O δρόμος είχε τη δική του ιστορία...

Λέλας Kαραγιάννη,Φραντζή,Tριγγέτα,Λουκά Nίκα κλπ....από πού πήραν τα ονόματά τους οι σύγχρονοι δρόμοι της ηδονής? Διάβασε και μετά ξεκίνα με άλλον αέρα να κουφάνεις την πουτανίτσα με τις εγκυκλοπαιδικές σου γνώσεις στον αντίστοιχο δρόμο της προτίμησής σου!!

 

[size=12pt]Aμβρόσιος Φραντζής[/size]

Ο Αμβρόσιος Φραντζής ήταν κληρικός, ιστορικός και αγωνιστής του 1821.
Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το 1778. Στις 20 Φεβρουαρίου 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και ανέπτυξε μεγάλη δράση στην Πελοπόννησο, μύησε στην φιλική εταιρεία όλους τους μοναχούς του Μεγάλου Σπηλαίου, ενώ πήρε μέρος σε πολλές πολεμικές επιχειρήσεις. Το 1827 ήταν πληρεξούσιος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας, και για ένα μικρό διάστημα υπηρέτησε ως επισκοπικός επίτροπος στην Αρκαδία. Έγραψε το έργο «Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσας Ελλάδας».
Πέθανε στην Αθήνα το 1905.

 

Λέλας Kαραγιάννη

Ηρωίδα της πρόσφατης ιστορίας μας. Γεννήθηκε στη Λίμνη το 1898. Ηταν κόρη του Αθανάσιου Μινόπουλου και της Σοφίας Μπούμπουλη.

Υπήρξε η ψυχή της εθνικής οργάνωσης της αντίστασης, την περίοδο της γερμανικής κατοχής.

Με κέντρο ένα σπίτι στην οδό Φυλής και το φαρμακείο του άντρα της στην Πατησίων, σχημάτισε ένα δίκτυο για την απόκρυψη, περίθαλψη και φυγάδευση Αγγλων στρατιωτικών.

Αργότερα, με κέντρο το μοναστήρι του Αγίου Ιερόθεου στα Μέγαρα, συγκρότησε την παράνομη οργάνωση «Μπουμπουλίνα». Η οργάνωση είχε χαρακτήρα κατασκοπευτικό και αποστολής πληροφοριών. Με την οργάνωση αυτή κατάφερε να παίρνει πληροφορίες με μεγάλη μυστικότητα απ' το Αρχηγείο των Γερμανών, απ' το Ναυαρχείο, καθώς και απ' την μυστική αστυνομία και το Ιταλικό φρουραρχείο. Η Λέλα είχε στήσει ολόκληρο δίκτυο χάρη στη συνεργασία της με το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, τον Αρχηγό της Αστυνομίας Αγγελο Έβερτ και διάφορους αντιφασίστες Ιταλούς. Έτσι βυθίστηκαν πολλά πλοία, ανατινάχθηκε το αεροδρόμιο του Τατοΐου και κάηκαν αποθέματα βενζίνης και πυρομαχικών.

Στις 23 Οκτωβρίου 1941 κατάφεραν να τη συλλάβουν. Όμως έπειτα από οκτώ μήνες κράτηση, ελευθερώθηκε και άρχισε πάλι τη δράση της. Το 1944 όμως κλονίστηκε η υγεία της και αναγκάστηκε να εισαχθεί στο Νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, την πληροφόρησαν ότι οι Γερμανικές υπηρεσίες είχαν μάθει για τη δράση της και επρόκειτο να τη συλλάβουν. Αυτή ειδοποίησε τα παιδιά της και όσους συνεργάτες της μπορούσε ώσπου τη συνέλαβαν στις 11 Ιουλίου του 1944.

Την οδηγούν στα μπουντρούμια των Es-Es, στην οδό Μέρλιν και τη βασανίζουν για να ομολογήσει τη δράση της. Αργότερα, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χαϊδάρι προσπαθούσε να ενθαρρύνει τους κρατούμενους με κάθε τρόπο.

Τα χαράματα της 8ης Σεπτεμβρίου 1944, οδηγήθηκε μαζί με άλλους πατριώτες στο Δαφνί, όπου εκτελέστηκε ψάλλοντας με γενναιότητα τον Εθνικό Ύμνο ενθαρρύνοντας τους άλλους.

