Eνδιαφέρον άρθρο, καμία όμως έκπληξη. Το άρθρο μιλά για τα πρώτα χρόνια μετά τον πόλεμο όχι για το παρόν. Στα πρώτα χρόνια γενικότερα στη Γερμανία ήταν δύσκολο να τοποθετούνται σε καίρια πόστα Γερμανοί που δεν είχαν σχέση με τους Ναζί ,αφού όλη η χώρα είχε πάει στον πόλεμο. Από εκεί και πέρα όσο και αν έλεγαν κάποιοι ότι "γράφηκα στο εθνιοσοσιαλιστικό κόμμα επειδή με απείλησαν αλλά δεν ήμουν ποτέ Ναζί" είναι κάτι που αν θες τους πιστεύεις.
Κάτι αντίστοιχο με το 1974 στην Ελλάδα που όλοι οι Έλληνες βγήκαν και είπαν ότι έκαναν αντίσταση στη Χούντα.
Για σένα που γράφεις για τον ελληνικό κινηματογράφο, πρώτα διάβασε το άρθρο να δεις πόσο εκτός θέματος είσαι και δεύτερον σκέψου ότι ο κινηματογράφος είναι κομμάτι του Υπουργείου Πολιτισμού άρα λογικό είναι να επιδοτείται από το κράτος. Ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος βασίζεται σε κρατικό και κοινοτικό χρήμα. Δεν το αναλύω επειδή θα βαρεθεί ο κόσμος.
www.cnn.gr
