ΟΚ. Γενικά αποφεύγω τις προσωπικές αναφορές, αλλά ας μιλήσουμε συγκεκριμένα:
Ένα χρόνο περίπου πριν προσλάβαμε 4 έμπειρους μηχανικούς λογισμικού σε υποέργο που μου είχε ανατεθεί. Η απαίτηση του πελάτη ήταν να έχουν εγγλέζικο διαβατήριο λόγω επερχόμενου brexit και περιορισμών ασφαλείας και να έχουν απαραίτητα 5ετή εργασιακή εμπειρία σε συστήματα βιομηχανικού αυτοματισμού. Το ετήσιο μισθοδοτικό εύρος που μου έδωσαν ήταν 40 έως 50 χιλιάδες λίρες αγγλίας (μικτά - λόγω φορολογικού συστήματος δεν υφίσταται η έννοια των καθαρών αποδοχών κατά την πρόσληψη στο ΗΒ). Για διάφορους λόγους ο πελάτης επέμενε για δια ζώσης συναντήσεις της ομάδας σε εβδομαδιαία βάση και ad hoc κάτι που έκανε την παραμονή στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου επιθυμητή. Συνυπολογίζοντας ότι το κόστος ζωής στο κεντρικό Λονδίνο είναι 2 με 3 φορές υψηλότερο αυτού της αθήνας συμπεριλαμβανομένου του ενοικίου συνυπολόγισε τι λεφτά θα έμεναν στην τσέπη αυτών των ανθρώπων σε σχέση με τον Έλληνα συνάδελφό τους που αμείβεται με πολύ λιγότερα χρήματα ονομαστικά ΕΑΝ μπορούσαν να προσληφθούν ... Επίσης συνυπολόγισε ότι τουλάχιστον στον δικό μου χώρο το στυλάκι δουλεύω 8ωρο και πληρώνομαι υπερωριακά για το παραπάνω απλά δεν υφίσταται σε καμία από τις χώρες που έχω δουλέψει (ΗΒ, Ολλανδία, Δανία κυρίως) η δουλειά απλά δεν τελειώνει πριν τελειώσει ... Και η έκπληξη για το τέλος : Οι θέσεις βγήκαν μέσω headhunter και ΟΧΙ recruiter και οι 2 από αυτές συμπληρώθηκαν από μιλημένους υποψήφιους που είχαν βύσμα (αλλά και ικανότητες, για να λέμε την αλήθεια) ... και μιλάμε για υποέργο μεγάλου μαγαζιού και όχι ψιλικατζίδικου.
Άρα
1. τα νούμερα των ονομαστικών αποδοχών χωρίς αναγωγές σε αγοραστική δύναμη δεν λένε τίποτα.
2. όποιος νομίζει ότι το δίκτυο προσωπικών γνωριμιών δεν παίζει ρόλο για θέσεις εργασίας από το πάνω ράφι στο εξωτερικό είναι μακριά νυχτωμένος.
3. όπου κι αν πας θα σε ΛΙΩΣΟΥΝ στην δουλειά.
Εν ολίγοις, αν και νομίζω ότι αυτό που ήθελα να επισημάνω έχει ήδη τονιστεί νωρίτερα:
Για κάποιον που δουλεύει πάνω στο αντικείμενό του αλλά τα φέρνει δύσκολα στην Ελλάδα, το να ανοίξει πανιά για αμιγώς οικονομικούς λόγους πιθανότατα δεν είναι η σωστή επιλογή. Τώρα από εκεί και πέρα η οικογενειακή κατάσταση, ο χρονικός ορίζοντας παραμονής, η ατζέντα φιλοδοξιών του καθενός κτλ κτλ είναι καθοριστικά για το τι τελικά θα διαλέξει να κάνει.