 

[size=12pt]Ισμήνη (Iσμήνης)[/size]

Η Ισμήνη, κόρη του Οιδίποδα και της Ιοκάστης, αδελφή της Αντιγόνης και των διδύμων Ετεοκλή και Πολυνείκη, ανήκει στην τραγική γενιά των Λαβδακιδών.
Στην πορεία των γεγονότων που ακολούθησαν, όταν αποκαλύφθηκε η πατροκτονία και η αιμομιξεία του Οιδίποδα, έγινε μάρτυρας του απαγχονισμού της μητέρας της και της αυτοτύφλωσης του πατεραδελφού της. Συνόδευσε τον Οιδίποδα στην Αθήνα, μαζί με την Αντιγόνη. Είδε τα δυο αδέλφια της, Ετεοκλή και Πολυνείκη, να ερίζουν για τον θρόνο, να κάνουν συμφωνία για την εναλλαγή της εξουσίας, την αθέτηση που ακολούθησε και το αποτέλεσμα που είχε η πολιορκία των «Επτά επί Θήβας».
Όταν ο Κρέοντας, βασιλιάς της Θήβας για δεύτερη φορά, διατάζει την ταφή του Ετεοκλή, αλλά όχι και του Πολυνείκη, η Ισμήνη με την απραξία της συμφωνεί. Προσπαθεί να μεταπείσει την αδελφή της Αντιγόνη να μη θάψει τον αδελφό τους, γιατί κάτι τέτοιο θα την οδηγούσε στον θάνατο.
Όμως η Αντιγόνη συλλαμβάνεται και τιμωρείται με θάνατο. Η Ισμήνη προσπαθεί να πείσει τον Κρέοντα, μάταια, να ανακαλέσει την απόφασή του. Έτσι γίνεται και μάρτυρας του θανάτου της Αντιγόνης.
Τραγικό ήταν το τέλος της, όπως και η ζωή της. Ως ιέρεια της Αθηνάς παραδίδεται στον έρωτα του Περικλύμενου και μάλιστα μέσα στον ναό της θεάς. Τότε η Αθηνά, θυμωμένη για την ασέβειά της, παροτρύνει τον Τυδέα, ένας από τους Επτά στρατηγούς κατά της Θήβας, που τους είδε στον ναό, να ορμήξει και να τους σκοτώσει. Ο Περικλύμενος το έβαλε στα πόδια αφήνοντας την Ισμήνη απροστάτευτη, οπότε εκείνη σκοτώθηκε από τον μανιασμένο Τυδέα.

 

[ou re]

Ο Ανδρέας Συγγρός (Κωνσταντινούπολη 1830 – Αθήνα 1899) ήταν πολιτικός, τραπεζίτης, εθνικός ευεργέτης και ένας από τους ισχυρότερους άντρες της εποχής του.

Γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη και ήταν γιός του γιατρού Γεωργιάδη Συγγρού από το χωριό Λιθί Χίου. Σπούδασε στη σχολή του Θεόφιλου Καΐρη στην Άνδρο και στη συνέχεια τέλειωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Ερμούπολη. Δραστηριοποιήθηκε στον τραπεζικό κλάδο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ενώ στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα επεκτάθηκε και στην Ελλάδα. Απέκτησε τεράστια περιουσία και μετά την εκχώρηση της Θεσσαλίας στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1872 στην Αθήνα, όπου κατασκεύασε το Μέγαρο Συγγρού, το οποίο δωρήθηκε αργότερα στο κράτος και σήμερα στεγάζει το Υπουργείο Εξωτερικών. Στις αρχές του 1870 ενεπλάκη σε ένα απο τα μεγαλύτερα χρηματιστηριακά σκάνδαλα της εποχής, που έμεινε γνωστό ως Λαυρεωτικά ή Λαυριακά. Ίδρυσε την Πιστωτική Τράπεζα με τον Ιωάννη Σκαλτσούνη. Το 1881 ίδρυσε την Ηπειροθεσσαλική Τράπεζα, ενώ διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο στην πτώχευση του 1893: Λέγεται ότι ο Α. Συγγρός εμπόδισε με όλες του τις δυνάμεις τη σύναψη νέου δανείου απο την κυβέρνηση Τρικούπη με στόχο την πτώχευση και την παραχώρηση σε αυτόν τραπεζικού προνομίου. Επίσης θεωρείται μάλλον και ως κύριος υπεύθυνος της απομάκρυνσης του τότε πρωθυπουργού Θεόδωρου Δηλιγιάννη απο την εξουσία, τον Φεβρουάριο του 1892. Από το 1885 περίπου εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Σύρου.

