Προκύπτει απότομη ανάπτυξη νέων δομών κατοικίας, όταν ξεσπάνε κρίσεις. Όπως έγινε μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
Μπορεί άνετα να ξαναγίνει.
Στην αρχή παντού τσαντίρια, και σπίτια πιο μετά.
Δεν έχουμε κρίση. Μην συγκρίνεις ανόμοια πράγματα. Τότε είμασταν κατεστραμμένη οικονομία μετά από ένα δεκαετή πόλεμο και ξαφνικά ο πληθυσμός μας αυξήθηκε κατά 1000000. Καμία σχέση με τώρα που δεν μπορούμε να αγοράζουμε κάθε χρόνο το τελευταίο iPhone.
Ο μόνος τρόπος για να έχουμε ανάπτυξη είναι να δώσει κίνητρα το Κράτος. Όχι απαραίτητα οικονομικά αλλά διευκολύνσεις. Πχ να μειώσει το κόστος της οικονομικής άδειας ή να αποχαρακτηρίσει εκτάσεις.
Να σου φέρω ένα σχετικό παράδειγμα. Υπάρχει ένας αρχαιολογικός χώρος και δίπλα ο Δήμος έφτιαξε ένα αναψυκτήριο. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να λειτουργήσει διότι υπάρχει κίνδυνος πυρκαγιάς. Αλλά στο ίδιο σημείο υπάρχουν σπίτια. Για μάντεψε τι θα γίνει σε 20 μέρες από τώρα; Ναι σωστά θα έχουμε Πάσχα και θα ψήσουμε αρνιά. Το κατάστημα που βάση νόμου είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟ να έχει πυρασφάλεια είναι παράνομο. Ο κάθε κατσαπλιάς όμως που ψήνει όποτε γουστάρει στο ΊΔΙΟ σημείο όχι.
Το ίδιο ισχύει και στην εδώ περίπτωση σε ένα βαθμό. ΟΚ μικρή μεν επίπτωση σε σχέση με τα υπόλοιπα έργα υποδομής που πρέπει να γίνουν αλλά και πάλι είναι αποτρεπτικό.