Παίδες, γεγονός:
Μπουρδέλο στη Φυλής, καλό μου φάνηκε το γκομενάκι.
Τελείωσε η φάση, έφυγε το γκομενάκι, ντύθηκα και πάω να βγω.
Το δωμάτιο ήταν ΜΕΤΑ την κουρτίνα, και με το που βγαίνω και περπατάω προς κουρτίνα > σαλόνι > έξοδος, το γκομενάκι είναι στην κουζίνα (προ κουρτίνας) και η τσατσά είναι στο σαλόνι, έχει πει το ποίημά της και ΑΦΟΥ βγήκα εγώ απο το δωμάτιο και όσο κάνω τα 4-5 βήματα μέχρι την κουρτίνα, λέει σε δυο ψάρια που περίμεναν ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ την κουρτίνα:
"-Ορίστε το κορίτσι μας, περάστε δε θα το μετανοιώσετε."
Αλλά πρώτα βγαίνω εγώ απ την κουρτίνα, και ΠΙΣΩ μου έρχεται η γκόμενα, που κοντοστάθηκε κι όλας για να φύγω πρώτα.
Κοιτάνε τα ψάρια την κουρτίνα, και βγαίνω εγώ!
Με απόλυτα φυσικό ύφος λέω:
"-Δεν είμαι εγώ παιδιά!", περνάω απ το σαλόνι και βγαίνω έξω.
Μπουρδέλο στη Φυλής, καλό μου φάνηκε το γκομενάκι.
Τελείωσε η φάση, έφυγε το γκομενάκι, ντύθηκα και πάω να βγω.
Το δωμάτιο ήταν ΜΕΤΑ την κουρτίνα, και με το που βγαίνω και περπατάω προς κουρτίνα > σαλόνι > έξοδος, το γκομενάκι είναι στην κουζίνα (προ κουρτίνας) και η τσατσά είναι στο σαλόνι, έχει πει το ποίημά της και ΑΦΟΥ βγήκα εγώ απο το δωμάτιο και όσο κάνω τα 4-5 βήματα μέχρι την κουρτίνα, λέει σε δυο ψάρια που περίμεναν ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ την κουρτίνα:
"-Ορίστε το κορίτσι μας, περάστε δε θα το μετανοιώσετε."
Αλλά πρώτα βγαίνω εγώ απ την κουρτίνα, και ΠΙΣΩ μου έρχεται η γκόμενα, που κοντοστάθηκε κι όλας για να φύγω πρώτα.
Κοιτάνε τα ψάρια την κουρτίνα, και βγαίνω εγώ!
Με απόλυτα φυσικό ύφος λέω:
"-Δεν είμαι εγώ παιδιά!", περνάω απ το σαλόνι και βγαίνω έξω.
