Χωρισμός. Η Αρχή νέας ζωής ή το Τέλος;

[analprison]

Ποτέ μην λυπηθείς για κάτι που έφυγε.
Πες μόνο ευχαριστώ που το έζησες!!!

 

[george234]

Ποτέ μην λυπηθείς για κάτι που έφυγε.
Πες μόνο ευχαριστώ που το έζησες!!!

Kατι σαν την "αλεξανδρεια" του Καβαφη δηλαδη...Δεν λεω ,σωστος, αλλα δεν ειμαι ακομα σε αυτο το επιπεδο σκεψης.

durasell ευχαριστω, θα το παρω με την πρωτη ευκαιρια

 

[nikos_al]

Ποτέ μην λυπηθείς για κάτι που έφυγε.
Πες μόνο ευχαριστώ που το έζησες!!!

Καλησπέρα σε όλους.

Είδα το θρέντ και ήθελα να πώ και γώ δύο λόγια πάνω στο θέμα. Σίγουρα έχετε καλύψει πολλές απόψεις με τα σχόλια και συμφωνώ με πολλές απο αυτές.

Αν και στην αρχή δεν ήταν του χαρακτήρα μου αλλά τελικά κατέληξα να συμφωνήσω με το ρητό που λένε πολλοί ότι...
Ποτέ μην τρέχεις πίσω απο μια γυναίκα ή ένα λεωφορείο.....έρχεται το επόμενο!

Ακούγεται ωμό, σκληρό αλλά είναι τόσο αληθινό και πραγματικό σ αυτή τη ζωή...
Κρατάς τις ωραίες στιγμές μέσα σου όπως πολύ σωστά λέτε, ευχαριστείς το θεό που τις έζησες, μαθαίνεις απο τα λάθη σου και προχωράς...

Ευχαριστώ παιδιά και καλή μας συνέχεια

 

Ρε συναδελφοι χωριζω μετα 5 χρονια γαμου και εχω φρικαρει. Δεν με απασχολει τοσο η γυναικα (οχι φυσικα οτι ειναι ανωδυνο) αλλα εχουμε και δυο παιδακια που με σκοτωνει η ιδεα οτι θα χασω την καθημερινοτητα τους και νιωθω σαν να μου ξεριζωνουν την καρδια...Υπαρχει καποιος που το περασε αυτο το λουκι? Πως αντιμετωπιζεται?

Όσο και να πονάει αδερφέ να θυμάσαι μόνο ένα.Σύζυγος μπορεί σε λίγο καιρό να πάψεις να είσαι,αυτό όμως που δε θα μπορέσει ποτέ ΚΑΝΕΝΑΣ να σου στερήσει είναι ότι για πάντα θα είσαι πατέρας.

 

[nikos_al]

Όσο και να πονάει αδερφέ να θυμάσαι μόνο ένα.Σύζυγος μπορεί σε λίγο καιρό να πάψεις να είσαι,αυτό όμως που δε θα μπορέσει ποτέ ΚΑΝΕΝΑΣ να σου στερήσει είναι ότι για πάντα θα είσαι πατέρας.

Πραγματικά συμφωνώ απόλυτα. Είναι σημείο αναφοράς στη ζωή ενός άντρα να είναι πατέρας και αυτό δεν αλλάζει ποτέ.
Θα πρέπει όμως να οπλιστεί με απεριόριστη υπομονή και επιμονή γιατί μόλις τώρα αρχίζει ο Γολγοθάς του....
Ας θυμηθούμε, υπάρχει και ο σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια....αλλά ποιός τον ακούει???? 

 

[puroteen]

Ρε συναδελφοι χωριζω μετα 5 χρονια γαμου και εχω φρικαρει. Δεν με απασχολει τοσο η γυναικα (οχι φυσικα οτι ειναι ανωδυνο) αλλα εχουμε και δυο παιδακια που με σκοτωνει η ιδεα οτι θα χασω την καθημερινοτητα τους και νιωθω σαν να μου ξεριζωνουν την καρδια...Υπαρχει καποιος που το περασε αυτο το λουκι? Πως αντιμετωπιζεται?

ρε πουστη μου επιδημία εχει πέσει;
τα ιδια ακριβως, μ'ενα παιδάκι.θέλει να χωρίσουμε γιατι δεν την καλύπτω.ποιο πολύ το παιδι μου σκέφτομαι.....

