2.-Αυτό είναι μια ξεκάθαρή διάκριση λόγω φύλου και επομένως είναι μια σεξιστική διάκριση. Η διάκριση αυτή έρχεται σε αντίθεση με την παράγραφο 2 του ίδιου άρθρου που προβλέπει «Οι
Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Οι γυναίκες δύνανται να φέρουν όπλα γιατι το αποδεικνύει όχι μόνο η συμμετοχή τους σ΄ όλους τους ένοπλους αγώνες της πατρίδας μας αλλά και η συμμετοχή τους στις ένοπλες συγκρούσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σ’ όλο τον κόσμο.
Επιπλέον, οι γυναίκες υπηρετούν στις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ως Επαγγελματίες Οπλίτες από τις αρχές της δεκαετίας του ΄80, ως αξιωματικοί με την είσοδό τους στις Στρατιωτικές Σχολές το ακαδημαϊκό έτος 1990-91 και ως αξιωματικοί όπλων από το 2002. Αυτό αποδεικνύει ότι οι Ελληνίδες πληρούν τη συνταγματική πρόβλεψη καθώς μπορούν να φέρουν όπλα όπως και οι
Έλληνες.
Στη βάση αυτή, δεν υπάρχει ισότητα και ισονομία μεταξύ ανδρών και γυναικών. Οι Ελληνίδες συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως πολίτες 2ης κατηγορίας καθώς δεν αναγνωρίζεται η ικανότητά τους ότι μπορούν να συνεισφέρουν στην άμυνα όπως και οι άνδρες.
Τα όποια επιχειρήματα χρησιμοποιήσει ο υποστηρικτής της παρούσας κατάστασης, είναι σεξιστικά και για το λόγο αυτό αβάσιμα.
Υπάρχει και μια άλλη οπτική να δούμε το θέμα. Οι Ελληνίδες που έχουν αποφοιτήσει από τις παραγωγικές σχολές κάνουν καριέρα αξιωματικού στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Έτσι, σε λιγότερο από 20 χρόνια από σήμερα, γυναίκα αξιωματικός θα διεκδικεί θέση στα Ανώτατα Συμβούλια των Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά και αυτή του Αρχηγού Γενικού Επιτελείου.
Αυτό θα είναι το λογικό αποτέλεσμα των αναμφισβήτητων ικανοτήτων και της επαγγελματικής ποιότητας που θα διαθέτουν και θα έχουν αξιολογηθεί. Σήμερα γυναίκες διοικούν Λόχους, Τάγματα και επίκειται να αναλάβουν καθήκοντα διοικητή σε επιχειρησιακούς Σχηματισμούς επιπέδου Ταξιαρχίας και αργότερα Μεραρχίας.
Όμως, οι Ελληνίδες που ασκούν διοίκηση και αύριο που θα επιλέγουν ως Αρχηγοί θα είναι σε έναν Στρατό που έχει μόνο άνδρες οπλίτες θητείας.
Έτσι, εμφανίζονται οι γυναίκες ότι όπου υπάρχει δικαίωμα και εξουσία απαιτούν ίσες ευκαιρίες και όπου υπάρχει υποχρέωση επικαλούνται το φύλο τους προκειμένου να αποφύγουν την υποχρέωση. Αυτό όμως δεν αξίζει στις ικανότητες που έχουν αποδεδειγμένα έχουν.
Επομένως, πρέπει να δούμε τα πράγματα με τη ματιά του 21ου αιώνα και όχι μ΄ αυτή του 19ου ή 20ου αιώνα. Ο/Η στρατιώτης δεν είναι άντρας ή γυναίκα. Ο/Η στρατιώτης πρέπει να έχει συγκεκριμένες σωματικές και πνευματικές ικανότητες που απαιτεί η ειδικότητα και η αποστολή που του/της ανατίθεται.
Η στράτευση των γυναικών είναι μια προοδευτική πράξη που θα φέρει την ισονομία και ισότητα μεταξύ των ανδρών και γυναικών και θα εξαλείψει τα τελευταία κατάλοιπα που έχουν μείνει από τις εποχές που η γυναίκα θεωρείτο πολίτης 2ης κατηγορίας, οδηγώντας, μ΄ αυτό τον τρόπο σε μια καλύτερη κοινωνία.
Είναι πράξη καινοτόμος γιατί ενισχύει τις
Ένοπλες Δυνάμεις με ιδιαίτερα ικανό προσωπικό και ταυτόχρονα
κάνει την άμυνα της Χώρας υπόθεση όλων των Ελλήνων και Ελληνίδων.
