Ορμόμενος από αυτά που λένε οι συναθλητές, κατέβηκα στο μετάξι μεταμεσονύχτια τσάρκα για Νίνα (Λεωνίδου 28). Περνάω έξω από το Κολοκυνθούς και λέω "ας τσεκάρω για ενημέρωση". Βγαίνει μία συμπαθητική κοπέλα, με τατουάζ, η οποία ήταν χαμογελαστή και χαρούμενη (σε αντίθεση με τις περισσότερες, που είναι σα να τους έχεις σκοτώσει τη μάνα). Λέει και ο τσάτσος τη μαγική λεξούλα και με υπνώτισε. Μπαίνω μέσα. Μία πίπα τελείως διεκπεραιωτική, και κατευθείαν στο μουνί. Όταν της είπα (μετά από λίγο) να το βάλω λίγο στο κωλαράκι, δυσανασχέτισε σε τέτοιο βαθμό, που λέω "άστο, δεν πειράζει. Συνεχίζουμε έτσι". Με τα χίλια παρακάλια γύρισε σε πισωκολητό (εννοείται όχι κώλο) και συνεχώς δυσανασχετούσε. Με λίγα λόγια, μου έβγαλε την ψυχή.
Επειδή δεν το ευχαριστήθηκα, λέω "ας πάω μέχρι τη Νίνα". Μπαίνω μέσα και βγαίνει ένα μικροκαμομένο κοριτσάκι, όχι μικρή σε ηλικία, με ωραίο σωματάκι και απίστευτο κωλαράκι. Τη Νίνα δεν την ήξερα, λέει ο τσάτσος τις υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου κουλουριού, και μπαίνω (Το όνομα της κοπέλας δεν το έλεγε. Ήταν, φαίνεται, ψηλιασμένος). Τη ρωτάω μέσα, και μου λέει "Άνκα". Δε χρειάζεται να πω τίποτε άλλο. Τα έχει πεί ο συνάδελφος παραπάνω. Για να μην τα πολυλογώ, έδωσα, ο μαλάκας, 40 ευρώ μπας και δοκιμάσουμε κάνα κουλουράκι, και πήρα δύο φορές τ' αρχίδια μου. Εκτός του ότι φταίω κι εγώ (δε μου γέμιζαν το μάτι, γιατί μπήκα?) ήταν κι αυτές πολύ μαλακισμένες. Τι να πω? Παθήματα-Μαθήματα (Δε μπαίνουμε σε αυτές που μας φαίνονται μαλακισμένες)
με την βαρυτητα
