Τράνυ, το κάναμε και πάλι γαργάρα το .....θεματάκι βλέπω.
Δεν θα σε περιμένω για πάντα ξέρεις.
Οπότε ...άντε γεια.
αντε γαμίσου.. διάβασε να ξεστραβωθείς
1. Βασικά χαρακτηριστικά της Επιτηρούμενης Ζώνης
Η Ε.Ζ. εισήχθη το 1936 από τη στρατιωτική δικτατορία εκείνης της περιόδου και είναι μια λωρίδα γης κατά μήκος των ουνόρων που το 6άθος της κυμαίνεται από 15-45 χλμ. Στην πράξη αυτό σήμαινε ότι μια αρκετά μεγάλη περιοχή, που ήταν ενσωματωμένη οτην οικονομία της χώρας, ξαφνικά τέθηκε κάτω από σημαντικούς περιορισμούς, οι σπουδαιότεροι από τους οποίους είναι οι εξής: α) Χρειαζόταν άδεια ειοόδου, η οποία χορηγούνταν από την Αστυνομία, προκειμένου κάποιος να εισέλθει στην Ε.Ζ. Η άδεια ειοόδου ήταν ένα είδος "δια6ατηρίου για εσωτερική χρήση" μόνο, TO οποίο επιδεικνυόταν οτα οημεία ελέγχου (μπάρες) που ελέγχονταν από το στρατό. 6) Οι κάτοικοι της Ε.Ζ. είχαν μια ειδική ταυτότητα, η οποία έπρεπε να ανανεώνεται κάθε εξάμηνο. γ) Κανένας δεν επιτρεπόταν να μεταναοτεύσει οτην Ε.Ζ. ή από ένα χωριό σε άλλο της Ε.Ζ., εκτός και αν είχε άδεια δ) Κανείς μη-κάτοικος της Ε.Ζ. δεν επιτρεπόταν να ασκήσει
οποιοδήποτε επάγγελμα εκτός κι αν είχε άδεια από την Επιτροπή Στρατιωτικής Αοφάλειας (ΕΣΑ). ε) Η ΕΣΑ μπορούοε να εκτοπίσει από την Ε.Ζ. μέχρι 5 χρόνια όλους όσοι θεωρούνταν ύποπτοι για την υπονόμευοη της ασφάλειας της περιοχής. στ) Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν υποχρεωμένοι να συνεργάζονται με την ΕΣΑ. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί ακόμη και να απολύονταν. ζ) Κανένας δεν επιτρεπόταν να εισέρχεται και να εξέρχεται από την Ε.Ζ. ή να μετακινηθεί απ' το ένα χωριό οτο άλλο της Ε.Ζ. από τις 12 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 5 το πρωί. η) Οι φυσικοί πόροι που βρίσκονταν μέσα στην Ε.Ζ. (δάση, αγροί, κ.λπ.) και ανήκαν στο Δημόσιο, ήταν κάτω από την αποκλειοτική διαχείριοη της ΕΣΑ, που μπορούσε να τους εκμισθώνει χωρίς δημοπραοία
Μέχρι τη δεκαετία του 1960 η Ε.Ζ. είχε μεγάλο βάθος. Περιελάμβανε TO βόρειο τμήμα της Κέρκυρας, περνούοε πολύ νοτιότερα της Ηγουμενίτσας, βόρεια των Ιωαννίνων, έξω από την Καστοριά και Φλώρινα, Βόρεια από την Έδεσσα, από την Αριδαία, το Πολύκαστρο, βόρεια από το Κιλκίς, έξω από την Ξάνθη, θόρεια από την Κομοτηνή και τελείωνε στην Καστανέα (απέναντι απ' την Αδριανούπολη) (Χάρτης 1).
Toβάθος της Ε.Ζ. παρουσιάζει μια συνεχή συρρίκνωση στην πορεία του χρόνου σε όλους τους νομούς της χώρας. Εξαίρεση αποτελεί ο νομός Έβρου, όπου από το 1967 η Ε.Ζ. επεκτάθηκε για να καλύψει και τα σύνορα με την Τουρκία, απόρροια της αλλαγής του αμυντικού δόγματος της χώρας.
Μετά την πτώση της οτρατιωτικής δικτατορίας, το 1974, οι ελληνικές κυβερνή-σεις εγκατέλειψαν το αμυντικό δόγμα που στηριζόταν στο ότι ο κίνδυνος προέρχεται απ' το δορρά. Έτσι, υπήρξε μια σταδιακή ουρρίκνωση του Βάθους της ΕΖ. και κυρίως χαλάρωση και οτη ουνέχεια δραστική μείωση των μέτρων περιφρούρησής της (μπάρες). Θα πρέπει να επισημανθεί όμως ότι η οχετική νομοθεσία δεν καταργήθηκε γιακαμιά περιοχή κατά μήκος των συνόρων.
Η πρόσφατη άροη της μπάρας στην Ε.Ζ. της Ξάνθης (απόφαση ΥΠΕΘΑ, Φε6ρ. 1996), έθαλε τέλος, υποτίθεται, σ' αυτή την κατάσταση. Όμως, αυτό το οποίο καταργήθη-κε είναι το φυσικό εμπόδιο (η μπάρα) και όχι το θεσμικό πλαίσιο της Ε.Ζ. (π.χ. οι επεμβάσεις των Πολιτιστικών Γραφείων -που έχουν τη συνολική ευθύνη για τις μειονότητες- και οι ανεπίσημες διακρίσεις εναντίον των κατοίκων των μειονοτήτων), το οποίο, σ' ένα πολύ πιο χαλαρό πλαίσιο, ισχύει μέχρι οήμερα. Εξάλλου, οι περιορισμοί άρθηκαν μόνο για τους ημεδαπούς.
To βάθος στο οποίο προχωρούοε η Ε.Ζ. δεν ήταν ενιαίο για όλη τη ζώνη αλλά καθοριζόταν από την ΕΣΑ του νομού. Η επιλογή των περιοχών όπου η ΕΖ. είχε πολυ μεγαλύτερο 6άθος δεν ήταν τυχαία αλλά το προϊόν μιας αυταπόδεικτα αρνητικής σχέσης των μειονοτήτων με την άμυνα της χώρας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι κατα μήκος των δόρειων ουνόρων της Ελλάδας υπάρχουν μεικτοί πληθυσμοί.