 

[Duracell]

...υπάρχει και ο σύλλογος για την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια...

http://www.sos-sygapa.eu/sygapa.html

 

[forest]

Ρε συναδελφοι χωριζω μετα 5 χρονια γαμου και εχω φρικαρει. Δεν με απασχολει τοσο η γυναικα (οχι φυσικα οτι ειναι ανωδυνο) αλλα εχουμε και δυο παιδακια που με σκοτωνει η ιδεα οτι θα χασω την καθημερινοτητα τους και νιωθω σαν να μου ξεριζωνουν την καρδια...Υπαρχει καποιος που το περασε αυτο το λουκι? Πως αντιμετωπιζεται?

Αδερφε μεγαλο το λουκι σου κοιτα οσο μπορεις να εισαι καλα με τα παιδια σου γιατι παντα αυτα την πληρωνουνε,ψυχικα ενοω

 

[Comando_1]

Ένας απ τους τρόπους να προχωρήσουν μπροστά όλοι οι χωρισμένοι ειναι η συχνή ανάγνωση διάφορων απόψεων που καταθέτουν εδώ οι διάφοροι συαναγωνιστές...
Το φορουμ εδώ είναι από τα καλύτερα ανδρικά καταφύγια και σε δύσκολες στιγμές...
Εδώ γίνεται η...καλύτερη ανόρθωση ηθικού 

 

[nikos519]

Όσο και να πονάει αδερφέ να θυμάσαι μόνο ένα.Σύζυγος μπορεί σε λίγο καιρό να πάψεις να είσαι,αυτό όμως που δε θα μπορέσει ποτέ ΚΑΝΕΝΑΣ να σου στερήσει είναι ότι για πάντα θα είσαι πατέρας.

Φρόντισε τα παιδιά σου όσο δεν υα φρόντισες ποτέ. Για πάντα θα είσαι Ο ΠΑΤΕΡΑΣ τους και κοίτα να σταθείς στο ύψος σου. Να αφιερώνεις όσο χρόνο μπορείς μαζί τους, κοίτα να σε έχουν πρότυπο και να τους συμπαραστέκεσαι  - είναι δύσκολο όταν δεν έχεις καθημερινή επαφή αλλά γίνεται. Για αυτό πρέπει να κάνεις ένα σταράτο διακανονισμό με την πρώην σου.

ΔΥΝΑΜΗ σου εύχομαι.

 

[roulis35]

Τα παιδια τα παιδια!Ποναει ναι αλλα θελει συνεχεια και για ολη σου την ζωη να εισαι ο πατερας τους. και με την πρωην προσπαθησε να εχεις μια "καλη σχεση" οσο γινεται για χαρη των παιδιων

 

[lilly]

Όσο και να πονάει αδερφέ να θυμάσαι μόνο ένα.Σύζυγος μπορεί σε λίγο καιρό να πάψεις να είσαι,αυτό όμως που δε θα μπορέσει ποτέ ΚΑΝΕΝΑΣ να σου στερήσει είναι ότι για πάντα θα είσαι πατέρας.

Αδερφε μεγαλο το λουκι σου κοιτα οσο μπορεις να εισαι καλα με τα παιδια σου γιατι παντα αυτα την πληρωνουνε,ψυχικα ενοω

Τα παιδια τα παιδια!Ποναει ναι αλλα θελει συνεχεια και για ολη σου την ζωη να εισαι ο πατερας τους. και με την πρωην προσπαθησε να εχεις μια "καλη σχεση" οσο γινεται για χαρη των παιδιων

Αρχικά να σας πω ότι λυπάμαι πολύ για όσα περνάτε και ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά όχι απ' την πλευρά του χωρισμένου, από την πλευρά των παιδιών.
Οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 9 χρόνια. Τόσα ακριβώς χρόνια έχω να δω τον πατέρα μου και παρότι δεν του είχα αδυναμία υπάρχουν στιγμές που μου λείπει.
Ευτυχώς η μητέρα μου δεν με εμπόδισε να κρατήσω επαφή (ήταν δική του επιλογή), δεν τον έβρισε ποτέ (σ' αντίθεση με εκείνον) και απαιτούσε να τον σέβομαι κι ας ήταν απών. Χαίρομαι που βλέπω άντρες να σκέφτονται τα παιδιά τους, να τα αγαπούν και να επιδιώκουν να είναι δίπλα τους. Νόμιζα ότι αυτό το κάνουν μόνο οι μάνες!

