Εχω διαβασει οτι ειναι καταλοιπο στο ασυνειδητο, απο την εποχη που ανθρωπος κυνηγαγε για να εξασφαλισει το κρεας της χρονιας. Ολο το τελετουργικο του "αρχαιου" κυνηγιου ειναι ιδιο πανω κατω με αυτο που περιγραφεις ( οπλα, τροπαια, πολεμικη περιβολη, ιστοριες γενναιοτητας και ηρωισμου και αυτος που εχει το μεγαλυτερο θηραμα ειναι ο πιο αντρας γιατι εξασφαλισε το κρεας για την οικογενεια του, η για την ομαδα του αν ηταν σοσιαλιστες

). Το ιδιο αρχεγονο ενστικτο ειναι αυτο που μας κανει να γουσταρουμε να μαζευομαστε και να τρωμε ολοι μαζι τα θηραματα μετα το κυνηγι.
Προσωπικα δεν με χαλαει το θεμα του κυνηγιου, αλλα μονον αν προκειται για μεγαλα θηραματα και οχι τσιχλες και τα ρεστα. Αυτα τα λυπαμαι...