Επειδή τους τελευταίους μήνες έφαγα αρκετό χρόνο προσπαθώντας να στήσω ένα HTPC Media Center στο σπίτι, σκέφτηκα να συγκεντρώσω εδώ κάποιες πληροφορίες, ώστε να μη χρειάζεται πολύ ψάξιμο όποιος τις ζητήσει...
Τα παρακάτω δεν αποτελούν τεχνικό οδηγό, αφού οι πιθανές υλοποιήσεις είναι αμέτρητες, αλλά σίγουρα μπορούν να προσφέρουν ιδέες και ενδεχομένως θα συμπληρωθούν μέσα από διάλογο.
Στόχος μας, συνοπτικά, είναι να αποκτήσουμε πρόσβαση στο ψηφιακό μας «περιεχόμενο» από τον καναπέ μας. Αυτό σημαίνει ότι επιθυμούμε, το λιγότερο:
Να προβάλλουμε στην τηλεόραση ψηφιοποιημένες ταινίες DVIX, MPEG κοκ.
Να προβάλλουμε στην τηλεόραση τις φωτογραφίες μας
Να στέλνουμε στον ενισχυτή μας μουσική σε ψηφιακή μορφή.
Όπως αναφέρθηκε ήδη υπάρχουν αμέτρητες υλοποιήσεις και το κόστος ποικίλλει. Εν συντομία θα αναφερθώ πρώτα σε...
ΔΥΟ DEDICATED ΛΥΣΕΙΣ:
Η πιο απλή προϋποθέτει την αγορά μιας νέας συσκευής που έχει ρόλο Media Player. Πρόκειται στην πράξη για έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο που διαθέτει τις κατάλληλες εξόδους και ενσωματωμένο το αντίστοιχο software. ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ για τη χρήση της. Ρίχνετε εκεί το υλικό σας και τέρμα. Πλεονέκτημα των συσκευών αυτών η ευκολία εγκατάστασης και χρήσης, μειονέκτημά τους το ότι ίσως να μην καλύπτουν όλες τις ανάγκες σας.
Για να αντιληφθείτε τα χαρακτηριστικά τους, ενδεικτική είναι μία που διατίθεται από την κορεάτικη DVICO: έχει 250GB σκληρό και δικό της τηλεκοντρόλ, παίζει πολλά από τα συνήθη φορμάτ (ΑVI, MPG, WMV, OGG, MP3, JPG κ.ά.), δέχεται ως 2 εξωτερικούς σκληρούς για επέκταση της χωρητικότητας, έχει κάθε λογής εξόδους, καθώς και υποδοχή για καλώδιο δικτύου. Όσον αφορά τους περιορισμούς που μπορεί να υπάρχουν, σκεφτείτε ότι η συγκεκριμένη ΔΕΝ παίζει FLAC και ΑΡΕ, ούτε JPG με ανάλυση πάνω από 1900x1600, ενώ έχει και πρόβλημα με την προβολή ελληνικών υποτίτλων. Επίσης, σημαντικό, ΔΕΝ αναγνωρίζει ΚΑΘΟΛΟΥ τα αρχεία που το όνομά τους περιέχει χαρακτήρα πάνω από το 128 του ANSI (και άρα τίτλους στα ελληνικά, μεταξύ άλλων). Στοιχίζει περί τα 300Ε.
Μια δεύτερη λύση είναι η χρήση ενός Media Server με κόστος από ~120Ε και πάνω. Έχει συνήθως μορφή «φέτας» που συνδέεται ασύρματα ή ενσύρματα με τον file server και τη χειρίζεστε με τηλεκοντρόλ. Το ειδικό software προβάλλεται στην ΤV σας και μέσω αυτού έχετε πρόσβαση σε όλο το αποθηκευμένο υλικό σας. Οι πιο σύγχρονες συσκευές διαθέτουν και σκληρό δίσκο ή υποδοχή για να τον προσθέσετε. Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από τη χρήση τους, καθώς δεν βρήκα καμία που να κάνει όλα όσα θα ήθελα. Το πιο συχνό μειονέκτημα είναι ότι υποστηρίζουν περιορισμένο φάσμα από τύπους αρχείων. Ένα επιπλέον πρόβλημα που ίσως συναντήσετε με αυτές είναι ότι αν τα αρχεία σας έχουν «ειδικούς» χαρακτήρες (ουμλάουτ, σαντίγ, το ισπανικό «ένιε» κοκ), θα πρέπει να ρυθμίσετε σωστά τα Regional Settings στο μηχάνημα που θα εξυπηρετεί ως file server, πράγμα που ίσως δημιουργεί προβλήματα αν πρόκειται για το κύριο σύστημά σας.