Το ευεργετικό του έργο στην Ελλάδα είναι αναμφισβήτητο. Με δαπάνες του έγινε η αποπεράτωση της διώρυγας της Κορίνθου, ανεγέρθηκαν τα μουσεία των Δελφών και της Αρχαίας Ολυμπίας, το Δημοτικό Θέατρο της Αθήνας, οι φερώνυμες φυλακές Συγγρού, το Παπάφειο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, μετά την πυρπόλησή του, το εργαστήριο απόρων γυναικών, το δημοτικό σχολείο στη Φολέγανδρο καθώς και πολλά άλλα κοινωφελή ιδρύματα στη Χίο και στη Κωνσταντινούπολη. Με τη διαθήκη του δώρισε μεγάλες εκτάσεις στο «Αμαλίειο Ορφανοτροφείο», κληροδότησε μεγάλα ποσά όπως υπέρ των 100.000 λιρών μόνο για την κατασκευή νέας πτέρυγας στο νοσοκομείο του «Ευαγγελισμού», επίσης για την κατασκευή της μεγάλης λεωφόρου Αθήνας-Π. Φαλήρου που φέρει το όνομά του, κ.ά. Μετά τον θάνατό του η γυναίκα του δώρισε το κτήμα Συγγρού στο δημόσιο, ενώ κατασκεύασε και το ομώνυμο πρότυπο για την εποχή νοσοκομείο μεταδοτικών νοσημάτων «Ανδρέας Συγγρός».

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1899. Ήταν παντρεμένος με την Ιφιγένεια Μαυροκορδάτου (1842-1921), χήρα Αντωνιάδη, και ήταν άτεκνος.

Το 1908 εκδόθηκαν τα απομνημονεύματά του σε 3 τόμους.

 

[size=12pt]Άγιος Mελέτιος (Aγίου Mελετίου)[/size]

O Άγιος Μελέτιος γεννήθηκε περίπου το 310 μ.Χ., στη Μελιτίνη της Μικρής Αρμενίας. Έκανε λαμπρές σπουδές και εθεωρείτο πολύ μορφωμένος αλλά και ευσεβής και ενάρετος χριστιανός.
Για τα χαρίσματά του αυτά το 357, χειροτονείται επίσκοπος Σεβαστείας και τρία χρόνια αργότερα αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας. Η θεοσέβειά του, το ήθος του χαρακτήρα του και οι πλούσιες πνευματικές του αρετές, τον έκαναν γρήγορα ιδιαίτερα αγαπητό στη εκκλησιαστική κοινότητα.
Για το λόγο αυτό, όταν έφθασε στη Αντιόχεια όλοι οι πιστοί, βγήκαν στους δρόμους για να τον υποδεχθούν και να λάβουν την ευλογία του. Στη νέα του όμως έδρα ο Μελέτιος παρέμεινε μόνον τριάντα ημέρες διότι οι ραδιουργίες των κακόδοξων αρειανών, έπεισαν τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο να τον εξορίσει στην Αρμενία.
Τελικά όμως θριάμβευσε η δικαιοσύνη του Θεού. Όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας, συνεκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 381 την Β' Οικουμενική Σύνοδο, ο Μελέτιος εκλήθη να λάβει μέρος στη Σύνοδο και μάλιστα ως πρόεδρος αυτής.
Δυστυχώς ο Άγιος εκοιμήθη πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες της Συνόδου και η κηδεία του έγινε με την συμμετοχή όλων των πατέρων της Συνόδου και χιλιάδες πιστών λαού, ένδειξη τιμής και της αναγνώρισης στο πρόσωπο του Αγίου.

 

[podolagnos_28]

Και να σκεφτείς ότι οι αντίχριστοι έχουν γεμίσει την Αγ.Μελετίου με...μπουρδέλα.....
ΥΓ--->Ρε since...είδες που όταν θές γράφεις και ωραία???(χωρίς ίχνος ειρωνίας...)