Ειλικρινά, ακόμα κι αν η σχέση κι ο γάμος έχει λήξει οριστικά μην αφήσετε τα παιδιά σας ούτε στιγμή να πιστέψουν πως δεν τα αγαπήσατε, πως ήταν λάθη ή δεν αποτελούν μέρος της ζωής σας. Τόσο ο πάτερας όσο και η μητέρα είναι αναγκαίοι για την ισορροπία των παιδιών. Σίγουρα είναι προτιμότερο να χωρίζεις κ να υπάρχει ηρεμία παρά να είστε μαζί και να τσακώνεστε όμως τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν πως δεν φταίνε για τον χωρισμό.

Σας εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να εκτιμήσουν όλα όσα κάνετε για εκείνα. Καμιά φορά παίρνεις για δεδομένο την αγάπη των γονιών σου  ;) Καλή δύναμη!  :-* :-*

 

[stavros51]

Ρε συναδελφοι χωριζω μετα 5 χρονια γαμου και εχω φρικαρει. Δεν με απασχολει τοσο η γυναικα (οχι φυσικα οτι ειναι ανωδυνο) αλλα εχουμε και δυο παιδακια που με σκοτωνει η ιδεα οτι θα χασω την καθημερινοτητα τους και νιωθω σαν να μου ξεριζωνουν την καρδια...Υπαρχει καποιος που το περασε αυτο το λουκι? Πως αντιμετωπιζεται?

Φίλε, δε λες τίποτα, ούτε για το πόσων χρονών είσαι, ούτε πόσο είναι η γυναίκα σου, ούτε γιατί χωρίζετε, ούτε ποιός πήρε αυτή την πρωτοβουλία, οπότε δύσκολα θα σε βοηθήσουμε εδώ σε πρακτικά θέματα.

Πάντως να ξέρεις ότι η διαδικασία κάπου προβλέπει ένα ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ "επικοινωνίας του πατέρα με τα παιδιά", το οποίο στη συνέχεια αποτελεί ΤΗ ΒΑΣΗ για τη σχέση, χωρίς να είναι υποχρεωτικό να τηρείται, αν και οι 2 συμφωνούν να κάνουν άλλα από ότι λέει το χαρτί.
Σε αυτό το χαρτί λοιπόν (και επειδή δε μπορείς να ξέρεις πως θα διαμορφωθεί στο μέλλον η σχέση σου με την πρώην) ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ να βάλεις μέσα (αν το δέχεται κι αυτή) ΠΟΛΛΕΣ ώρες, μέρες, γιορτές, διακοπές κλπ στις οποίες ΘΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ να έχεις εσύ τα παιδιά σπίτι σου, την γονική επιμέλεια των οποίων ο Νόμος και οι δικαστές δίνουν (σχεδόν) πάντα στη μητέρα. Ιδίως αν τα παιδιά είναι κορίτσια.

Βρες δικηγόρο που ξέρει από διαζύγια, συζήτα το θέμα μαζί του, και αποφάσισε αν θα πολεμήσεις (με την καλή έννοια) για να διατηρήσεις σχέση με τα παιδιά σου, εκτός από το να τους δίνεις δώρα την Πρωτοχρονιά...
Αν έχεις άλλους τρόπους πίεσης προς την γυναίκα σου (π.χ. οικονομικά, αν αυτή θέλει το διαζύγιο κλπ), μπορείς πιο εύκολα να την κάνεις να δεχτεί τέτοιους όρους στο συμφωνητικό επικοινωνίας.

Είναι σημαντικό, και μπορεί στο μέλλον να μη χρειαστεί ποτέ να το ανοίξετε να δείτε τι γράφει (με μένα έτσι έγινε), αλλά μπορεί και να χρειαστεί.  Ας τα γράφει.  Μη χτυπάς κάποτε στο μέλλον το κεφάλι σου, διότι κάποτε στο παρελθόν (τώρα δηλαδή) δεν έδωσες τη σημασία που έπρεπε σ' αυτό το θέμα.

