Προτού το θέμα εκτραχυνθεί και εκφυλιστεί εντελώς, θα ήθελα από την πλευρά μου να δημοσιεύσω ορισμένες σκέψεις που δημιουργήθηκαν κατά την ανάγνωσή του:
-Μέσα σε 4 χρόνια, ειδικά σε νεαρές ηλικίες, ο άνθρωπος αλλάζει άρδην. Δεν είναι δυνατόν οι συνήθειες, τα γούστα, οι αντιλήψεις που είχαμε στα 18 μας να είναι ίδιες στα 22, αντίστοιχα στα 26 ή τα 30 χρόνια μας. Ενδεχομένως αυτό να συνέβη στην περί ης (thanks mounitsa) ο λόγος δεσποινίδα, η οποία στην τρυφερή ηλικία των 17 να έβλεπε τον φίλο μας σαν Θεό, στα 21 όμως να διαπίστωσε ότι ορισμένα από τα ελαττώματά του ή κάποιες από τις συμπεριφορές του δεν είναι πλέον αποδεκτές ή αρεστές.
-Το γεγονός ότι είμαστε με κάποιον άνθρωπο σήμερα δεν σημαίνει ότι υπογράφουμε συμβόλαιο για το υπόλοιπο της ζωής μας. Πόσοι από εμάς δεν έχουμε αλλάξει δουλειά επειδή βρήκαμε περισσότερα χρήματα, καλύτερο χώρο εργασίας, ευνοϊκές προοπτικές ή απλώς γιατί βαρεθήκαμε; Δεν είναι λογικό να συμβαίνει το ίδιο σε μια σχέση, πολλώ δε μάλλω στην περίπτωση που δεν υπάρχουν κοινωνικοί δεσμοί (π.χ. γάμος, παιδιά, δάνειο) που να επιβάλλουν την παραμονή; Και, γιατί είναι προδοσία/πουτανιά ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε, αν το ένα από τα δύο μέλη της σχέσης κοινοποιήσει στο έτερο ήμισυ την απόφασή του; Μεμπτό είναι να κάνεις πράγματα παράλληλα με τη σχέση σου, μη σεβόμενος τον άλλον και θεωρώντας τον αποκούμπι.
-Αναφορικά με την αντιμετώπιση των σχέσεων σαν παιχνίδι, το να βλέπεις το άλλο φύλλο ως αντίπαλο δεν θεωρώ ότι είναι η ιδανική οπτική, από τη στιγμή που στην εξίσωση υπεισέρχεται και ο συναισθηματικός παράγοντας. Αν πρόκειται απλώς να «ρίξεις» μια γκόμενα, δεκτό, καθώς ο αντικειμενικός στόχος είναι να καλύψεις τις γενετήσιες ορμές σου και στην προκειμένη περίπτωση ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αν όμως θεωρείς ότι ο άνθρωπος που είναι απέναντί σου σημαίνει ή μπορεί να σημαίνει κάτι περισσότερο, δεν έχει νόημα να κρύψεις το ποιος πραγματικά είσαι, πώς βλέπεις τη ζωή και τι θέλεις από την εκάστοτε σχέση. Σίγουρα, με τον τρόπο αυτό είναι πολύ πιθανό να «χάσεις» πολλά, όταν όμως το καταφέρεις θα έχεις «κερδίσει» περισσότερα.
-Ως προς τη συμπεριφορά στο σεξ, είναι νομίζω άτοπο να συγχέεις μια διαδικασία στην οποία κορυφώνονται τα γενετήσια και άρα πρωτόγονα ένστικτα του ανθρώπινου είδους με την εγκεφαλική επαφή που προκύπτει –θεωρητικά ή πρακτικά- στο υπόλοιπο της σχέσης. Αν με την εκάστοτε σύντροφό μου φτάνουμε στην κορύφωση μέσω από μια διαδικασία που «υποβιβάζει» κάποιον από τους δύο μας, δεν σημαίνει ότι στις υπόλοιπες εκφάνσεις της σχέσης μας μεταφέρεται αυτή η διανομή των ρόλων. Αν σκοπός της σχέσης είναι να «ξεσκίσεις», «ξεκωλιάσεις», «ταπεινώσεις» ή όποιο άλλο χαρακτηρισμό θέλετε, το εκάστοτε «ξέκωλο» ή «πορνίδιο», τότε μιλάμε για κάτι πολύ διαφορετικό και όχι μια πλήρη, εγκεφαλική και ενδεχομένως συναισθηματική σχέση. Θεμιτό σίγουρα, αλλά και διαφορετικό.
Καλό ξημέρωμα και καλές διακοπές για όσους δεν έφυγαν….
.....ευκαιρία να βγάλω τ απωθημένα μου?..