 

[antisthenis]

Ωραίο thread. ;)

 

[size=12pt]Δημήτριος Xωματιανός (Xωματιανού)[/size]

Δημήτριος Xωματιανός σπούδασε δίκαιο στην Kωνσταντινούπολη και υπηρέτησε δύο πατριάρχες ως νοτάριος πριν από το 1204. Mετά τη λατινική κατάκτηση φαίνεται ότι κατέφυγε στη Mακεδονία όπου διορίστηκε χαρτοφύλαξ του αρχιεπισκόπου Aχρίδος Iωάννη Kαματηρού. Eκεί απέκτησε φήμη ως θεολόγος και ειδικός του εκκλησιαστικού δικαίου και το 1217 διορίστηκε αρχιεπίσκοπος Aχρίδος από το Θεόδωρο Δούκα, μετά από σχετική πρόταση του. M' αυτήν την ιδιότητα προέδρευε σε ένα εκκλησιαστικό δικαστήριο το οποίο συγκέντρωνε υποθέσεις από την περιοχή που εκετεινόταν από την Kέρκυρα ως τη Δράμα. O Παδοσλάβος της Σερβίας και ο Θεόδωρος Δούκας ζητούσαν επίσης από το Xωματιανό νομικές γνωμοδοτήσεις. ΄Eτσι σώζεται ένας πολύ μεγάλος αριθμός από επιστολές με τις απαντήσεις του Xωματιανού σε νομοκανονικά ερωτήματα. Tο έργο που μας άφησε ωστόσο δεν είναι μόνο νομικό: περιλαμβάνει αγιολογικά κείμενα, ποιήματα και ερμηνείες της Aγίας Γραφής και του Aριστοτέλη. O Xωματιανός διέθετε και βιβλιοθήκη στην Aχρίδα, που περιλάμβανε, όπως ισχυριζόταν, νομικά συγγράμματα που είχε φέρει από την Kωνσταντινούπολη.

 

[bakos]

πραγματικά ενδιαφέρον thread

 

[NITRO]

Πάντως το υπονοούμενο του αγίου με το δάκτυλο προτεταμένο είναι σαφές και δηλωτικού του τί επρόκειτο να επακολουθήσει στον συγκεκριμένο δρόμο.
Πράγματι φωτισμένος άνθρωπος ο Μελέτιος προέβλεπε τα μελλούμενα...
respect

[size=12pt]Άγιος Mελέτιος (Aγίου Mελετίου)[/size]

O Άγιος Μελέτιος γεννήθηκε περίπου το 310 μ.Χ., στη Μελιτίνη της Μικρής Αρμενίας. Έκανε λαμπρές σπουδές και εθεωρείτο πολύ μορφωμένος αλλά και ευσεβής και ενάρετος χριστιανός.
Για τα χαρίσματά του αυτά το 357, χειροτονείται επίσκοπος Σεβαστείας και τρία χρόνια αργότερα αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας. Η θεοσέβειά του, το ήθος του χαρακτήρα του και οι πλούσιες πνευματικές του αρετές, τον έκαναν γρήγορα ιδιαίτερα αγαπητό στη εκκλησιαστική κοινότητα.
Για το λόγο αυτό, όταν έφθασε στη Αντιόχεια όλοι οι πιστοί, βγήκαν στους δρόμους για να τον υποδεχθούν και να λάβουν την ευλογία του. Στη νέα του όμως έδρα ο Μελέτιος παρέμεινε μόνον τριάντα ημέρες διότι οι ραδιουργίες των κακόδοξων αρειανών, έπεισαν τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο να τον εξορίσει στην Αρμενία.
Τελικά όμως θριάμβευσε η δικαιοσύνη του Θεού. Όταν ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας, συνεκάλεσε στην Κωνσταντινούπολη το 381 την Β' Οικουμενική Σύνοδο, ο Μελέτιος εκλήθη να λάβει μέρος στη Σύνοδο και μάλιστα ως πρόεδρος αυτής.
Δυστυχώς ο Άγιος εκοιμήθη πριν ολοκληρωθούν οι εργασίες της Συνόδου και η κηδεία του έγινε με την συμμετοχή όλων των πατέρων της Συνόδου και χιλιάδες πιστών λαού, ένδειξη τιμής και της αναγνώρισης στο πρόσωπο του Αγίου.

