DON GIOVANNI
Μέλος
- Εγγρ.
- 21 Σεπ 2011
- Μηνύματα
- 3.562
- Like
- 6
- Πόντοι
- 16
Ό ισπανός μέτρ του φλαμένκο Πάκο ντε Λουθία πέθανε σήμερα στο Μεξικό σε ηλικία 66 ετών , τήν είδηση του θανάτου του , που οφείλεται σε έμφραγμα του μυοκαρδίου , ανακοίνωσε ή δημοτική αρχή της γενέτειρας πόλης του Αλχεθίρας.
Τ' όνομα του έχει ταυτιστεί με αυτή καθ' αυτή την εξέλιξη της flamenko κιθάρας , αφού ήταν ό μουσικός που προχώρησε ένα βήμα μπροστά από την παράδοση που ήθελε μέχρι τότε την κιθάρα απλώς να συνοδεύει τον χορό , μπολιάζοντας το παίξιμο του καί τις συνθέσεις του με άκρως προσωπικά μελωδικά στοιχεία καί μοντέρνα ενορχήστρωση.
Ό Francisco Sanches Gomez , όπως είναι το πλήρες όνομα του , γεννήθηκε στην πόλη Αλγεθίρας ( Algeciras ) της επαρχίας Cadiz στην νότια Ισπανία στις 21/12/1947. Από την ημέρα που όντας μόλις 5 ετών διόρθωσε τον πατέρα του επαγγελματία κιθαρίστα Antonio Sanchez ώς πρός τον ρυθμό μιας μουσικής φράσης ή αφοσίωση του Πάκο στην κιθάρα υπήρξε ολοκληρωτική.
Ή πρώτη του δημόσια συναυλία έγινε όταν ήταν 11 ετών το 1958 στο Radio Algeciras , ή κυκλοφορία 25 άλμπουμ , τα εκατοντάδες βραβεία που έχει κερδίσει καί ή , κατά γενική ομολογία τών κριτικών , εντυπωσιακή επανάσταση που κατάφερε έκτοτε να πυροδοτήσει στην μουσική , έχουν συντελέσει στην παγκόσμια αναγνώριση του.
Το 1985 ηχογράφησε το πρώτο του LP με τίτλο " Dos Guitarras Flamencas " ενώ το 1975 με το άλμπουμ " Fuente y Caudal " ό Πάκο ξεκίνησε να φλερτάρει με τον αυτοσχεδιασμό καί με την διάσημη ρούμπα Entre dos Aguas μετέτρεψε την φλαμένκο κιθάρα απο περιθωριακό όργανο σε παγκόσμιο φαινόμενο καί με την προσθήκη του cajon drum , του μπάσου καί κρουστών , θέτει τις βάσεις για το τωρινό ιδίωμα του φλαμένκο.
Το Altoraima όπου σαφώς ξεπερνάει τ' ακούσματα απο τους δασκάλους του Nino Ricardo & Sabicas , το Siroco ό πιο μελωδικός καί αρμονικός φόρος τιμής στο καθαρό φλαμένκο , καί το Luzia καρπός μιας σκοτεινής δεκαετούς απουσίας , είναι κάποια μόνο απο τα ορόσημα που αποδεικνύουν την ιδιοφυία , το ένστικτο και το ταλέντο του.
Ό διάλογος μεταξύ της μουσικής καί του βραζιλιάνικου ρυθμού , της jazz των Larry Coryell , Chick Corea , Al di Meola , John Mc Laughlin , καθώς καί της κλασσικής μουσικής τών Albeniz , Falla & Rodrigo , δηλώνουν ξανά την συνεχή αναζήτηση του.
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι τ' όνομα του είναι απο τα λίγα που θα μείνουν στην ιστορία της μουσικής , όπως είχε πεί χαρακτηριστικά καί ό ίδιος σε μια συνέντευξη που έδωσε στα τέλη της δεκαετίας του '90 : " ποτέ δεν απομακρύνθηκα απο τις ρίζες της μουσικής μου , γιατί άν το έκανα θα έχανα τον εαυτό μου , αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι ν' αγγίζω με το ένα μου χέρι την παράδοση καί με το άλλο να ξύνω την επιφάνεια , να σκάβω σε άλλα εδάφη , προσπαθώντας ν' ανακαλύcω καινούργια στοιχεία για να προσθέσω στο flamenko ".
Ή τελευταία του δισκογραφική δουλειά υπήρξε το άλμπουμ Cositas Buenas που ό Paco de Lucia κυκλοφόρησε μετά απο 5 χρόνια δημιουργικής απουσίας.
