Σταχυολογώντας στοιχεία που έχω λάβει γνώση τους και μου φαίνονται ως πραγματικά ή στοιχεία που έχω ζήσει ως παιδί και έφηβος (ήμουν 15 το 1989) θα πω ότι είναι ΑΠΊΣΤΕΥΤΗ η αλλαγή που υπέστη ο Ανδρέας όταν ανέβηκε στην πολυθρόνα της εξουσίας. Όλοι οι άνθρωποι κάτι παθαίνουν με την εξουσία, αλλά η περίπτωση Παπανδρέου είναι μοναδική.
Από καθηγητής αμερικανικού πανεπιστημίου, με διεθνή κουλτούρα, με ήπιο και επιστημονικό λόγο, στη σκιά συχνά της πολύ δυναμικής Αμερικανίδας συζύγου του, μεταλλάχθηκε σε έναν παλιομοδίτη Ελληναρά, που ξενοπήδαγε δεξιά και αριστερά, έσπαγε πιάτα στα μπουζούκια, έδιωχνε όποιον συνεργάτη τον στραβοκοίταζε το πρωί και το σπουδαιότερο, παραβίαζε συστηματικά την ιδεολογική του γραμμή και τις προγραμματικές του δηλώσεις, γιατί ήταν ο ΑΡΧΗΓΟΣ.
Ακολούθησε βέβαια και δεύτερη μετάλλαξη, οφειλόμενη καθαρά στα προβλήματα υγείας του, οπότε και έγινε ένα άβουλο και αδύναμο γεροντάκι, υποχείριο της φιλοδοξίας της γυναίκας του και θήραμα στα νύχια των διεκδικητών της αρχηγίας.
Για την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά του, σίγουρα έπαιξε ρόλο και η διαγνωσμένη και ευρέως πλέον γνωστή διπολική διαταραχή του για την οποία και ήταν υπό παρακολούθηση.