 

[paterjohn]

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά
ήταν μια λέξη μοναχά ελευθερία
κι ύστερα είπαν πως την έγραψαν παιδιά

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η ιστορία
πέρασε εύκολα απ' τη μνήμη στην καρδιά
ο τοίχος έγραφε μοναδική ευκαιρία
εντός πωλούνται πάσης φύσεως υλικά

Τις Κυριακές από νωρίς στα καφενεία
κι ύστερα γήπεδο στοιχήματα καυγάς
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παιδιά

 

[specialguy]

Λεωφορος Βριλλησού

Το σημερινό Πεντελικό όρος ονομαζόταν Βριλησσός και στους νότιους πρόποδές του εγκαταστάθηκε η ιερά μονή Πεντέλης. Η ευρύτερη περιοχή και η μεγαλύτερη έκταση του βουνού ανήκε στη μονή και στον ιδιοκτήτη της, τον Μεντέλη. Περιμετρικά του ναού άρχισαν να οικοδομούνται παραδοσιακοί οικισμοί, ορισμένοι από τους οποίους ακόμη και σήμερα είναι εκτός σχεδίου πόλεως. Σήμερα ο νότιος γειτονικός δήμος της περιοχής ονομάζεται Βριλήσσια και η περιοχή στο όρος Πεντέλη. Δυτικά του δήμου Πεντέλης βρίσκεται ο οικισμός που κατοικείθηκε αργότερα, ο σημερινός δήμος Νέας Πεντέλης. Κατά καιρούς έχουν γίνει προσπάθειες οι μέχρι πρόσφατα κοινότητες να συνενωθούν, αλλά ακόμη κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί. Στους χάρτες βέβαια εμφανίζεται ένας ενιαίος και σε μεγάλη έκταση δήμος Πεντέλης που περιλαμβάνει τους δύο δήμους, τον ορεινό όγκο του πεντελικού και καποιες απομωνομένες συνοικίες στο βουνό, όπως το Νταού και η Καλλιθέα.

 

Δημήτριος Τριγγέτας (Studio Τριγγέτα)
Ο Δημήτριος Δ. Τριγγέτας (1814 - 19 Μαΐου 1886) υπήρξε Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός που είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής και διετέλεσε τρεις φορές υπουργός.
Γεννήθηκε στην Κορώνη τον Νοέμβριο του 1814. Πατέρας του ήταν ο Διονύσιος Τριγγέτας.
Μπήκε στο Κεντρικό Στρατιωτικό Σχολείο (στη Σχολή Ευελπίδων) και αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπασπιστή, και κατατάχτηκε στο σώμα του Μηχανικού την 1η Νοεμβρίου του 1833. Πήρε προαγωγή σε βαθμό λοχαγού το 1847 και υπηρέτησε ως Διευθυντής του Μηχανικού στο Ναύπλιο μέχρι το 1859, οπότε έγινε ταγματάρχης και αποχώρησε από την διεύθυνση.
Με την μεταπολίτευση ανέλαβε την Διεύθυνση των Βασιλικών Ανακτόρων και ταυτόχρονα διορίστηκε τον Οκτώβριο του 1862 Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου των Στρατιωτικών. Από εκεί ακολούθησε πολιτική καριέρα, εκλέχτηκε πολλές φορές βουλευτής Πυλίας (αρχικά στη Β' Εθνική Συνέλευση του 1862[1]) και χρημάτισε συγχρόνως Υπουργός των Στρατιωτικών το 1864 στην Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη και Θ. Ζαΐμη. Έγινε Αντισυνταγματάρχης το 1868 και διετέλεσε Υπουργός των Ναυτικών επί του Υπουργείου Ζαΐμη μέχρι της 27ης Δεκεμβρίου του 1869.
Διορίστηκε Γενικός Πρόξενος στην Αλεξάνδρεια, και τον Φεβρουάριο του 1874 ξαναέγινε Υπουργός των Στρατιωτικών.
Τιμήθηκε με το παράσημο των Ταξιαρχών.
Απεβίωσε στην Αθήνα στις 19 Μαΐου 1886.

 

[vakis]

την δευτερη οικουμενικη συνοδο νομιζω την εκανε ο Θεοδοσιος ο Μικρος και οχι ο Μεγας και για να λεμε τα πραγματα με το ονομα τους ηταν στημενη απο τους εβραιους, γιαυτο φαγωθηκε καιο Αγιος Γρηγοριος απο προεδρος της συνοδου, για να βαλουν την παλαια διαθηκη μεσα στον χριστιανισμο....

 

[vakis]

εγιναν οργια σε εκεινη την συνοδο