρεμα) ή, κατά περίπτωση, να ανεβοκατεβαίνουν,
οσάκις γινόταν γνωστό το παράνομο/ανήθικο περιεχόμενό τους.
Η ομάδα των σταθερών μελών, όμως, εκεί: Βράχος.
Μόλις της ξέστηναν το ένα club
-σαν τη μαλάκω της διπλανής σκηνής (εάν ελληνίς, δε γαμιέται ΠΟΤΕ),
που περπατάει απρόσεχτα σέρνοντας τα πόδια της και ξεστήνει τον πάσσαλο του ιγκλού σου σε κάμπινγκ στις Κυκλάδες-
αυτή έστηνε το επόμενο, το οποίο κληρονομούνταν σε εύθετο χρόνο από το μεθεπόμενο κοκ.
Και δεν ήταν μόνο που στα clubs αυτά λειτουργούσε η ρωμαϊκή αγορά για τα ζητήματα της αγοραίας καύλας,
ήταν και οι εποχές που ήταν άνυδρες, το ακά ανήκουστο (ευτυχώς) και το 69 θρύλος,
οπότε, για να πετύχεις κάτι εξαιρετικό, ήταν κρίσιμο να ενημερώνεσαι διαδυκτιακά.
Κάποια στιγμή, στο ζενίθ της δόξας του, ένα απ' αυτά τα κλαμπ είχε δημοσιεύσει και database
με σχόλια για μασάζ, cg ελευθέρας βοσκής, αγγελίες κλπ,
δλδ πληροφορίες, που με πολύ κόπο και δάκρυ, αλλά όχι λιγότερο χρήμα, είχαν αποκτήσει τα μέλη του.
Επειδή η στέγαση τέτοιου περιεχομένου σε καθωσπρέπει portals του κώλου ήταν παράνομη,
οι εξώσεις ήταν συνεχείς και η κούραση απ’τις μετακομίσεις μεγάλη.
Έτσι, ως ώριμο τέκνο της ανάγκης, προέκυψε το bou,
που δεν είναι ένα απλό διαδυκτιακό σπίτι, αλλά ένας ομολογημένος διαδυκτιακός οίκος ανοχής
με άδεια λειτουργίας και νόμιμα χαρτιά
(σε καμιά περίπτωση δεν εξομοιώνω το διαχειριστικό staff με τσατσάδες
)
κι έτσι πέρασε πια κι αυτός ο Χειμώνας, με τους πληροφοριοθήρες πουτανιάρηδες να περιφέρονται ως νομάδες του διαδυκτίου από τον έναν ιστότοπο στον άλλο, αλλά, αντίθετα, από το 2005 βρίσκονται όλοι εδώ με μόνιμη εγκατάσταση
και 6 χρόνια και 857.623.701,312 ποστς αργότερα εξακολουθούν αγαπημένοι,
αδελφωμένοι(τουλάχιστον αυτοί που συχνάζουν στα πορνοσινεμά) να διασκεδάζουν
και να αναρωτιούνται τι τρέχει -ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!- μ’ αυτές τις
ελλεηνίδες
(όρος, η επινόηση και διάδοση του οποίου και μόνον αρκεί για να δικαιώσει ιστορικά
και ενώπιον των Αιώνων την ύπαρξη και τη λειτουργία του bou).
Η παράκληση για άμεση αναφορά του γεγονότος προς όποιο συνάδελφο συναντά ξεχειλωμένα μουνόχειλα στις εξορμήσεις του
εξακολουθεί να ισχύει στο ακέραιο.
Jopino, πάψε να το παίζεις μεταμοντέρνος και βάλε κανά λεζβιακό του Τουλούζ Λωτρέκ.
Μαρία Αλιφέρη, ενταύθα: και ’γω Σας αγαπούσα, αλλά δε σας τό ’πα ποτέ(ς).
Γεια (και χαρά).
τις κρεμάγανε κουδούνια και έτσι ακουγαμε που ήτανε.