Ό Πάκο ντε Λουτσία είχε αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία καί δύναμη στο δεξί χέρι καί μπορούσε να εκτελεί εξαιρετικά γρήγoρα καί "καθαρά" picados.
Τ' όνομα του έχει ταυτιστεί με αυτή καθ' αυτή την εξέλιξη της flamenko κιθάρας , αφού ήταν ό μουσικός που προχώρησε ένα βήμα μπροστά από την παράδοση που ήθελε μέχρι τότε την κιθάρα απλώς να συνοδεύει τον χορό , μπολιάζοντας το παίξιμο του καί τις συνθέσεις του με άκρως προσωπικά μελωδικά στοιχεία καί μοντέρνα ενορχήστρωση.
Ό Francisco Sanches Gomez , όπως είναι το πλήρες όνομα του , γεννήθηκε στην πόλη Αλγεθίρας ( Algeciras ) της επαρχίας Cadiz στην νότια Ισπανία στις 21/12/1947. Από την ημέρα που όντας μόλις 5 ετών διόρθωσε τον πατέρα του επαγγελματία κιθαρίστα Antonio Sanchez ώς πρός τον ρυθμό μιας μουσικής φράσης ή αφοσίωση του Πάκο στην κιθάρα υπήρξε ολοκληρωτική.
Ή πρώτη του δημόσια συναυλία έγινε όταν ήταν 11 ετών το 1958 στο Radio Algeciras , ή κυκλοφορία 25 άλμπουμ , τα εκατοντάδες βραβεία που έχει κερδίσει καί ή , κατά γενική ομολογία τών κριτικών , εντυπωσιακή επανάσταση που κατάφερε έκτοτε να πυροδοτήσει στην μουσική , έχουν συντελέσει στην παγκόσμια αναγνώριση του.
Το 1985 ηχογράφησε το πρώτο του LP με τίτλο " Dos Guitarras Flamencas " ενώ το 1975 με το άλμπουμ " Fuente y Caudal " ό Πάκο ξεκίνησε να φλερτάρει με τον αυτοσχεδιασμό καί με την διάσημη ρούμπα Entre dos Aguas μετέτρεψε την φλαμένκο κιθάρα απο περιθωριακό όργανο σε παγκόσμιο φαινόμενο καί με την προσθήκη του cajon drum , του μπάσου καί κρουστών , θέτει τις βάσεις για το τωρινό ιδίωμα του φλαμένκο.
Το Altoraima όπου σαφώς ξεπερνάει τ' ακούσματα απο τους δασκάλους του Nino Ricardo & Sabicas , το Siroco ό πιο μελωδικός καί αρμονικός φόρος τιμής στο καθαρό φλαμένκο , καί το Luzia καρπός μιας σκοτεινής δεκαετούς απουσίας , είναι κάποια μόνο απο τα ορόσημα που αποδεικνύουν την ιδιοφυία , το ένστικτο και το ταλέντο του.
Ό διάλογος μεταξύ της μουσικής καί του βραζιλιάνικου ρυθμού , της jazz των Larry Coryell , Chick Corea , Al di Meola , John Mc Laughlin , καθώς καί της κλασσικής μουσικής τών Albeniz , Falla & Rodrigo , δηλώνουν ξανά την συνεχή αναζήτηση του.
Δεν υπάρχει καμμιά αμφιβολία ότι τ' όνομα του είναι απο τα λίγα που θα μείνουν στην ιστορία της μουσικής , όπως είχε πεί χαρακτηριστικά καί ό ίδιος σε μια συνέντευξη που έδωσε στα τέλη της δεκαετίας του '90 : " ποτέ δεν απομακρύνθηκα απο τις ρίζες της μουσικής μου , γιατί άν το έκανα θα έχανα τον εαυτό μου , αυτό που προσπάθησα να κάνω είναι ν' αγγίζω με το ένα μου χέρι την παράδοση καί με το άλλο να ξύνω την επιφάνεια , να σκάβω σε άλλα εδάφη , προσπαθώντας ν' ανακαλύcω καινούργια στοιχεία για να προσθέσω στο flamenko ".
Ή τελευταία του δισκογραφική δουλειά υπήρξε το άλμπουμ Cositas Buenas που ό Paco de Lucia κυκλοφόρησε μετά απο 5 χρόνια δημιουργικής απουσίας.
Ό Πάκο ντε Λουτσία είχε αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία καί δύναμη στο δεξί χέρι καί μπορούσε να εκτελεί εξαιρετικά γρήγoρα καί "καθαρά" picados.