 

[Siegf]

Αρχικά να σας πω ότι λυπάμαι πολύ για όσα περνάτε και ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά όχι απ' την πλευρά του χωρισμένου, από την πλευρά των παιδιών.
Οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 9 χρόνια. Τόσα ακριβώς χρόνια έχω να δω τον πατέρα μου και παρότι δεν του είχα αδυναμία υπάρχουν στιγμές που μου λείπει.
Ευτυχώς η μητέρα μου δεν με εμπόδισε να κρατήσω επαφή (ήταν δική του επιλογή), δεν τον έβρισε ποτέ (σ' αντίθεση με εκείνον) και απαιτούσε να τον σέβομαι κι ας ήταν απών. Χαίρομαι που βλέπω άντρες να σκέφτονται τα παιδιά τους, να τα αγαπούν και να επιδιώκουν να είναι δίπλα τους. Νόμιζα ότι αυτό το κάνουν μόνο οι μάνες!

Ειλικρινά, ακόμα κι αν η σχέση κι ο γάμος έχει λήξει οριστικά μην αφήσετε τα παιδιά σας ούτε στιγμή να πιστέψουν πως δεν τα αγαπήσατε, πως ήταν λάθη ή δεν αποτελούν μέρος της ζωής σας. Τόσο ο πάτερας όσο και η μητέρα είναι αναγκαίοι για την ισορροπία των παιδιών. Σίγουρα είναι προτιμότερο να χωρίζεις κ να υπάρχει ηρεμία παρά να είστε μαζί και να τσακώνεστε όμως τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν πως δεν φταίνε για τον χωρισμό.

Σας εύχομαι τα καλύτερα και ελπίζω να εκτιμήσουν όλα όσα κάνετε για εκείνα. Καμιά φορά παίρνεις για δεδομένο την αγάπη των γονιών σου  ;) Καλή δύναμη!  :-* :-*

No comments... 

 

[puroteen]

Φίλε, δε λες τίποτα, ούτε για το πόσων χρονών είσαι, ούτε πόσο είναι η γυναίκα σου, ούτε γιατί χωρίζετε, ούτε ποιός πήρε αυτή την πρωτοβουλία, οπότε δύσκολα θα σε βοηθήσουμε εδώ σε πρακτικά θέματα.

Πάντως να ξέρεις ότι η διαδικασία κάπου προβλέπει ένα ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΟ "επικοινωνίας του πατέρα με τα παιδιά", το οποίο στη συνέχεια αποτελεί ΤΗ ΒΑΣΗ για τη σχέση, χωρίς να είναι υποχρεωτικό να τηρείται, αν και οι 2 συμφωνούν να κάνουν άλλα από ότι λέει το χαρτί.
Σε αυτό το χαρτί λοιπόν (και επειδή δε μπορείς να ξέρεις πως θα διαμορφωθεί στο μέλλον η σχέση σου με την πρώην) ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ να βάλεις μέσα (αν το δέχεται κι αυτή) ΠΟΛΛΕΣ ώρες, μέρες, γιορτές, διακοπές κλπ στις οποίες ΘΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ να έχεις εσύ τα παιδιά σπίτι σου, την γονική επιμέλεια των οποίων ο Νόμος και οι δικαστές δίνουν (σχεδόν) πάντα στη μητέρα. Ιδίως αν τα παιδιά είναι κορίτσια.

Βρες δικηγόρο που ξέρει από διαζύγια, συζήτα το θέμα μαζί του, και αποφάσισε αν θα πολεμήσεις (με την καλή έννοια) για να διατηρήσεις σχέση με τα παιδιά σου, εκτός από το να τους δίνεις δώρα την Πρωτοχρονιά...
Αν έχεις άλλους τρόπους πίεσης προς την γυναίκα σου (π.χ. οικονομικά, αν αυτή θέλει το διαζύγιο κλπ), μπορείς πιο εύκολα να την κάνεις να δεχτεί τέτοιους όρους στο συμφωνητικό επικοινωνίας.

