ΠΑΝΔΑΜΑΤΩΡ
Μέλος
- Εγγρ.
- 9 Απρ 2013
- Μηνύματα
- 100
- Κριτικές
- 21
- Like
- 29
- Πόντοι
- 11
FORMULA 400
H Firebird ήταν ένα σπορ αυτοκίνητο που παρήχθη από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Pontiac, μεταξύ του 1967 και του 2002.
Θεωρείται ως ένας τυπικός εκπρόσωπος της κατηγορίας των λεγόμενων muscle cars.
Τον Amigo τον συγκινεί η Formula 400 του 1973. Edelbrock μοτέρ, 6600cc, 310bhp 4speed manual..
Ροπή, θόρυβος, ασέβεια, παραβατικότητα..
Ευθείες, ανοιχτά παράθυρα, τσιγάρα, rock n roll
-Τrue-ίλα,το βαφτίζει ο Amigo.
Στον Αμίγκο δεν αρέσουν τα ευρωπαικά supercars, δεν τον συγκινούν οι επιδόσεις τους, τα 0-100 τους, η καλή οδηγική συμπεριφορά, η κλινική αίσθηση, δεν τον συγκινούν τα πολλά αλογάκια στα μοτέρ, δεν του αρέσουν τα αλογάκια στα σηματάκια, ..βασικά, στα αρχίδια του το status quo
Τα ευρωπαικά supercars είναι σαν τις εύπορες, χειραφετημένες γυναίκες , ενα πραγμα...
γυναίκες, για σπίτι... good on paper, όμορφες από καλή οικογένεια, κατά τεκμήριο καλές, κατά τεκμήριο αγαθές, κατά τεκμήριο πιστές, πάντα μαχητό, σχεδόν πάντα καταπίπτον ... στα αρχίδια του, επίσης
Είχαν καλέσει τον Αμίγκο, σε ενα γάμο <<Βορείων Προαστίων>>, από τους γάμους, που όλα είναι καλά και συνετά και σωστά και όμορφα και επικερδή και κλινικά και βαρετά..
-Good deals and opportunities το βαφτίζει ο Amigo και εννοεί αυτό ακριβώς..Όμορφοι, επιτυχημένοι άντρες νυμφεύονται good on paper, από καλό σπιτι χειραφετημένες...
-Ευγονική..and life goes on
Καβάλησε το formula 400 ο Αμίγκο, φόρτωσε και ένα call girl και ξεκίνησε για το μυστήριο..
Το παρκινγκ γεμάτο ευρωπαικά supercars, οι παρκαδόροι έτρεχαν σαν κατσαρἰδες, πάρκαραν, στρίμωχναν, ἐβαζαν, έβγαζαν...
τα exotica εμπρός, φάτσα-φόρα, τα καλά αμάξια να φαίνονται, τα λιγότερο καλά πιο πίσω, βάσει budget, βασει status quo, σαν τους ανθρώπους ένα πραγμα..οι exotica εμπρος, οι λιγότερο λαμπεροί, πιο πίσω κ.ο.κ.
ο Αμίγκο μάρσαρε..Το pontiac κροτάλισε και βρόντηξε...όλοι στάματησαν, ό,τι έκαναν και χαζεψαν το muscle car, ο υπευθυνος του παρκινγκ , έκανε νόημα στον Αμιγκο..
-Βάλτο, εδώ! είπε, δείχνοντας του μια θέση εμπρός, δίπλα στην πόρτα του κέντρο δεξιώσεων ..φόρα-παρτίδα.
Κανεις δεν προσφέρθηκε να παρκαρει το pontiac, μάλλον από αμηχανία, μάλλον από φόβο, σἰγουρα από δέος.
Η formula 400 με δυο μανούβρες βρέθηκε να ξεκουράζεται δίπλα σε ένα exotica από το Maranello…καημένε Enzo..
Το πάρτυ ήταν γεματο λαμπερούς ανθρώπους, επιτυχημένους, καλοχτενισμένους, σιδερωμένους, proper, υπερφίαλους, βαρετούς, ρηχούς. Με γυναίκες σαν τα supercars στολισμένες, μποτοξαρισμένες, βαμμένες, απαστράπτουσες, αγάμητες, κακογαμημένες, ανέραστες..good on paper.. αυτο, μόνο αυτό και τίποτε άλλο.
Το call girl ήταν μελαχρινό, πανήψηλο, πανεμορφο, σέξυ, απόκοσμο θεόμουνο, ήταν formula 400.