ΕΝΑ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟ HTPC
Η τρίτη εκδοχή είναι η πληρέστερη, αλλά ίσως και η πιο μπελαλίδικη (καθώς δέχεται τη μεγαλύτερη παραμετροποίηση). Έχει ελάχιστο κόστος αφού μπορεί να υλοποιηθεί με ένα παροπλισμένο PC ή, ακόμη καλύτερα, με ένα φορητό υπολογιστή που... «κάθεται». Στην περίπτωση αυτή θα χρειαστείτε:
HARDWARE
Aπό πλευράς επεξεργαστή αρκεί ακόμη κι ένας Pentium I με 512 ΜΒ μνήμης. Σκόπιμο είναι να μην κάνει πολύ θόρυβο.
Πρέπει πάντως να διαθέτει:
ικανό αποθηκευτικό χώρο
κάρτα οθόνης με έξοδο S-Video ή RGB (βεβαιωθείτε για την αντίστοιχη είσοδο της τηλεόρασής σας). Αν πρόκειται για λάπτοπ, χρειάζεται να υποστηρίζει 2 μόνιτορ.
κάρτα ήχου, έστω και στοιχειώδη, αλλά όχι onboard.
καλώδιο σύνδεσης του υπολογιστή με την τηλεόραση (από 5Ε)
καλώδιο σύνδεσης για την έξοδο του ήχου (από 5Ε)
δύο τουλάχιστον θύρες USB, ανάλογα με το τι θα συνδέσετε από τα παρακάτω:
τηλεκοντρόλ ή ασύρματο πληκτρολόγιο και mouse. (από 25Ε).
Προαιρετικά:
εξωτερικό σκληρό δίσκο για τη μεταφορά των αρχείων ή
κάρτα δικτύου ή wi fi (για ασύρματη σύνδεση).
DVD ή CD για μεταφορά αρχείων ή ριπάρισμα επί τόπου.
UPS ή έστω surge protector
SOFTWARE
Θα χρειαστείτε οπωσδήποτε:
Ενημερωμένους οδηγούς (drivers) για κάθε συσκευή που χρησιμοποιείτε.
Ένα αξιόπιστο σετ από codecs.
Ένα player/viewer όπως το VLC (που έχει ενσωματωμένους codecs) ή το Media Player Classic (MPC).
Το vobedit ή κάτι αντίστοιχο για την προβολή των υποτίτλων
Προαιρετικά: κάποια utilities για να «παίξετε» με το σήμα. Κυκλοφορούν σε freeware εξειδικευμένα εργαλεία για κάρτες ΑΤΙ όσο και για NVIDIA.
Η προσπέλαση των αρχείων σας γίνεται μέσω της TV, από παράθυρο του Windows Explorer. Θα έχετε όμως πολύ καλύτερα αποτελέσματα με κάποιο πρόγραμμα που να υποστηρίζει ξεχωριστό interface για την έξοδο σε τηλεόραση. Τέτοια είναι, μεταξύ άλλων, το Meedio και το J River Media Center (βλ. παρακάτω).
ΒΑΣΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Στην περίπτωση που μιλάμε για ένα αυτοσχέδιο ΗΤPC, ας ληφθούν υπόψη τα εξής: θα έχετε μόνιμα συνδεμένα τα καλώδια στην TV και στον ενισχυτή ή τον decoder, ενώ το άλλο άκρο τους θα καταλήγει στον υπολογιστή. (Επομένως, αν πρόκειται για λάπτοπ, θα πρέπει να προβλέψετε αρκετό χώρο για το βάλε-βγάλε των καλωδίων.) Για τη μεταφορά των αρχείων θα χρησιμοποιείτε DVD ή έναν εξωτερικό σκληρό, οπότε η θύρα σύνδεσης και η τροφοδοσία θα πρέπει να είναι σε προσιτό σημείο.
Για να δείτε σήμα στην τηλεόρασή σας θα πρέπει να κοιτάξετε στα κανάλια ΑV και σε κάθε περίπτωση θα ορίσετε ανάλυση 640x480 ή το πολύ 800x600.
Αν χρησιμοποιείτε κάποιον παροπλισμένο υπολογιστή, είναι σκόπιμο να ολοκληρώσετε το σετάρισμά του με άλλη οθόνη, πριν χρησιμοποιήσετε την τηλεόραση ως μόνιτορ.