Είναι σημαντικό, και μπορεί στο μέλλον να μη χρειαστεί ποτέ να το ανοίξετε να δείτε τι γράφει (με μένα έτσι έγινε), αλλά μπορεί και να χρειαστεί.  Ας τα γράφει.  Μη χτυπάς κάποτε στο μέλλον το κεφάλι σου, διότι κάποτε στο παρελθόν (τώρα δηλαδή) δεν έδωσες τη σημασία που έπρεπε σ' αυτό το θέμα.

στο συμφωνητικό γράφεις τα παντα;λεπτομέρειες ποτε και πόσο θα βλέπεις τα παιδιά;
τα οικονομικά τα κανονίζουμε μεταξύ μας ή το δικαστήριο;σιγουρα πιστεύω θα ορισει το δικαστήριο διατροφή μιας και στην περίπτωση μου βγάζω διπλάσια απο την γυναίκα μου.

 

[stavros51]

στο συμφωνητικό γράφεις τα παντα;λεπτομέρειες ποτε και πόσο θα βλέπεις τα παιδιά;
τα οικονομικά τα κανονίζουμε μεταξύ μας ή το δικαστήριο;σιγουρα πιστεύω θα ορισει το δικαστήριο διατροφή μιας και στην περίπτωση μου βγάζω διπλάσια απο την γυναίκα μου.

Σού έστειλα ΡΜ.

 

[puroteen]

Ειναι δύσκολο τελικά να δεχθεις κάποια πράγματα. Εχεις κάνει ονειρα , εχεις επενδύσει σε καποια πράγματα ,ωσπου μια μέρα ερχεται ο αλλος και σου λέει «δεν με καλύπτεις, δεν εκανες αρκετα». Μετά απο 10 χρόνια σχέσης ανακαλύπτεις οτι υπάρχει ενα κενό . σίγουρα το εχεις ξαναζήσει και με καποια αλλη σχέση αλλα αυτη την φορα δεν ειναι το ίδιο,υπάρχει ενα παιδι στην μέση , κοινωνικές και οικονομικές υποχρεώσεις που σου φορτίζουν περισότερο την ήδη ψυχολογική σου κατάσταση. Δεν έδωσες το 100% αλλα μόνο το 80% του εαυτού σου ,και επειδη κράτησες κάτι και για σένα είναι έγκλημα.Δίνεις αλλα πράγματα ομως, προσφέρεις καποια «ανούσια» υλικά πράγματα,χρεώνεσαι για σπιτι και αυτοκίνητο,σχολειο και διακοπές, συμμετέχεις στις δουλειες στο σπίτι μιας και οι δύο ειναι εργαζώμενοι,αλλα δυστυχώς δεν δινεις αρκετή αγάπη και συντροφικότητα,πως να το κάνεις αλωστε οταν στο μυαλό σου σε κυνηγάνε οι ευθύνες,τα εξοδα,τα χρέη και την ποιο πολύ αγάπη την παίρνει το παιδί σου; «Δύσκολοι καιροι για πρίγκηπες». Τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Σίγουρα ψυχολογικά θα ορθοποδήσεις ( αν και δεν ξερω στα 40φεύγα εχεις ορεξη να ξεκινήσεις απ΄την αρχη), οικονομικά ισως οχι , αλλα κάπως θα επιβιώσεις.
Παλι ξεκίνημα,νεοι αγωνες......



thanks stavros51

 

[azaas]

Εύχομαι το καλύτερο, φίλε.
Προσπάθησε να είσαι όσο πιο ψύχραιμος γίνεται και να μη σε παίρνει από κάτω, όσο γίνεται βέβαια.
Μόνος σου θα βρεις την άκρη, ακόμα και αυτοί που έχουν περάσει τα ίδια, έχουν βρει φόρμουλα μόνο για τον εαυτό τους.
Δυστυχώς, κανείς δε χρωστάει καλό ...
Καλές γιορτές να ΄χεις.

