Εχω καταληξει οτι υπαρχουν 2 σκελη στο ζητημα:
Πρωτον η "πυρηνικη" γνωση, και κυριως οι θετικες επιστημες, που ξεκλειδωνουν το μυαλο του ανθρωπου και τον κανουν να συνειδητοποιησει οτι τιποτα δεν συμβαινει μαγικα ή μεταφυσικα.
(Οποιος περασει απ' αυτο το σταδιο, αν μη τι αλλο δεν ψηφιζει Χρυση Αυγη, Βελοπουλο ή Ανταρσυα. Δηλαδη κομματα εκτος τοπου και χρονου).
Δευτερον η αισθητικη εκπαιδευση, που όσο περνουν τα χρονια ταυτιζεται με την Πολιτικη, την Οικονομια, την Κοινωνια σε καθε διαστασή της. Οι ανθρωποι που ειναι εξ ολοκληρου τεχνοκρατες, χωρις καμια επαφη με τον Πολιτισμο, αρχιζουν ν' αποκτηνωνονται σε χρονους dt (πολυ πιο γρηγορα απ' ο,τι το '50 και το '60, επειδη το περιρρεον αισθητικο επιπεδο εχει χαμηλωσει και χρειαζεται προσωπικο κόπο για να μην καταληξεις ζωον).
Οπότε, η ρηση του Νιτσε περι Ηθικης κι Αισθητικης ειναι πιο επικαιρη από ποτέ.