Αν χρησιμοποιείτε κάποιον φορητό που έχει και άλλες χρήσεις, καλύτερα να δημιουργήσετε ξεχωριστό account χρήστη για τη σύνδεση στην TV. Από εκεί, θα πρέπει στις Ιδιότητες Οθόνης να επιλέξετε Extend My Windows Desktop για το δεύτερο μόνιτορ, την τηλεόρασή σας. Ανάλογα με την κάρτα οθόνης ίσως χρειαστούν κάποιες πρόσθετες ρυθμίσεις, είναι όμως σχετικά απλές και κατά κανόνα καλύπτονται από τις οδηγίες χρήσης. Αλλιώς... εδώ είμαστε.
Στο player/viewer που θα επιλέξετε, ζητήστε του να μεταπηδά αυτόματα σε κατάσταση πλήρους οθόνης όταν προβάλλει φωτογραφίες ή βίντεο. Όλα τα προγράμματα επιδέχονται και άλλες προρυθμίσεις, ανάλογα με τα γούστα σας.
ΧΡΗΣΗ
Εδώ προκύπτουν διάφορα σενάρια, ανάλογα με τις ξεχωριστές ανάγκες κάθε χρήστη. Μπορούμε όμως να γενικεύσουμε, λέγοντας ότι βασική προϋπόθεση είναι κάποιο εργαλείο αρχειοθέτησης και διαχείρισης του υλικού μας. Μπορείτε να τα καταφέρετε μια χαρά και με το Windows Explorer ή το My Computer, ενώ τα ΧΡ διαθέτουν και δικό τους Media Center. Εφόσον, όμως, ως κύρια οθόνη θα έχετε την τηλεόραση, είναι σκόπιμο να χρησιμοποιήσετε κάποια εξειδικευμένη εφαρμογή.
Πρόκειται συνήθως για σουίτες που μπορείτε να τις δοκιμάσετε ως shareware. Διαθέτουν πλήθος χαρακτηριστικών και υποστηρίζουν μεγάλη ποικιλία αρχείων. Κατά κανόνα συμπεριλαμβάνουν ένα mode για την οργάνωση του υλικού σας (ας το αποκαλέσουμε «Library mode») και ένα άλλο για την εύκολη προσπέλασή του («View mode»).
Στη διαχείριση της Library εισάγετε τα αρχεία σας και μπορείτε να συμπληρώνετε διάφορα πεδία με πληροφορίες (χρησιμοποιώντας π.χ. ό,τι περιέχουν τα tags των MP3 σας). Για παράδειγμα δηλώνετε μεταξύ άλλων όσα από τα παρακάτω επιθυμείτε:
όνομα αρχείου ή/και τίτλο, θέμα, είδος, χρονολογία, κοκ.
ποια πρόσωπα ή μέρη εμφανίζονται στις φωτογραφίες ή τα βίντεό σας
συντελεστές (μουσικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες κοκ)
Με βάση τα στοιχεία αυτά μπορείτε στη συνέχεια να δημιουργείτε Playlists ή/και να ταξινομείτε το υλικό σας κατά βούληση. Όσο καλύτερα ενημερώσετε τα διάφορα πεδία, τόσο περισσότερες δυνατότητες θα έχετε στην προβολή τους.
Όταν πια έχετε δημιουργήσει έναν αρχικό κατάλογο, μπορείτε να περάσετε στο View mode. Οι εφαρμογές παρουσιάζουν ένα ευχάριστο στην όψη μενού με το υλικό σας ταξινομημένο κατά είδος: Φωτογραφίες, Ήχοι, Βίντεο, Κείμενα κοκ. Περνώντας σε καθεμιά από αυτές τις κατηγορίες, μπορείτε να έχετε υποομάδες ανά θέμα, χρονολογία κλπ. Μεταξύ των άλλων δυνατοτήτων που υποστηρίζονται θα βρείτε:
thumbnails για τα αρχεία φωτό/βίντεο,
εξώφυλλα δίσκων κλπ
δυνατότητες slideshow,
κλήση εξωτερικών εφαρμογών (για εκτέλεση Flash και Shockwave ή για προβολή DOC, PDF, TXT κλπ)
random ή shuffle mode
πολλά άλλα καλούδια.
Αν έχετε εγκατεστημένο το vobedit ή κάτι αντίστοιχο, θα ενεργοποιείται αυτόματα όταν υπάρχουν υπότιτλοι για την ταινία που παίζεται. Άρα τα όρια μπαίνουν μόνο από το σκληρό σας δίσκο.
Ας σημειωθεί ότι οι εφαρμογές αυτές επιδέχονται διαχείριση με τηλεκοντρόλ. Αρκετές κάρτες οθόνης που δεν έχουν δικό τους τηλεκοντρόλ, δέχονται πρόσθετο (με ένα δέκτη RF που συνδέεται σε θύρα USB). Και σχεδόν όλα τα τηλεκοντρόλ παίρνουν εκτεταμένη παραμετροποίηση ή διαθέτουν έτοιμα plugin για τη χρήση συγκεκριμένων εφαρμογών. Αν όλα αυτά δεν σας αρκούν, το πρόγραμμα Girder θεωρείται σωτήριο.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ...
Ορισμένοι θα μπορούσαν να πουν ότι είναι χαζό να μπουτάρεις έναν υπολογιστή και να ανοίγεις ΚΑΙ την τηλεόραση μόνο και μόνο για ν’ ακούσεις ένα CD. Σωστό κι αυτό. Αν όμως έχετε δημιουργήσει μια εκτενή ψηφιακή δισκοθήκη ή ταινιοθήκη, χώρια οι φωτογραφίες σας, τότε μιλάμε για μονόδρομο. Τα θετικά που προσφέρει ένα τέτοιο μοντέλο είναι αυτονόητα: εκτός από τη σημαντική οικονομία χώρου παρέχει κεντρική διαχείριση όλου του υλικού σας, με εύκολη και γρήγορη πρόσβαση. Στην πράξη, μπορείτε να μεταφέρετε στο καθιστικό σας πολλές από τις δραστηριότητες που διεξάγονται στο γραφείο σας χωρίς να είναι εκεί ο φυσικός τους χώρος.
Επειδή όμως μιλάμε για υπολογιστές, ας είμαστε ρεαλιστές. Τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά όσο φαίνονται. Ακόμη και οι καλύτερες εφαρμογές έχουν καθεμιά τα δικά της bugs ή κάποια ηλίθια αδυναμία που μπορεί να φάει ώρες μέχρι να λυθεί. Εννοείται, επιπλέον, ότι στήνοντας ένα τέτοιο πακέτο, αποκτάτε άλλο ένα σύστημα που θα θέλει συντήρηση, backup κοκ. Αν δεν έχετε το «μικρόβιο», ίσως η πρώτη από τις dedicated λύσεις να είναι προτιμότερη.
Επιπλέον, το backup του υλικού σας θεωρείται αυτονόητο. ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ. Ορισμένες μπορεί να επισυνάπτουν metadata που ίσως δημιουργούν ανεπιθύμητες παρενέργειες (παθός, μαθός...).
Σε όλα τα παραπάνω απέφυγα σκόπιμα το ζήτημα «ποιότητα». Εδώ χωράει πολύ νερό στο αυλάκι, αφού όλα καθορίζονται από το υλικό που έχετε στη διάθεσή σας. Ως προς τις ταινίες, για παράδειγμα, προσωπικά το θεωρώ χαζό να «κατεβάσω» κάτι που προσφέρεται στο βιντεοκλάμπ μου. Από την άλλη, αν θέλω οπωσδήποτε να δω κάτι που δεν κυκλοφορεί πουθενά, δεν θα το ψειρίσω αν τύχει να βρεθεί ριπαρισμένο από μια παλιά βιντεοκασέτα. Πάντως έχω δει XVID αρχεία από τηλεοπτικές εκπομπές HDTV (π.χ. τη σειρά My Name Is Earl) και βρίσκω απολύτως ικανοποιητική την απεικόνιση.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι πριν μπείτε σε όλη τη διαδικασία χρειάζεται ένας καλός υπολογισμός των αναγκών σας: Τι δυνατότητες προσφέρει η TV και ο ενισχυτής σας; Τι είδους αρχεία χρησιμοποιείτε κυρίως; Ποιες μεθόδους ταξινόμησης σας φαίνονται χρησιμότερες; Ποια εφαρμογή προσφέρει τις καλύτερες δυνατότητες ως προς τις ανάγκες σας; Ποια τα μειονεκτήματά της; Με λίγο ψάξιμο στο Web, θα βρείτε σύντομα τι σας ταιριάζει.
ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ
Στη δική μου υλοποίηση χρησιμοποιώ ένα λάπτοπ που έχει ασύρματη σύνδεση με τον file server. Αυτό σημαίνει ότι με τη βοήθεια του wireless modem/router η τηλεόρασή μου «παίζει» και Web. H απεικόνιση βέβαια δεν είναι σπουδαία, τη γλιτώνω όμως τη βόλτα από το γραφείο όταν έχω μια απορία που θέλει άμεση απάντηση.
Για να αποκτήσετε πρόσθετες δυνατότητες, π.χ. ΤΙVO κλπ, θα μπορούσατε να προσθέσετε μια κάρτα τηλεόρασης στο HTPC σας. Αρκετές από τις σουίτες που ανέφερα νωρίτερα υποστηρίζουν και τις δικές της δυνατότητες.
Το σίγουρο είναι με την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα, αργά ή γρήγορα θα χρειαστείτε έναν εκπρόσωπο του υπολογιστή σας στο καθιστικό σας...