Το πάρτυ άναψε, άναψαν και οι υπερφίαλοι φλώροι με τα exotica, τις ανοργασμικές γυναίκες, όταν είδαν το call girl να χορευει, να ακκίζεται, να σταζει καύλα, να σπάει πλάκα.
-Φουντωσαν ,οι κούνελοι! είπε ο Αμιγκο και αναψε τσιγαρο, χουφτωνοντας την κωλάρα του θεόμουνου.
Οχι, ο Αμίγκο δεν χορεύει, δεν ξέρει πως, δεν έχει ρυθμό, μονο τρίβει την πούτσα του στο call girl.
-Χορεύω! λέει ο Αμίγκο και εννοεί αυτό ακριβως, να τριβει την πουτσα του σε διαστημικούς κώλους που χορεύουν. Εφαψίας Αμιγκο!
Τα χειραφετημένα γυναικάκια, έφριτταν.., το θεόμουνο τους χαλούσε την συμπεφωνημένη μαλακία τους, να βάλουν τα καλά τους, να μαζευτούν σαν κλώσσες και να κακαρίζουν φιλοφρονήσεις, που δεν εννοούν, να ψεύδονται για τα κιλά τους ,τον γάμο τους, τα παιδιά τους, τους άντρες τους, να ψευδονται για την ύπαρξη τους, να μετρούν η μια την άλλη και να διαβάλλουν όσες κότες λείπουν από το κοτέτσι..
Η βεγγέρα είχε χάσει το νόημα της, ο γάμος δεν ήταν ποτέ το θέμα , το θέμα ηταν η συνάντηση των μάταιων τούτων διπόδων, με την προσποιητή ευγένεια, τους προσποιητούς οργασμούς, την συγκριση, την συγκρουση, την προσποιητή ευτυχία...την υπομανιακή ματαιότητα..
Ο Αμίγκο, το θεόμουνο και το formula είχαν χαλασει την συνταγή..wedding crashers
Πανικός στο πάρκινγκ, πυρετός στο dance floor..
Κάποιοι ελάχιστοι, τολμηροί ασυνόδευτοι μούλοι, προσέγγισαν το call girl με σκοπό να το φλερτάρουν, θαμπώνοντας το με τα πολλά λεφτά τους, μπας και το κάνουν να ξεχάσει τα μικρά πουλιά τους..τους καταλαβαίνεις αυτούς, τους μικροψώληδες, πουσταράδες γκοφρέτους, από τον πλάγιο τρόπο τους, σε όλα, στη ζωή, στις δουλειές, στο σεξ, πλάγιοι, ποτέ μετωπικοί, ποτέ στακάτοι, ποτέ ενάρετοι, πάντα κίβδηλοι.
Σε άλλες εποχές θα υπηρετούσαν ως γιουσουφάκια τις παραφιλικές ορέξεις, κάποιου μερακλή, ψωλαρά Αλή Πασά..
-Ασπόνδυλοι!, λέει ο Αμίγκο και χαρακτηρίζει ακριβώς αυτό, γιουσουφάκια με μυρωδάτες, άτριχες , περιποιημένες, γυναικείες κωλοτρυπίδες και αστραφτερά χαμόγελα..straight πουστράκια
Το θεόμουνο, έπαιζε τους κούνελους, ο Αμιγκο έπαιζε με το θεόμουνο, η μπαντα έπαιζε ελληνικό ποπ..
Ο γάμος...Ποιός γάμος? τώωωωρα... πάει ο γάμος, σχόλασε
Ο Αμίγκο, κατέβαινε την Αθηνών-Λαμίας , το κοντερ εγραφε 100,120,140...εγραφε μίλια, όχι χιλιόμετρα, μίλια, το θεόμουνο με τα πολλά χιλιόμετρα του και αυτό , πεοθήλαζε τον Αμιγκο και πρόσθετε κι άλλα στο κοντέρ του, ο Αμίγκο έχυνε και εξαργύρωνε τα δικά του μίλια στο στόμα του θεόμουνου.
Μια επιβεβλημένη στάση να αφήσει το θεόμουνο σπίτι του και η formula επιασε Ποσειδώνος, στριγγλίζοντας σαν δαίμονας..η νύχτα για τον Αμίγκο , τωρα αρχιζε.
<<I race because I have to>>
Amigo the Devil
:smoking:
