Τις εποχές των παχαίων αγελάδων πήγαινα κάθε χρόνο στον Τύρναβο,στο Μπουρανί.
Μιλάμε για λαϊκό προσκύνημα,για χαλασμό κυρίου!
Γλέντι μέχρι αργά το βράδυ!
(Εδώ να επισημάνω και ένα πολιτιστικό σοκ που έπαθα σαν παιδί της πόλης!Με το πήγαινε έντεκα-δώδεκα το βράδυ τα πάντα ερημώνανε και λίγος κόσμος υπήρχε σε καμμιά καφετέρια και ψιλοδιασκεδάζανε όχι τίποτα το σπουδαίο...οι περισσότεροι μεθυσμένοι...λες και ήτανε τέσσερις το πρωϊ στην Αθήνα.Anyway,έβγαινα δώδεκάμιση το βράδυ στην πλατεία του Τυρνάβου και δεν υπήρχε ψυχή ζώσα!χαχαχχαχαχχαχαχαα!!!Μαλάκα μου,που πήγαν όλοι οι άνθρωπο?!)
Δεν χωρούσαμε να περάσουμε στους δρόμους και κάθε μαγαζί ήταν τίγκα στον κόσμο,μέσα-έξω!
Σε κάθε τι που λέγαμε,η απάντηση ήταν "Γαμιέται ο τάδε,γαμιέται το τάδε"
Πήλινες πούτσες παντού!!!
(Τις γεμίζανε με τσίπουρο γλυκάνισου και νερό και σε βάζανε να πιείς!!!χαχαχχαχαχαχαχαχααα!!!!!)
Χουφτώματα στο περίπου και με μέτρο...εκτός από μερικούς μεθυσμένους μέσης και μεγάλης ηλικίας που χουφτώνανε αβέρτα!!!
Μέσα στις καφετέριες (γιατί γινότανε το νταλαβέρι) χορός και "to know us better"
Από φαγητό,μεζέδες παντού και ψητά κρεατικά.
Και βεβαίως,η παρέλαση με τα αυτοκίνητα που τα είχανε μετατρέψει σε πουτσο-καρνάβαλους ή σεξο-θέματα!
Ωραία χρόνια αλλά και με μπόλικο χρήμα για κατανάλωση!