Τα παρακάτω δεν αποτελούν τεχνικό οδηγό, αφού οι πιθανές υλοποιήσεις είναι αμέτρητες, αλλά σίγουρα μπορούν να προσφέρουν ιδέες και ενδεχομένως θα συμπληρωθούν μέσα από διάλογο.
Στόχος μας, συνοπτικά, είναι να αποκτήσουμε πρόσβαση στο ψηφιακό μας «περιεχόμενο» από τον καναπέ μας. Αυτό σημαίνει ότι επιθυμούμε, το λιγότερο:
Να προβάλλουμε στην τηλεόραση ψηφιοποιημένες ταινίες DVIX, MPEG κοκ.
Να προβάλλουμε στην τηλεόραση τις φωτογραφίες μας
Να στέλνουμε στον ενισχυτή μας μουσική σε ψηφιακή μορφή.
Όπως αναφέρθηκε ήδη υπάρχουν αμέτρητες υλοποιήσεις και το κόστος ποικίλλει. Εν συντομία θα αναφερθώ πρώτα σε...
ΔΥΟ DEDICATED ΛΥΣΕΙΣ:
Η πιο απλή προϋποθέτει την αγορά μιας νέας συσκευής που έχει ρόλο Media Player. Πρόκειται στην πράξη για έναν εξωτερικό σκληρό δίσκο που διαθέτει τις κατάλληλες εξόδους και ενσωματωμένο το αντίστοιχο software. ΔΕΝ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ για τη χρήση της. Ρίχνετε εκεί το υλικό σας και τέρμα. Πλεονέκτημα των συσκευών αυτών η ευκολία εγκατάστασης και χρήσης, μειονέκτημά τους το ότι ίσως να μην καλύπτουν όλες τις ανάγκες σας.
Για να αντιληφθείτε τα χαρακτηριστικά τους, ενδεικτική είναι μία που διατίθεται από την κορεάτικη DVICO: έχει 250GB σκληρό και δικό της τηλεκοντρόλ, παίζει πολλά από τα συνήθη φορμάτ (ΑVI, MPG, WMV, OGG, MP3, JPG κ.ά.), δέχεται ως 2 εξωτερικούς σκληρούς για επέκταση της χωρητικότητας, έχει κάθε λογής εξόδους, καθώς και υποδοχή για καλώδιο δικτύου. Όσον αφορά τους περιορισμούς που μπορεί να υπάρχουν, σκεφτείτε ότι η συγκεκριμένη ΔΕΝ παίζει FLAC και ΑΡΕ, ούτε JPG με ανάλυση πάνω από 1900x1600, ενώ έχει και πρόβλημα με την προβολή ελληνικών υποτίτλων. Επίσης, σημαντικό, ΔΕΝ αναγνωρίζει ΚΑΘΟΛΟΥ τα αρχεία που το όνομά τους περιέχει χαρακτήρα πάνω από το 128 του ANSI (και άρα τίτλους στα ελληνικά, μεταξύ άλλων). Στοιχίζει περί τα 300Ε.
Μια δεύτερη λύση είναι η χρήση ενός Media Server με κόστος από ~120Ε και πάνω. Έχει συνήθως μορφή «φέτας» που συνδέεται ασύρματα ή ενσύρματα με τον file server και τη χειρίζεστε με τηλεκοντρόλ. Το ειδικό software προβάλλεται στην ΤV σας και μέσω αυτού έχετε πρόσβαση σε όλο το αποθηκευμένο υλικό σας. Οι πιο σύγχρονες συσκευές διαθέτουν και σκληρό δίσκο ή υποδοχή για να τον προσθέσετε. Δεν έχω ιδιαίτερη εμπειρία από τη χρήση τους, καθώς δεν βρήκα καμία που να κάνει όλα όσα θα ήθελα. Το πιο συχνό μειονέκτημα είναι ότι υποστηρίζουν περιορισμένο φάσμα από τύπους αρχείων. Ένα επιπλέον πρόβλημα που ίσως συναντήσετε με αυτές είναι ότι αν τα αρχεία σας έχουν «ειδικούς» χαρακτήρες (ουμλάουτ, σαντίγ, το ισπανικό «ένιε» κοκ), θα πρέπει να ρυθμίσετε σωστά τα Regional Settings στο μηχάνημα που θα εξυπηρετεί ως file server, πράγμα που ίσως δημιουργεί προβλήματα αν πρόκειται για το κύριο σύστημά σας.