 

[Siegf]

Ειναι δύσκολο τελικά να δεχθεις κάποια πράγματα. Εχεις κάνει ονειρα , εχεις επενδύσει σε καποια πράγματα ,ωσπου μια μέρα ερχεται ο αλλος και σου λέει «δεν με καλύπτεις, δεν εκανες αρκετα». Μετά απο 10 χρόνια σχέσης ανακαλύπτεις οτι υπάρχει ενα κενό . σίγουρα το εχεις ξαναζήσει και με καποια αλλη σχέση αλλα αυτη την φορα δεν ειναι το ίδιο,υπάρχει ενα παιδι στην μέση , κοινωνικές και οικονομικές υποχρεώσεις που σου φορτίζουν περισότερο την ήδη ψυχολογική σου κατάσταση. Δεν έδωσες το 100% αλλα μόνο το 80% του εαυτού σου ,και επειδη κράτησες κάτι και για σένα είναι έγκλημα.Δίνεις αλλα πράγματα ομως, προσφέρεις καποια «ανούσια» υλικά πράγματα,χρεώνεσαι για σπιτι και αυτοκίνητο,σχολειο και διακοπές, συμμετέχεις στις δουλειες στο σπίτι μιας και οι δύο ειναι εργαζώμενοι,αλλα δυστυχώς δεν δινεις αρκετή αγάπη και συντροφικότητα,πως να το κάνεις αλωστε οταν στο μυαλό σου σε κυνηγάνε οι ευθύνες,τα εξοδα,τα χρέη και την ποιο πολύ αγάπη την παίρνει το παιδί σου; «Δύσκολοι καιροι για πρίγκηπες». Τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Σίγουρα ψυχολογικά θα ορθοποδήσεις ( αν και δεν ξερω στα 40φεύγα εχεις ορεξη να ξεκινήσεις απ΄την αρχη), οικονομικά ισως οχι , αλλα κάπως θα επιβιώσεις.
Παλι ξεκίνημα,νεοι αγωνες......



thanks stavros51

Καλες γορτες φιλε...
Και ψυχραιμια
Δυστυχως η πραγματικη πουτανα ειναι η ζωη...

 

[lilly]

Ειναι δύσκολο τελικά να δεχθεις κάποια πράγματα. Εχεις κάνει ονειρα , εχεις επενδύσει σε καποια πράγματα ,ωσπου μια μέρα ερχεται ο αλλος και σου λέει «δεν με καλύπτεις, δεν εκανες αρκετα». Μετά απο 10 χρόνια σχέσης ανακαλύπτεις οτι υπάρχει ενα κενό . σίγουρα το εχεις ξαναζήσει και με καποια αλλη σχέση αλλα αυτη την φορα δεν ειναι το ίδιο,υπάρχει ενα παιδι στην μέση , κοινωνικές και οικονομικές υποχρεώσεις που σου φορτίζουν περισότερο την ήδη ψυχολογική σου κατάσταση. Δεν έδωσες το 100% αλλα μόνο το 80% του εαυτού σου ,και επειδη κράτησες κάτι και για σένα είναι έγκλημα.Δίνεις αλλα πράγματα ομως, προσφέρεις καποια «ανούσια» υλικά πράγματα,χρεώνεσαι για σπιτι και αυτοκίνητο,σχολειο και διακοπές, συμμετέχεις στις δουλειες στο σπίτι μιας και οι δύο ειναι εργαζώμενοι,αλλα δυστυχώς δεν δινεις αρκετή αγάπη και συντροφικότητα,πως να το κάνεις αλωστε οταν στο μυαλό σου σε κυνηγάνε οι ευθύνες,τα εξοδα,τα χρέη και την ποιο πολύ αγάπη την παίρνει το παιδί σου; «Δύσκολοι καιροι για πρίγκηπες». Τελικά ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα;
Σίγουρα ψυχολογικά θα ορθοποδήσεις ( αν και δεν ξερω στα 40φεύγα εχεις ορεξη να ξεκινήσεις απ΄την αρχη), οικονομικά ισως οχι , αλλα κάπως θα επιβιώσεις.
Παλι ξεκίνημα,νεοι αγωνες......



thanks stavros51

:'( :'( :'( :'(

Σου εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα καλά. Καμιά φορά τα πράγματα δεν πάνε όπως τα σχεδίασες αλλά κανείς δεν σου στερεί το δικαίωμα να κάνεις νέα σχέδια και να βάλεις τα δυνατά σου να τα υλοποιήσεις. Μην σε παίρνει από κάτω, απέκτησες κάτι ανεκτίμητο που είναι κι ο λόγος να προχωρήσεις και να χαμογελάς. keep on smilling & life will smile back at you!

:-* :-* :-*