Αντε και λίγο ζωγραφικη λιγα λόγια για το "εργο"
Τον καιρό της κρίσης των Ιμίων ο Σ*** ήταν τριάντα-τριών ετών. Ενοχλημένος από την άδικη Τουρκική πράξη
έπεσε στο πάτωμα του σπιτιού του και φιλοτέχνησε το παρόν έργο κατευθείαν στο ξύλο. Δεν είχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό του (σημειωση pepe:γιατι πότε ειχε??), αλλά ήξερε ότι ήθελε να εκφράσει την αγανάκτηση που είχε ως Έλληνας(σημειωση pepe¨:ας ερχοταν εθελοντης για κανα νουμερο!!!!). Άρχισε το έργο με αραιωμένο χρώμα δουλεμένο απευθείας με τα δάχτυλα. Πήρε το μπλε ως χρώμα της θάλασσας και έμβλημα της πίστης και ζωγράφισε το πορτραίτο της Ελλάδας – ένα πρόσωπο με ρίζες στα αρχαϊκή προσωπογραφία (θυμίζει περιέργως κεφάλι από αγάλματα είτε Κούρων είτε Κορών) ήρεμο στην ετοιμότητά του για δράση. Αυτό το πρόσωπο αντιπροσωπεύει τον κάθε Έλληνα που γνωρίζει πως να προάγει τον πολιτισμό και ν’ ανθίσταται στην αδικία.
(σημ pepe τον ΑΓΝΩΣΤΟ Ελληνα δλδ) Έγραψε με κεφαλαία σε κόκκινο χρώμα στο επάνω μέρος του έργου την ημερομηνία «ΤΡΙΤΗ 30/1/1996», ημέρα κατά την οποία η Ελλάδα επίσημα αναχαίτισε την Τουρκική εισβολή (
ωπα μεγαλε αλλα ειπε ο Σημιτης). Κάτω από την ημερομηνία έγραψε «ΕΛΛΑΔΑ» και αντικριστά «ΑΙΓΑΙΟ» υπογραμμισμένο. Εντόπισε την βραχονησίδα με την περιβάλλουσα θάλασσα στα χείλη του προσώπου και ακριβώς επάνω της, όπου λέγεται ότι συγκεντρώνεται ο θυμός,(
?????????!!!!!!!!!!!!!) υπογράμμισε την ταυτότητα «ΙΜΙΑ». Το έργο χαρακτηρίζεται από μία αραχνοΰφαντη ποιότητα και διάφανη αίσθηση σαν φύσημα, ένεκα της οποίας αφυπνίζεται την θύμηση του καλλιτέχνη για τις χαμένες πατρίδες (
φσσσσσσσσσσσσσσσ μποινγκ). Πήρε το διακριτικό κίτρινο κροκί (
το εχω σε κραγυον,γαματο χρωμα)χρώμα κι έγραψε διαδοχικά: «Κωνσταντινούπολη», «Φανάρι», «Αλικαρνασσός», «Σμύρνη», «Κύπρος», «Έφεσσος» και «Βόσπορος». Η «Κωνσταντινούπολη» αναγράφηκε αριστερά και δεξιά στους κροτάφους του προσώπου (
), με πράσινο την δεύτερη φορά, για να επισημάνει την περιοχή όχι μόνο ως ψυχολογική γενέτειρα όλων των Ελλήνων, αλλά και ως βάση της Ορθοδοξίας(
). Με τα Ίμια ο Σ*** εξέφρασε την αγανάκτησή, την λύπη, τον θυμό και την οργή του για τον διαρκή περιορισμό των συνόρων της πατρίδας του. Όλη η φόρτιση του γεγονότος σε συνδυασμό με τις ρίζες του ως Έλληνας – τόσο στην Σμύρνη όσο και στην Κωνσταντινούπολη – βγήκε στον πίνακα . Γι’ αυτό τα χείλη του προσώπου είναι έτσι σφιγμένα. Στο επάνω μέρος αντικριστά από τ’ όνομα της χώρας του το πρόσωπο στεφανώνει ορθάνοικτη η Ελληνική σημαία. Ο Στρατής σχολιάζει: «Τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς μάχες».
************ – Ιστορικός Τέχνης
Στοιχεία Εικόνας: Ίμια 1996 [λάδι, λαδοπαστέλ, ξηρό παστέλ, κάρβουνο και κιμωλία σε ξύλο (48x30
Που εινα τα Ιμια οεεοοοοοοοοο??????????