ΕΝΑ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΟ HTPC
Η τρίτη εκδοχή είναι η πληρέστερη, αλλά ίσως και η πιο μπελαλίδικη (καθώς δέχεται τη μεγαλύτερη παραμετροποίηση). Έχει ελάχιστο κόστος αφού μπορεί να υλοποιηθεί με ένα παροπλισμένο PC ή, ακόμη καλύτερα, με ένα φορητό υπολογιστή που... «κάθεται». Στην περίπτωση αυτή θα χρειαστείτε:
HARDWARE
Aπό πλευράς επεξεργαστή αρκεί ακόμη κι ένας Pentium I με 512 ΜΒ μνήμης. Σκόπιμο είναι να μην κάνει πολύ θόρυβο.
Πρέπει πάντως να διαθέτει:
ικανό αποθηκευτικό χώρο
κάρτα οθόνης με έξοδο S-Video ή RGB (βεβαιωθείτε για την αντίστοιχη είσοδο της τηλεόρασής σας). Αν πρόκειται για λάπτοπ, χρειάζεται να υποστηρίζει 2 μόνιτορ.
κάρτα ήχου, έστω και στοιχειώδη, αλλά όχι onboard.
καλώδιο σύνδεσης του υπολογιστή με την τηλεόραση (από 5Ε)
καλώδιο σύνδεσης για την έξοδο του ήχου (από 5Ε)
δύο τουλάχιστον θύρες USB, ανάλογα με το τι θα συνδέσετε από τα παρακάτω:
τηλεκοντρόλ ή ασύρματο πληκτρολόγιο και mouse. (από 25Ε).
Προαιρετικά:
εξωτερικό σκληρό δίσκο για τη μεταφορά των αρχείων ή
κάρτα δικτύου ή wi fi (για ασύρματη σύνδεση).
DVD ή CD για μεταφορά αρχείων ή ριπάρισμα επί τόπου.
UPS ή έστω surge protector
SOFTWARE
Θα χρειαστείτε οπωσδήποτε:
Ενημερωμένους οδηγούς (drivers) για κάθε συσκευή που χρησιμοποιείτε.
Ένα αξιόπιστο σετ από codecs.
Ένα player/viewer όπως το VLC (που έχει ενσωματωμένους codecs) ή το Media Player Classic (MPC).
Το vobedit ή κάτι αντίστοιχο για την προβολή των υποτίτλων
Προαιρετικά: κάποια utilities για να «παίξετε» με το σήμα. Κυκλοφορούν σε freeware εξειδικευμένα εργαλεία για κάρτες ΑΤΙ όσο και για NVIDIA.
Η προσπέλαση των αρχείων σας γίνεται μέσω της TV, από παράθυρο του Windows Explorer. Θα έχετε όμως πολύ καλύτερα αποτελέσματα με κάποιο πρόγραμμα που να υποστηρίζει ξεχωριστό interface για την έξοδο σε τηλεόραση. Τέτοια είναι, μεταξύ άλλων, το Meedio και το J River Media Center (βλ. παρακάτω).
ΒΑΣΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ
Στην περίπτωση που μιλάμε για ένα αυτοσχέδιο ΗΤPC, ας ληφθούν υπόψη τα εξής: θα έχετε μόνιμα συνδεμένα τα καλώδια στην TV και στον ενισχυτή ή τον decoder, ενώ το άλλο άκρο τους θα καταλήγει στον υπολογιστή. (Επομένως, αν πρόκειται για λάπτοπ, θα πρέπει να προβλέψετε αρκετό χώρο για το βάλε-βγάλε των καλωδίων.) Για τη μεταφορά των αρχείων θα χρησιμοποιείτε DVD ή έναν εξωτερικό σκληρό, οπότε η θύρα σύνδεσης και η τροφοδοσία θα πρέπει να είναι σε προσιτό σημείο.
Για να δείτε σήμα στην τηλεόρασή σας θα πρέπει να κοιτάξετε στα κανάλια ΑV και σε κάθε περίπτωση θα ορίσετε ανάλυση 640x480 ή το πολύ 800x600.
Αν χρησιμοποιείτε κάποιον παροπλισμένο υπολογιστή, είναι σκόπιμο να ολοκληρώσετε το σετάρισμά του με άλλη οθόνη, πριν χρησιμοποιήσετε την τηλεόραση ως μόνιτορ.
Αν χρησιμοποιείτε κάποιον φορητό που έχει και άλλες χρήσεις, καλύτερα να δημιουργήσετε ξεχωριστό account χρήστη για τη σύνδεση στην TV. Από εκεί, θα πρέπει στις Ιδιότητες Οθόνης να επιλέξετε Extend My Windows Desktop για το δεύτερο μόνιτορ, την τηλεόρασή σας. Ανάλογα με την κάρτα οθόνης ίσως χρειαστούν κάποιες πρόσθετες ρυθμίσεις, είναι όμως σχετικά απλές και κατά κανόνα καλύπτονται από τις οδηγίες χρήσης. Αλλιώς... εδώ είμαστε.