Για αυτο πριν, αν προσεξες μιλησα για εξατομικευμενες περιπτωσεις. Η περιπτωση αυτη ειναι μια ειδικη περιπτωση που μπορει να μην εχει καμια σχεση με καμια αλλη περιπτωση. Οι συνθηκες μπορει να διαφερουν οχι μονο απο χωρα σε χωρα και πολη σε πολη, οχι μονο απο κλαδο σε κλαδο , οχι μονο απο εταιρεια σε εταιρεια ( του ιδιου κλαδου), αλλα μεσα στην ιδια την εταιρεια.
Οι αποδοχες χωρις αναγωγη στην αγοραστικη δυναμη ισχυει οτι ειναι δεν ειναι ακριβεις, αλλα απο που ακριβως συναγεται οτι η Αθηνα προσφερει ακριβως καλη αναλογια αποδοχων και αγοραστικης δυναμης? Και αλλες ελληνικες πολεις?
Για το δευτερο μπορει να ισχυει μπορει και να μην ισχυει. Η μπορει να υπαρχει διαβαθμιση. Αυτο που ειναι σιγουρο παντως ειναι οτι ισχυει απολυτα και σε βαθμο σχεδον 100 % στην ελληνικη αγορα εργασιας.
Για το τριτο, παλι ειναι σχετικο. Ο κοπος που θα καταβαλεις στην οποια εργασια, και η αντιστοιχια με τις αποδοχες, μπορει να ποικιλουν, αλλα στην πλειοψηφια των εργαζομενων στα πλαισια της ελληνικης αγορας εργασιας υπαρχει αναντιστοιχια. Δηλαδη ναι μεν σε πιεζουν στην δουλεια, αλλα υπαρχει υποαμοιβη της δουλειας αυτης.
Βεβαια μπορει να κανω και λαθος και στην Ελλαδα το κοστος ζωης να ειναι αρκετα χαμηλο, να υπαρχει απολυτη αξιοκρατια, οσον αφορα τις προσληψεις οσο και επιλογες σε πιο υψηλα ποστα και η αμοιβη να ειναι απολυτως αναλογη ( ισως και ευνοικη ) προς την εργασια του εργαζομενου (το τελευταιο σιγουρα ισχυει για το δημοσιο ).
Τελος ας σκεφτουμε το εξης: ενας νεος κατω των 30 με 2-3 ετη προυπηρεσια , ανυπαντρος με πτυχιο πανεπιστημιου και αμοιβες γυρω στα 1000 το μηνα , αν παρει μια προσφορα εργασιας με 50κ σε μια μεγαλη ευρωπαικη πολη τον συμφερει να αποδεχτει η οχι? Νομιζω αυτη ειναι η συχνοτερη περιπτωση που υπαρχει το διλημα αυτο και αυτη την κατηγορια , αυτο το μπακγραουντ , αφορα κυριως η κουβεντα αν " αξιζει" η οχι.
Καποιος πχ γυρω στα 45 μεσαιο στελεχος σε μια εταιτρεια, με οικογενεια, με αποδοχες γυρω στα 2000 δε νομιζω να ειχε πολλους λογους να φυγει, ακομη και αν μπορουσε να βρει αρκετα μεγαλυτερη προσφορα.
Καποιος 45 εργατης τεχνιτης εξειδικευμενος, που ομως παιζει να ειναι επισφαλης η θεση του η να εχει κλεισει και μπορει σε αναπτυγμενη βιομηχανικη χωρα να εχει πολυ καλες αποδοχες, τοτε ? Στην Ελλαδα ειδικα τεχνιτων εξαλειφονται σιγα σιγα.
Ενας νεος που ειναι γιος γιατρου η φαρμακοποιου, και εχει σχετικα πτυχια σιγουρα ειναι προτιμοτερο μετα τις σπουδες να παραμεινει, συνεχιζοντας στην επιχειρηση του πατερα του. Αλλα ενας νεος χωρις αυτο, αν μπορει να εχει καλη προσφορα απο καποια χωρα του εξωτερικου? Για αυτο λεω οτι καθε περιπτωση ειναι εντελως διαφορετικη.
Επισης την ποιοτητα- εκτος επαγγελματικης- ζωης τη συνθετουν παλι πολλοι παραγοντες, οποτε παλι δε μπορει να γινει λογος γενικα .