δεν ειστε στα γραφεια σας ...
ξερετε εκει που εκεινη η δυστυχη "δεν υπαρχει Μανάρι" σας προσεφερε γονυπετως πεοθηλασμους ?
Σφάλλετε, κύριε.
Η [
πρώην]
εργαζομένη Ρωσσίς [πατήρ άγνωστος, μήτηρ εκ Σιβηρίας εξ ής και το πλεονάζον ξανθό της ... το πιο ξανθό άτομο που έχω συναντήσει] Μανάρι ουδέποτε υπήρξε δυστυχής.
Είχομεν αφθόνους ερωτικάς συνευρέσεις εις τα πλαίσια της αμοιβαίας αξιοπρέπειας, σεβασμού και διακριτικότητας.
Πλην όμως από ένα σημείο και έπειτα δήλωνε ηρασθείσα και επιζητούσε την αποκλειστικότητα.
Μετά από 5 έτη σχέσης εκείνη την εποχή γνώρισα την Γερμανίς και εγνώριζα ήδη την Αγγλίς, και όλα αυτά σας τα έχω ήδη εξηγήσει...
Τώρα εάν πρέπει να ζητήσω συγνώμη από την Μανάρι [που δεν λέγεται έτσι] θα πρέπει να ακολουθήσω όλη την διαδικασία του εξευτελισμού, υποσχόμενος αιώνιαν πίστιν, υποταγήν και αφοσίωσιν, πράγματα που δεν δύναμαι να υποσχεθώ. Δια να μην ομιλήσω περί των δώρων ή των ταξιδίων, που οφείλω να πράξω.
Και οικονομικώς δεν θα είχον πρόβλημα περί των ανωτέρω πλην όμως αυτά δεν γίνονται αναγκαστικά και ως δώρα υποταγής!