Στο player/viewer που θα επιλέξετε, ζητήστε του να μεταπηδά αυτόματα σε κατάσταση πλήρους οθόνης όταν προβάλλει φωτογραφίες ή βίντεο. Όλα τα προγράμματα επιδέχονται και άλλες προρυθμίσεις, ανάλογα με τα γούστα σας.
ΧΡΗΣΗ
Εδώ προκύπτουν διάφορα σενάρια, ανάλογα με τις ξεχωριστές ανάγκες κάθε χρήστη. Μπορούμε όμως να γενικεύσουμε, λέγοντας ότι βασική προϋπόθεση είναι κάποιο εργαλείο αρχειοθέτησης και διαχείρισης του υλικού μας. Μπορείτε να τα καταφέρετε μια χαρά και με το Windows Explorer ή το My Computer, ενώ τα ΧΡ διαθέτουν και δικό τους Media Center. Εφόσον, όμως, ως κύρια οθόνη θα έχετε την τηλεόραση, είναι σκόπιμο να χρησιμοποιήσετε κάποια εξειδικευμένη εφαρμογή.
Πρόκειται συνήθως για σουίτες που μπορείτε να τις δοκιμάσετε ως shareware. Διαθέτουν πλήθος χαρακτηριστικών και υποστηρίζουν μεγάλη ποικιλία αρχείων. Κατά κανόνα συμπεριλαμβάνουν ένα mode για την οργάνωση του υλικού σας (ας το αποκαλέσουμε «Library mode») και ένα άλλο για την εύκολη προσπέλασή του («View mode»).
Στη διαχείριση της Library εισάγετε τα αρχεία σας και μπορείτε να συμπληρώνετε διάφορα πεδία με πληροφορίες (χρησιμοποιώντας π.χ. ό,τι περιέχουν τα tags των MP3 σας). Για παράδειγμα δηλώνετε μεταξύ άλλων όσα από τα παρακάτω επιθυμείτε:
όνομα αρχείου ή/και τίτλο, θέμα, είδος, χρονολογία, κοκ.
ποια πρόσωπα ή μέρη εμφανίζονται στις φωτογραφίες ή τα βίντεό σας
συντελεστές (μουσικοί, ηθοποιοί, σκηνοθέτες κοκ)
Με βάση τα στοιχεία αυτά μπορείτε στη συνέχεια να δημιουργείτε Playlists ή/και να ταξινομείτε το υλικό σας κατά βούληση. Όσο καλύτερα ενημερώσετε τα διάφορα πεδία, τόσο περισσότερες δυνατότητες θα έχετε στην προβολή τους.
Όταν πια έχετε δημιουργήσει έναν αρχικό κατάλογο, μπορείτε να περάσετε στο View mode. Οι εφαρμογές παρουσιάζουν ένα ευχάριστο στην όψη μενού με το υλικό σας ταξινομημένο κατά είδος: Φωτογραφίες, Ήχοι, Βίντεο, Κείμενα κοκ. Περνώντας σε καθεμιά από αυτές τις κατηγορίες, μπορείτε να έχετε υποομάδες ανά θέμα, χρονολογία κλπ. Μεταξύ των άλλων δυνατοτήτων που υποστηρίζονται θα βρείτε:
thumbnails για τα αρχεία φωτό/βίντεο,
εξώφυλλα δίσκων κλπ
δυνατότητες slideshow,
κλήση εξωτερικών εφαρμογών (για εκτέλεση Flash και Shockwave ή για προβολή DOC, PDF, TXT κλπ)
random ή shuffle mode
πολλά άλλα καλούδια.
Αν έχετε εγκατεστημένο το vobedit ή κάτι αντίστοιχο, θα ενεργοποιείται αυτόματα όταν υπάρχουν υπότιτλοι για την ταινία που παίζεται. Άρα τα όρια μπαίνουν μόνο από το σκληρό σας δίσκο.
Ας σημειωθεί ότι οι εφαρμογές αυτές επιδέχονται διαχείριση με τηλεκοντρόλ. Αρκετές κάρτες οθόνης που δεν έχουν δικό τους τηλεκοντρόλ, δέχονται πρόσθετο (με ένα δέκτη RF που συνδέεται σε θύρα USB). Και σχεδόν όλα τα τηλεκοντρόλ παίρνουν εκτεταμένη παραμετροποίηση ή διαθέτουν έτοιμα plugin για τη χρήση συγκεκριμένων εφαρμογών. Αν όλα αυτά δεν σας αρκούν, το πρόγραμμα Girder θεωρείται σωτήριο.
ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΚΑ...
Ορισμένοι θα μπορούσαν να πουν ότι είναι χαζό να μπουτάρεις έναν υπολογιστή και να ανοίγεις ΚΑΙ την τηλεόραση μόνο και μόνο για ν’ ακούσεις ένα CD. Σωστό κι αυτό. Αν όμως έχετε δημιουργήσει μια εκτενή ψηφιακή δισκοθήκη ή ταινιοθήκη, χώρια οι φωτογραφίες σας, τότε μιλάμε για μονόδρομο. Τα θετικά που προσφέρει ένα τέτοιο μοντέλο είναι αυτονόητα: εκτός από τη σημαντική οικονομία χώρου παρέχει κεντρική διαχείριση όλου του υλικού σας, με εύκολη και γρήγορη πρόσβαση. Στην πράξη, μπορείτε να μεταφέρετε στο καθιστικό σας πολλές από τις δραστηριότητες που διεξάγονται στο γραφείο σας χωρίς να είναι εκεί ο φυσικός τους χώρος.
Επειδή όμως μιλάμε για υπολογιστές, ας είμαστε ρεαλιστές. Τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά όσο φαίνονται. Ακόμη και οι καλύτερες εφαρμογές έχουν καθεμιά τα δικά της bugs ή κάποια ηλίθια αδυναμία που μπορεί να φάει ώρες μέχρι να λυθεί. Εννοείται, επιπλέον, ότι στήνοντας ένα τέτοιο πακέτο, αποκτάτε άλλο ένα σύστημα που θα θέλει συντήρηση, backup κοκ. Αν δεν έχετε το «μικρόβιο», ίσως η πρώτη από τις dedicated λύσεις να είναι προτιμότερη.
Επιπλέον, το backup του υλικού σας θεωρείται αυτονόητο. ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΣΑΣ ΣΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΑΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΠΟΥ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΕ. Ορισμένες μπορεί να επισυνάπτουν metadata που ίσως δημιουργούν ανεπιθύμητες παρενέργειες (παθός, μαθός...).
Σε όλα τα παραπάνω απέφυγα σκόπιμα το ζήτημα «ποιότητα». Εδώ χωράει πολύ νερό στο αυλάκι, αφού όλα καθορίζονται από το υλικό που έχετε στη διάθεσή σας. Ως προς τις ταινίες, για παράδειγμα, προσωπικά το θεωρώ χαζό να «κατεβάσω» κάτι που προσφέρεται στο βιντεοκλάμπ μου. Από την άλλη, αν θέλω οπωσδήποτε να δω κάτι που δεν κυκλοφορεί πουθενά, δεν θα το ψειρίσω αν τύχει να βρεθεί ριπαρισμένο από μια παλιά βιντεοκασέτα. Πάντως έχω δει XVID αρχεία από τηλεοπτικές εκπομπές HDTV (π.χ. τη σειρά My Name Is Earl) και βρίσκω απολύτως ικανοποιητική την απεικόνιση.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι πριν μπείτε σε όλη τη διαδικασία χρειάζεται ένας καλός υπολογισμός των αναγκών σας: Τι δυνατότητες προσφέρει η TV και ο ενισχυτής σας; Τι είδους αρχεία χρησιμοποιείτε κυρίως; Ποιες μεθόδους ταξινόμησης σας φαίνονται χρησιμότερες; Ποια εφαρμογή προσφέρει τις καλύτερες δυνατότητες ως προς τις ανάγκες σας; Ποια τα μειονεκτήματά της; Με λίγο ψάξιμο στο Web, θα βρείτε σύντομα τι σας ταιριάζει.
ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΑΡΑΠΕΡΑ
Στη δική μου υλοποίηση χρησιμοποιώ ένα λάπτοπ που έχει ασύρματη σύνδεση με τον file server. Αυτό σημαίνει ότι με τη βοήθεια του wireless modem/router η τηλεόρασή μου «παίζει» και Web. H απεικόνιση βέβαια δεν είναι σπουδαία, τη γλιτώνω όμως τη βόλτα από το γραφείο όταν έχω μια απορία που θέλει άμεση απάντηση.
Για να αποκτήσετε πρόσθετες δυνατότητες, π.χ. ΤΙVO κλπ, θα μπορούσατε να προσθέσετε μια κάρτα τηλεόρασης στο HTPC σας. Αρκετές από τις σουίτες που ανέφερα νωρίτερα υποστηρίζουν και τις δικές της δυνατότητες.
Το σίγουρο είναι με την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα, αργά ή γρήγορα θα χρειαστείτε έναν εκπρόσωπο του υπολογιστή σας στο καθιστικό σας...
