Αυτά για τις φοροεπιδρομές τα ακούω λίγο βερεσέ. Ή η κλασσική Νεοελληνική κλάψα.
Όπως έχω πολλάκις ειπεί (είτε παραθέτοντας στοιχεία της ΕΕ, είτε το δηλωθέν εισόδημα των γεωργών της Θεσσαλίας από το ΚΕΠΥΟ) τα έσοδα του Ελληνικού Κράτους από την φορολογία ήταν πάντα χαμηλότερα από τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο (διότι με τον Μ.Ο. μας επιτρέπεται να γίνονται πλέον οι συγκρίσεις).
Και για του λόγου το αληθές:
Από όπου και αντιγράφω (τα εμπειρικά - τολμώ να πω):
Παρτε το ετησιο εισοδημα σας μετα φορων και εισφορων και διαιρεστε το δια του συνολου των πραγματικων (οχι των δηλωθεντων μονο) εσοδων σας το ιδιο ετος. Αν εισαστε μεσου εισοδηματος το αντιστοιχο νουμερο στην Γερμανια θα ηταν περιπου 0,5 – 0,6. Δηλαδη κυριολεκτικα καπου το μισο εισοδημα ενος Γερμανου παει σε φορολογια και κοινωνικη ασφαλιση. Παρομοιως σε βορειοτερες χωρες της ΕΕ. Στην δηθεν φανατικη οπαδο του ελευθερου επιχειρειν Βρετανια το νουμερο θα ηταν περιπου 0,6-0,7 (για μενα ειναι 0,63 περιπου).
Είναι γραμμένο πουθενά ότι η ακίνητη περιουσία πρέπει να αποτελεί ένα σταθερό ποσοστό της συνολικής περιουσίας ενός ιδιώτη;
Θα ήταν ποτέ δυνατόν να παραμείνουν ποτέ στα ίδια επίπεδα οι τιμές των ακινήτων στην Ελλάδα ακόμη και χωρίς παγκόσμια οικονομική κρίση και ΔΝΤ;
Σε μία χώρα με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ιδιοκατοίκησης στον κόσμο - αν όχι το υψηλότερο όλων - θα ήταν δυνατόν να συνεχιστεί ο τρελλός ρυθμός αύξησης των τιμών των ακινήτων της δεκαετίας του '00; Με την τόση υπογεννητικότητα; Ποιός θα αγόραζε τα σπίτια που χτίζονταν με τρελλούς ρυθμούς; Δεν θα λειτουργούσε τελικά ο νόμος της προσφοράς και ζήτησης;
Δεν γνώρισαν και άλλες χώρες με πολύ διαφαορετικά χαρακτηριστικά την απόλυτη κατάρευση της αγοράς των ακινήτων με πρώτη - πρώτη την Ιαπωνία;
